Καλησπέρα σας, καλώς ήρθατε…
Άλλη μία φορά πιστοί στο ραντεβού μας, σήμερα θα
μιλήσουμε για ένα θέμα φλέγον (για κάποιους τσουρουφλίζον), και πιο συγκεκριμένα,
το θέμα της ιδιωτικότητας των προσωπικών δεδομένων.
Βαρύγδουπο, ε; Μη μου καίγεστε -για κινητά, μηνύματα και
κέρατο θα ᾽ναι (τι σκατά troll science κάνουμε εδώ άλλωστε;).
Κοιτάξτε να δείτε λεπόν πού είναι το πρόβλημα.
Όλοι μας πλέον κουβαλάμε από ένα απ’ αυτά τα καταραμένα
τα smart phones, τα οποία μας έχουν κάνει το μυαλό τζατζίκι και το iq μας
πλησιάζει επικίνδυνα μονοψήφιες τιμές…
Αν εξαιρέσουμε την αξιοθαύμαστη αυτή ικανότητα των εν
λόγω συσκευών να προβατοποιούν τον κόσμο και να προκαλούν μία μαζική αποχαύνωση
τύπου children of the corn, υπάρχει κάτι πολύ πιο σοβαρό:
Τα κινητά είναι αποθήκες πληροφοριών, δεδομένων,
συζητήσεων και φωτογραφιών, ορισμένες από τις οποίες μπορεί να μην είναι και
τόσο αθώες…
Ας πάρουμε ένα κλασικό παράδειγμα, το οποίο μπορεί να
εφαρμοστεί κάλλιστα και στα δύο φύλα (εντάξει, μεταξύ μας, σχεδόν μόνο γυναίκες
έχω ακούσει να το κάνουν αυτό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Οι μεγαλύτερες κατίνες που
έχω γνωρίσει, after all, είναι άντρες).
Το άτομο Χ έχει ένα κινητό τηλέφωνο στο οποίο έχει
αποθηκευμένες τις επαφές του, τα μηνύματά του, τις φωτογραφίες του. (Ας μην
πάμε σε επίπεδα icloud και των συναφών επειδή εκεί γίνεται ένας ψιλοχαμούλης
-άλλη φορά αυτό).
Το άτομο Χ έχει σχέση με το άτομο Ψ.
Το άτομο Ψ εμπιστεύεται το άτομο Χ, όμως κάποια στιγμή
παρατηρεί (και καταγράφει) τον κωδικό του κινητού του ατόμου Χ.
Αυτό έλειπε, να μην το κατέγραφε, ε; (Καθικάκια,
χαμογελάτε…)
Σε ανύποπτο χρόνο, λοιπόν (δηλαδή όταν ο Χ είναι εκτός
σπιτιού ή σε καμιά τουαλέτα λόγου χάρη) ο Ψ αποφασίζει ότι τον τρώει αρκετά το
κωλαράκι του ώστε να κάνει μία πολύ συγκεκριμένη μπινιά: να ξεκλειδώσει το
κινητό του Χ και να το κάνει φύλλο και φτερό.
Αρχικά θα πάει χαλαρά.
«Έλα μωρέ, σιγά, μια ματιά θα ρίξω στα μηνύματα…»
Δε θα βρει κάτι στα μηνύματα (νταξ, πόσο μπουνταλάς να’
ναι πια ο άλλος!).
Άρα… Facebook κι άγιος ο God. Εκεί μπορεί να γίνεται ο
χαμός!
Μηνύματα, αιτήματα φιλίας, like, share και τα λοιπά… Και φυσικά, μία άπειρη
θάλασσα από «καρχαρίες» που θα ήθελαν να ρίξουν μία δαγκωματιά στο άτομο Χ (ή
τουλάχιστον έτσι θεωρεί ο Ψ, επειδή μπορεί να είναι και λιγουλάκι παρανοϊκός
πια).
Εκεί αρχίζει και ανεβάζει στροφές…
«Τι έχει κάνει ο σιχαμένος, για να δω…», σκέφτεται το
άτομο Ψ, πεπεισμένο ότι κάτι τραβάει την πετονιά του, και πως θα βγάλει
λαβράκι…
Χα, και να’ το!
Μία ωραιότατη συνομιλία (και ίσως όχι μόνο μία) με άτομο
που προφανώς ενδιαφέρεται για κάτι αρκετά παραπάνω από μία έξτρα ζωή στο candy
crush (by the way, ορκίζομαι πως αν μου ξαναστείλουν τέτοιο αίτημα θα
τσεκουρώσω κανέναν). Και να σου τα κομπλιμέντα, και να σου τα κανονίσματα για
καφέ!
Φυσικά και δε γίνεται αναφορά στο άτομο Ψ μέσα στη
συνομιλία… Γιατί άλλωστε; Ο Χ μάααλλον δε φαίνεται να το βλέπει φιλικά(ή
τουλάχιστον έτσι θεωρεί ο Ψ).
Ο Ψ, που μόλις ανακάλυψε τη συνομιλία αυτή, πρέπει να
εκτιμήσει την κατάσταση, αφού πάρει μερικές βαθιές ανάσες και κάνει κάνα δυό
τσιγάρα.
Σκέφτεται: «Τι γίνεται εδώ; Θα το φάμε το κέρατο; Το
φάγαμε μήπως ήδη; Ψήνεται; Σε ποιο κέρατο είμαστε πια; Τι χάπια να πάρω,
τρελαίνομαι!»
Αφού κάνει τα απαραίτητα σενάρια, πρέπει και να σκεφτεί
τι γίνεται από εκείνο το σημείο κι έπειτα. Τι κάνεις, φίλε Ψ; Άντε και
ανακάλυψες τον ένοχο. Θα τον αντιμετωπίσεις φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τι; Το
κινητό του;
Το δικό του κινητό; Τα δικά του προσωπικά δεδομένα τα
οποία ουσιαστικά υπέκλεψες;
Για σκέψου λίγο το κάζο που σε περιμένει. Σκέψου το πόσο
χαμηλά στα μάτια του άλλου θα πέσεις, για κάτι το οποίο (ακόμα κι αν έχεις
δίκιο) δε θα μπορούσες με κανέναν άλλο τρόπο να διαπιστώσεις, εκτός απ’ το να
σπάσεις τη μεταξύ σας εμπιστοσύνη.
Σκέψου το ότι ο άλλος, ακόμα κι αν έκανε μαλακία,
βρίσκεται σε θέση μεγαλύτερης ισχύος από σένα, που ξαφνικά βγήκε η CIA από μέσα σου.
Η προσωπική μου άποψη εδώ είναι ότι δεν πρέπει σε καμία
περίπτωση να μπλέξει κανείς με τα δεδομένα του άλλου.
Νέτα, σκέτα.
Αλλιώς δεν υπάρχει εμπιστοσύνη.
Ναι ρε φίλε, ας φάω κέρατο. Ας φάω δούλεμα.
Αλλά θα προτιμήσω απείρως περισσότερο να σουτάρω το άτομο
που θα εκμεταλλευτεί την εμπιστοσύνη μου στο σωστό χρόνο, με το σωστό τρόπο (Σωστό
για μένα, έτσι; Δε συμβουλεύω εδώ), και κυρίως με κούτελο καθαρό.
Τι κάνεις, λοιπόν, εσύ φίλε μου Ψ, και κάθε Ψ εκεί έξω;
Προτιμάς να σπάσεις την εμπιστοσύνη του άλλου και να προκαλέσεις την τύχη σου,
με αμφίβολα αποτελέσματα, ή να προσπαθήσεις να συζητήσεις και να εκφράσεις με άμεσο
τρόπο το πιθανό πρόβλημά σου;
Είναι αλήθεια ότι δύσκολα εμπιστευόμαστε πια, και ακόμα
χειρότερα τώρα, που έχουμε στη διάθεσή μας τόσους τρόπους επικοινωνίας (και άρα
τόσους τρόπους να κάνουμε κουτσουκέλα στον άλλον ή να τη φάμε).
Εσείς αποφασίζετε κατά πόσο είναι σημαντικότερο το να
γνωρίζεις με κάθε κόστος ή το να διατηρείς μία αξιοπρεπή στάση μέχρι το πιθανό
τέλος.
Till next time…
