Ο Κηφισός δεν είναι απλώς ποτάμι ούτε δρόμος∙ είναι μια καθημερινή μάχη επιβίωσης. Εκεί όπου το Google Maps σε τρολάρει, τα νεύρα σου γίνονται λάστιχο και κάθε μέτρο κίνησης μοιάζει με αιωνιότητα. Αν ψάχνεις για λύση, το μόνο που σου απομένει είναι ένα εσωτερικό Κηφι-sos: μια κραυγή βοήθειας που συνδέει τον οδηγό της Αθήνας με τον μύθο, το χάος και την απόλυτη παράνοια της ασφάλτου.
Ήταν άλλη μια ημέρα στον εξωτικό οδικό άξονα του λεκανοπεδίου που ονομάζεται Κηφισός, γιατί από κάτω από την άσφαλτο κάπου αχνοφαίνεται ένα ποτάμι ονόματι Κηφισός.
Ο χρόνος έμοιαζε να έχει σταματήσει. Μαζί του, είχαν σταματήσει, άλλες 600 χιλιάδες αυτοκίνητα που ήταν εκείνη την ώρα μαζί μου στο ψυχρό οδόστρωμα. Κάθε 5 λεπτά κινούνταν το όχημα για 5 μέτρα, και μαζί με αυτό κινούνταν η ψυχούλα σου όλο και περισσότερο προς την παράνοια.
Είχες διαβάσει κάπου ότι. σε κάποια χώρα του εξωτερικού, υπάρχει υπηρεσία, που αν κολλήσεις στην κίνηση, έρχεται ένας λεβέντης με μηχανή, σου κάνει μια αγκαλίτσα, παίρνει τη θέση σου στην κίνηση, κι ο συνοδηγός του στην μηχανή σε παίρνει μαζί του και σε πάει στον προορισμό σου, ενώ ο πρώτος αναλαμβάνει να πάει το αυτοκίνητό σου εκεί που θα του πεις
ΔΙΝΩ ΤΟ ΕΝΑ ΜΟΥ ΝΕΦΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Επειδή όμως ο πολιτισμός έρχεται στην Ελλάδα με περίπου 2000 χρόνια καθυστέρηση από τότε που δημιουργήθηκε (κι ας δημιουργήθηκε εδώ, από ό,τι φαίνεται τον φτιάξαμε, και μετά τον πουλήσαμε), δεν μπορούσες να ελπίζεις σε κάτι τέτοιο. Προς το παρόν, και κάθε μέρα, έπρεπε να ανέχεσαι αυτό.
Τον βλάκα με το μηχανάκι που επειδή χωράει (φοβερό επιχείρημα) θα περάσει ακόμα και μέσα από την ψυχή σου, και ακόμα και μέσα από εκεί θα σε κορνάρει να μαζέψεις τον καθρέφτη.
Τον ταρίφα που, ως άρχων και βασιλιάς του δρόμου, έχει εκδώσει διάταγμα που λέει ότι κάνει ό,τι γουστάρει και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Τον μπάρμπα που, εδώ και 40 περίπου καλοκαίρια, ο Κηφισός φιλοξενεί την γεμάτη καυσαέριο από το Nissan Sunny του ’89 παρουσία του.
Τον βλάκα με το smart που, ενώ παλεύει μη του μείνει στα χέρια το “αμάξι” (ο Θεός να το κάνει), θα κάνει σφήνες μέχρι και στο μπαλκόνι σου αν μπορεί,.
Γενικά υπάρχει μια ποικιλία πηχτής βλακείας, αλαζονείας (ξέρεις ποιος είμαι εγώ, κλπ), αμορφωσιάς και χαμηλής παιδείας, η οποία στον δρόμο βγαίνει στην χειρότερη εκδοχή της.
Το 2011 δούλευες ξανά πάλι στην ίδια περιοχή στα βόρεια.
14 χρόνια μετά, λοιπόν, δεν έχει αλλάξει τίποτα.
Στα ίδια σημεία “κοκκίνιζε” ο Κηφισός (προφανώς όχι από ντροπή), στα ίδια σημεία ξεκινούσε και σταματούσε το μποτιλιάρισμα.
Είχες φτάσει πλέον σε ένα ασφαλές συμπέρασμα: Ο Κηφισός ήταν κάποιο monster που έκαναν summon οι αρχαίοι μύστες οδηγοί, σαν σε turned based battle ενός jrpg, στην οποία οι εν λόγω μύστες summoners είχαν επικαλεστεί το Αρχέγονο Πνεύμα του Κηφισού Ποταμού, και έλεγαν:
“Έτσι είστε; Χτίσατε και μπαζώσατε στο ποτάμι;
Είστε καταδικασμένοι σε μια αιωνιότητα και μια μέρα μποτιλιαρίσματος, και σε ένα Google maps που να ξεκινάει από τα 58′ για να φτάσετε στον προορισμό σας (εδώ γελάμε) και ενώ είσαι στην κίνηση να πηγαίνει στην 1 ώρα και 22′(και να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο), ακούγοντας Red ή Rock FM να παίζει σε λούπα την ίδια λίστα από το 2003″.
Μια φορά είχες κάνει 2 ώρες και 20 λεπτά να φτάσεις από το σπίτι σου στη δουλειά σου. 2 ΩΡΕΣ ΚΑΙ 20 ΛΕΠΤΑ!
Τον ίδιο χρόνο θα είχες κάνει να πας από Αθήνα στο Αγρίνιο.
Στον ίδιο χρόνο θα μπορούσες να φας 68 καλαμάκια χοιρινά (και να σπάσεις το προηγούμενο ρεκόρ σου που ήταν 67).
Στον ίδιο χρόνο θα μπορούσες να τερματίσεις το Resident Evil 2 στο Playstation 1 στο Hard Mode, παίρνοντας στο επόμενο play through το μπαζούκα.
Είναι αδιανόητο οι κάτοικοι Αθήνας το πόσο χρόνο χάνουμε απ’ τη ζωή μας, απ’ τον ύπνο μας, τη δουλειά μας, την ξεκούρασή μας, από ό,τι γουστάρουμε να κάνουμε στην τελική, βρε αδερφέ.
Οι 3 ώρες στο δρόμο ημερησίως, είναι 1095 ώρες το χρόνο. Δηλαδή βγαίνουν περίπου 45 24ωρα, 45 ημέρες το χρόνο στον δρόμο!!
Με τις σκέψεις αυτές, ενώ είσαι στο κλασικό σημείο που βγαίνεις από το ΚΤΕΛ του Κηφισού στο ποτάμι και μετά βλέπεις μπροστά σου ένα χάος από πινακίδες σταματημένων αυτοκινήτων με οδηγούς με lifeless βλέμμα, το Boss Κηφισός κάνει μια επιπλέον κίνηση στην turn based μάχη: Αλλάζει στο Google maps το χρόνο από 59 λεπτά σε 1 ώρα και 32 λεπτά.
Μπροστά έχουν γίνει 2 τρακαρίσματα από το ύψος του Κολωνού, ως το ύψος της Νέας Φιλαδέλφειας, έχει γίνει ένα τσουνάμι στο Φάληρο το οποίο και επηρεάζει ως εδώ πάνω, ένας σεισμός, 3 μετεωρίτες, μια ηλιακή έκλειψη και μια Σελήνης, και ένας διαγαλαξιακός πόλεμος όπου νίκησαν οι Ανουνάκι.
Όλα αυτά, αποτυπώνονται όπως πάντα με περισσή ευφράδεια στον τεράστιο ηλεκτρονικό πίνακα, όπου σαφώς κάθεται κάποιο μαλακισμένο 20χρονο που τον έβαλε ο πατέρας του να παίζει, βρίσκοντάς του δουλειά με βύσμα στην εταιρεία που συντηρεί (γελάω) τον αυτοκινητόδρομο.
Δεν το αφήνεις όμως να σε πάρει από κάτω.
Βγάζεις τη ζώνη, κλείνεις τον Red να σώσεις τουλάχιστον λίγο τα αυτιά σου, ανοίγεις την πόρτα του Toyota (στην οποία από το άνοιξε-κλείσε έχουν σπάσει και κρεμάσει τα εσωτερικά πλαστικά).
Βγαίνεις έξω, και αρχίζεις να περπατάς στο τύπου Mordor καυτό οδόστρωμα που το ξανά πέρασαν για 15η φορά άσφαλτο επειδή πλησιάζουν εκλογές.
Βγάζεις ένα σπαθί που κουβαλάς πρόχειρα πάντα πάνω σου ωσάν τον Cloud στο Final Fantasy VII δια παν ενδεχόμενον, κι αρχίζεις να τρέχεις ανάμεσα από τα αυτοκίνητα προς τα πίσω.
Αρχίζεις να κυνηγάς ένα βλάκα με μηχανή -που είχε το κράνος στο χέρι σαν βραχιόλι-, ο οποίος 10 λεπτά πριν έσκουζε να μαζέψεις τον καθρέφτη να περάσει, σε μια απόσταση που δεν χωρούσε ούτε 3χρονο με πατίνι.
Fatality.
