Καλοκαιράκι, ήλιος, θάλασσα,
βόλτες στην παραλία και μπανάκια βραδινά, απογευματινά ή μεσημεριανά. Αυτά τα
βραδινά είναι τόσο όμορφα και γαλήνια με το φεγγαρόφωτο να λούζει τα μαλλιά, το
κύμα να χαϊδεύει την ακρογιαλιά και ο ήχος μιας κιθάρας να ακούγεται στο
παρασκήνιο.
Ζηλέψατε;
Ε, ναι, τέτοια χαλαρή κατάσταση
κι εγώ θα τη ζήλευα, ρε αγάπες. Παρ’ όλα αυτά ας αφήσουμε τα ποιητικά για
κάποιο άλλο επεισόδιο. Σήμερα λέω να τιμήσουμε την καθ’ όλα απολαυστική
ατμόσφαιρα που επικρατεί σε θάλασσες κι ακτές, όταν αυτές κατακλύζονται με
πάθος και μανία από τα πλήθη κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Μέρες καλοκαιρινές, ηλιόλουστες, συνήθως μετά τη δουλειά, σε ρεπό,
Κυριακές, αργίες και σχόλες βάζεις το μαγιό σου, παίρνεις την πετσετούλα σου,
την τσαντούλα σου κι εμπρός προς τον ήλιο τραβάς με παρέα ή χωρίς.
Κατάμεστη η παραλία, αλλά δεν
πτοείσαι. Ψάχνεις να βρεις μια ομπρέλα ελεύθερη ή μια γωνίτσα τέλος πάντων να
απλώσεις την πετσέτα σου, καθ’ ότι βολικός άνθρωπος, και τελικά τα καταφέρνεις.
Αφήνεις τα μπογαλάκια σου, βάζεις και αντηλιακό μην καταλήξεις με χρώμα αστακί
(τύφλα να ’χει το σοκολατί) κι άντε για βουτιά.
Η διαδρομή από την αμμουδιά ως τα κρυστάλλινα νερά που θα
δροσίσουν τα τσουρουφλισμένα πατουσάκια σου κάνει ακόμη και πίστα του σούπερ
Μάριο να ωχριά μπροστά της.
Γλιτώνεις στο τσακ την πτώση σε
λακκούβα σκαμμένη περίτεχνα από τα τρισχαριτωμένα πιτσιρίκια, που παίζουν με τα
κουβαδάκια τους σε τούτη κι όχι σε άλλη παραλία, και μεγαλύτερη από αυτές που
πετυχαίνεις εν ώρα οδήγησης.
Αποφεύγεις επιδέξια και τα
εργαλεία της επιχείρησης «είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια» που
βρίσκονται ολούθε σκορπισμένα από σύσσωμο τον παιδικό σταθμό που έχει
μετακομίσει σήμερα στην ακροθαλασσιά.
Το επόμενο βήμα σου βρίσκεται
εντός τροχιάς ιπτάμενης κίτρινης και άκρως επικίνδυνης μπάλας, η οποία κινείται
με φόρα προς το κεφάλι σου. Σκύβοντας έγκαιρα σώζεις μάτι, μύτη και γυαλί ηλίου
μη σου πω που σίγουρα θα έβρισκε ξώφαλτσα. Με ψυχραιμία και χωρίς να
σιχτιρίσεις κανέναν (ακόμη) πέφτεις στα δροσερά νερά με περισσή χάρη και όρεξη
για μακροβούτια.
Αφού λοιπόν δροσίστηκες, έρχεται η ώρα να απλώσεις το κορμί
σου και να ψηθείς λιγάκι στον ήλιο. Καπελάκι, γυαλάκια και ώρα για άραγμα με
προαιρετικό καφεδάκι ή μπιρίτσα ανά χείρας.
Αμ δε! Οι γείτονες σου έχουν άλλα
σχέδια. Τη θέση της παρέας που καθόταν μέχρι πρότινος δίπλα σου έχει πάρει
ολόκληρη οικογένεια που θα έπαιρνες όρκο ότι είναι έτοιμη να στήσει καταυλισμό.
Πετσέτες, τσάντες και πτυσσόμενα καρεκλάκια έχουν οριοθετήσει με έναν
αλλοπρόσαλλο τρόπο την περιοχή τους. Στρώματα θαλάσσης μονά και διπλά για
ξάπλες σε στιλ Βουγιουκλάκη.
Μπρατσάκια πορτοκαλί και κίτρινα
προς αποφυγή πνιγμού, τουλάχιστον εντός νερού. Σωσίβια σε ποικιλία σχεδίων. Θες
κροκόδειλο, θες χελώνα ή μήπως μια all time classic ρόδα; Απ’ όλα έχει ο
μπαξές. Και για τους πιο δραστήριους υπάρχει και πολύχρωμο νεροπίστολο full
extra.
Ολόκληρη η καλοκαιρινή κολεξιόν
πασίγνωστου πολυκαταστήματος παιχνιδιών στα πόδια σου, ενώ περιμένεις από
στιγμή σε στιγμή να σκάσει μύτη από κάπου κι ο Φλωρινιώτης αυτοπροσώπως
φορώντας τα λαμέ του.
Ενώ πασχίζεις να αντιμετωπίσεις με χιούμορ όλα αυτά τα παράδοξα, χτυπάει το
κινητό σου.
-Έλα, πού κάθεστε;
-Πίσω απ’ τον καταυλισμό.
-Πού;
-Προχώρα και θα καταλάβεις.
Μόλις φτάνουν κι οι υπόλοιποι, αντικρίζοντας το θέατρο του παραλόγου,
σκάτε όλοι μαζί στα γέλια. Φυσικά το σόου δεν έχει τέλος, αφού παράλληλα
παρελαύνουν μπροστά σας νεαροί «φουσκωτοί» (προφανώς ασορτί με τα παραδίπλα
σωσίβια) λαδωμένοι σαν τηγανητές πατάτες, αποτριχωμένοι σε βαθμό να ντρέπεται
ακόμη και γυναίκα για τη γάμπα της, και τόσο μαυρισμένοι που προς στιγμήν
νομίζεις πως είσαι στο Μαϊάμι.
Από την πασαρέλα βεβαίως δε θα
μπορούσαν να λείπουν και οι θηλυκοί εκπρόσωποι του είδους ως αιθέριες αν μη τι
άλλο υπάρξεις, περιφερόμενες σαν δορυφόροι ανάμεσα σε λουόμενους και
ξαπλώστρες.
Κάπου εκεί ανάμεσα στις ομπρέλες είναι αραγμένοι και κάμποσοι
ερωτευμένοι πιγκουίνοι, οι οποίοι παρά το εύκρατο μεσογειακό μας κλίμα, ναι
κυρίες και κύριοι, ζουν ανάμεσα μας και είναι παντός καιρού. Το χειμώνα
σαλιαρίζουν σε καφετέριες και σινεμά με τα αντίστοιχα ηχητικά και οπτικά εφέ
(Θου Κύριε), ενώ το καλοκαίρι ξετυλίγουν το ταμπεραμέντο τους στις ακρογιαλιές.
Last but not least, οι «αθλητικοί» τύποι. Οι νέες Σαράποβα και Ουίλιαμς της παραλίας.
Οι Φέντερερ και Ναδάλ της ξύλινης ρακέτας. Τέτοιων ταλέντων οι ρακέτες δε θα
μπορούσαν παρά να είναι ξύλινες, διότι πώς αλλιώς θα ακούγεται το μπαλάκι που
σκάει με λύσσα πάνω τους και κατόπιν εκσφενδονίζεται προς το εκάστοτε υποψήφιο
θύμα της αμμουδιάς.
Τι κοινό έχουν όλοι οι παραπάνω; Καταφεύγουν στην υπερβολή,
επιδεικνύονται σε σημείο αηδίας και στερούνται κατά πολύ αποθέματα σεβασμού που
αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων
στον ίδιο χώρο, ανοιχτό ή κλειστό. Είναι οι ενοχλητικοί ανάγωγοι της γειτονιάς,
της ταβέρνας, του ξενοδοχείου, του θεάτρου, του κινηματογράφου και ούτω καθ’
εξής.
Άκουσον, άκουσον! Υπάρχουν, λέει, οικογένειες που μπορούν να
κάνουν το μπανάκι τους στη θάλασσα χωρίς να περιφέρονται σαν τσίρκο σε
περιοδεία, χωρίς να προκαλούν ηχορύπανση σε ακτίνα μισού χιλιομέτρου κι
επιπλέον μπορούν να τιθασεύσουν τα παιδιά τους αντί να τα αφήνουν ανεξέλεγκτα
σαν θηρία ανήμερα.
Αντίστοιχα, υπάρχουν πραγματικά δραστήριοι και αθλητικοί τύποι.
Κι όμως! Είναι εκείνοι που γνωρίζουν πολύ καλά πού να παίξουν βόλεϊ ή ρακέτες,
πού να σερφάρουν με τη σανίδα τους ή να κάνουν θαλάσσιο σκι δίχως να τσακίζουν
τα νεύρα των υπόλοιπων λουόμενων, διότι πολύ απλά γουστάρουν τα χόμπι τους κι
όχι την προσοχή του περίγυρου.
Τέλος, πλήθος ανδρών και γυναικών με ή χωρίς κορμάρες πηγαίνουν
στην παραλία για να κολυμπήσουν, να λιαστούν για έξτρα καλοκαιρινό χρώμα, να
πιουν τον καφέ ή το ποτό τους και να γελάσουν παρέα με τους φίλους τους, να
ρομαντζάρουν με το αμόρε τους ή να μοιραστούν μερικές όμορφες στιγμές με την
οικογένειά τους.
Τι κι αν έφτασε ο Σεπτέμβρης; Σπεύσατε να απολαύσετε το ελληνικό
καλοκαιράκι, που καλά κρατεί, με όρεξη, κέφι και άφθονη υπομονή. Καλού – κακού
κάντε και μια μικρή έρευνα για νέες, διαφορετικές παραλίες προς αποφυγή
επεισοδίων.
Και να θυμάστε, αντί να χαλάσετε
τη ζαχαρένια σας, πάρτε τα κουβαδάκια σας και σ’ άλλη παραλία! Καλές βουτιές,
μέρα και νύχτα!
