Παλαιότερα, σε κάποιο άλλο άρθρο είχα γράψει πως η
εξέλιξη της αντίληψης γυναικών κι αντρών έχει ρίζες πολύ πίσω στον χρόνο.
Ίσως, πολλοί από εσάς γνωρίζετε ήδη πως οι άντρες, μιας
κι έχουν ζήσει εκατομμύρια χρόνια ως κυνηγοί, έχουν εξελίξει και τον εγκέφαλό
τους σ᾽ έναν αντίστοιχο τρόπο ζωής/δράσης.
Απ᾽ την άλλη μεριά, η γυναίκα περιορισμένη στο σπίτι έχει
εξελιχθεί σ᾽ έναν καλό τεχνίτη της γλώσσας και της λεπτομέρειας,
εξωτερικεύοντας έτσι λεκτικά περισσότερο τα συναισθήματά τους, παρά δρώντας
όπως ο άντρας.
Ως αποτέλεσμα οι φιλίες των αντρών βασίζονται περισσότερο
σε κοινές δραστηριότητες κι ενδιαφέροντα, ενώ των γυναικών σε μεταφορές
εμπειριών κι αναλύσεις συναισθημάτων, οπότε κι η φιλία τους βασίζεται
περισσότερο στην επικοινωνία.
Βασιζόμενοι λοιπόν στα παραπάνω, ας πάμε να αναλύσουμε τι
είναι αυτά που εμείς οι άντρες λέμε μεταξύ μας.
Σίγουρα, μην περιμένετε αναλύσεις επί αναλύσεων και
μακρόσυρτες συζητήσεις για ένα θέμα, τραβώντας το από τ᾽ αυτιά και
ξεσκονίζοντας και την πιο μικρή του πτυχή.
Οι συζητήσεις μας είναι περιεκτικές μεν, to the point δε.
«Λίγα και καλά» είναι το απόφθεγμα των αναλύσεων, εκτός
αν μιλάμε για ποδόσφαιρο. Εκεί οι συζητήσεις περιλαμβάνουν μέχρι και τα δέκα
εκατοστά κίτρινου γρασιδιού που υπήρχε κοντά στο σημείο του πέναλτι.
Ιδιαίτερα όταν αυτό αντιπροσωπεύεται κι απ᾽ το αντίστοιχο
video game, η συζήτηση γίνεται αρκετά πιο πικάντικη και συνοδεύεται με εξίσου
«πικάντικα» υποκοριστικά περί των μειωμένων ικανοτήτων των υπολοίπων πάντα.
Φυσικά η ποικιλία των θεμάτων είναι μεγάλη μιας κι
αυτοκίνητα, εργασία, πολιτική και γυναίκες δεν απουσιάζουν.
Το να ξεκινήσεις συζήτηση μ᾽ έναν άντρα για αυτοκίνητα
είναι τόσο εύκολο που, ακόμα και αν δεν την ξεκινήσεις εσύ, θα την ξεκινήσει
εκείνος.
Τ᾽ αυτοκίνητο είναι ένα σημείο στο οποίο ο άντρας μπορεί
να κάνει επίδειξη των γνώσεών του σχετικά μ᾽ όλα τα μέρη του (μερικές φορές σε
περισσότερη λεπτομέρεια κι από τις καμπύλες των γυναικών), ενώ αυτό μας δίνει
και τη δυνατότητα να προχωρήσουμε την αυτοπαρουσίαση και στις οδηγικές μας
ικανότητες προς τους λοιπούς και μη οδηγούς της παρέας.
Τ᾽ αποκορύφωμα είναι πάντα η εξομολόγηση σχετικά με τ᾽
αμάξι των ονείρων μας το οποίο ενενηνταεννιά φορές στις εκατό θα μένει ακριβώς
εκεί ˑ στα όνειρά μας.
Ένα άλλο θέμα που μας στοιχειώνει είναι αυτό του στρατού.
Πραγματικά, όμως, έχω πιάσει και τον εαυτό μου να λέει:
«Όχι άλλο στρατό παναγία μου».
Πάντα θα υπάρχει κάποιος στην παρέα που θα βρει τρόπο να
κολλήσει μια ιστορία στρατού π.χ. στο ποτό που παρήγγειλε ο Κώστας και ζήτησε
να έχει δύο παγάκια: «Πω, ρε φίλε, στο φυλάκιο στην Κω είχα ένα στρατόκαυλο λοχαγό
που παράγγελνε το ουίσκι του πάντα με δύο παγάκια».
Έλεος όμως!
Επόμενο αγαπημένο θέμα, πολιτική. Οι πολιτικές συζητήσεις
μέχρι πρότινος ήταν ένα αγαπημένο μεν, αλλά σύντομο δε, θέμα της αντροπαρέας.
Τα τελευταία στοιχεία βέβαια ισχυροποιούν την τάση των
αντρών να αναλύουν τα πολιτικά δρώμενα, πάντα όμως με τη γνωστή διαλλακτικότητα
που τους διέπει: «Άντε, ρε μαλάκα, με τους καραγκιόζηδες. Κάτσε σαν πρόβατο να
τους προσκυνάς».
Κι επειδή είμαστε πολλοί, αναλυτικοί στις συζητήσεις μας
κι επικεντρωμένοι στο θέμα μας ακολουθεί η φράση: «Πωωωω! Ρεεεε τι μανάρι είναι
αυτό; Κοίτα πόδια, κοίτα στήθος. Να κάνεις προεκλογικό λόγο απ᾽ αυτά τα
μπαλκόνια, να κερδίσεις τις εκλογές στανταράκι!»
Αυτό θα μπορούσε να είναι και το εναρκτήριο λάκτισμα για
μια συζήτηση περί γκομενοδουλειών.
Σ᾽ αντίθεση με τις γυναικείες κουβέντες που στέκονται
αρκετά στην εξωτερική εμφάνιση, τα παπούτσια και το ρολόι που φοράει ένας
άντρας, τον τρόπο που περπατάει και τα οπίσθιά του, εμείς επικεντρωνόμαστε στον
εσωτερικό κόσμο της γυναίκας.Αυτόν που υπάρχει μέσα απ᾽ τα ρούχα της δηλαδή.
Επίσης δεν ξεχνάμε να σχολιάσουμε τ᾽ απέναντι «μωρό» που
ελπίζουμε ότι «παίζει» με τα μάτια και μας φλερτάρει κι ανταποκρινόμαστε, και
ελπίζουμε σε κάτι παραπάνω, ενώ στην πραγματικότητα αναζητά τον γκόμενό της που
βρίσκεται ακριβώς από πίσω μας.
Μόλις το θέμα αναπτυχθεί τόσο, όσο και τα υπόλοιπα,
μπορεί να το «τραβήξουμε» λίγο ακόμα, προσθέτοντας στην κουβέντα και μια-δυο
ταινίες πορνό που έτυχε να δούμε πρόσφατα, ή να κολλήσουμε κάποιο σεξουαλικό
υπονοούμενο, σαν σπόντα για το κορίτσι του κολλητού.
Οι χωρισμοί, ακόμα ένα κεφάλαιο που εντάσσεται στη
συγκεκριμένη κατηγορία, δεν κρατούν πολύ αν εξαιρέσεις τα κοσμητικά επίθετα που
κοσμούν την πρώην για το τρόπο που φέρθηκε, για το ότι δεν ήταν εντάξει και για
την ατελείωτη μουρμούρα επειδή την ενοχλούσαν τα πάντα.
Σαν τελευταίο κράτησα το γυμναστήριο.
Αν θα έπρεπε να το ταυτίσω με κάποια απ᾽ τις κατηγορίες
που ανέφερα πιο πάνω, αυτή θα ήταν του «μωρού που νομίζουμε ότι μας φλερτάρει
από απέναντι κι ανταποκρινόμαστε και ελπίζουμε σε κάτι παραπάνω».
Κάπως έτσι είναι και το γυμναστήριο. Μας «φλερτάρει» και
το «φλερτάρουμε» με τα μάτια κι ελπίζουμε πάντα για το κάτι παραπάνω.
Έλα, όμως, που ποτέ δεν κάθεται ούτε επί πληρωμή. Ακόμα
κι αν πληρώσεις, κάθεσαι από μακριά και το θαυμάζεις, αναπολώντας τη στιγμή που
πήγες στο ταμείο και πλήρωσες την συνδρομή σου.
Κάπως έτσι ξεκινάει και το κάζο απ᾽ τους υπόλοιπους
(κυρίως από τον πιο μπρατσαρά της παρέας).
Ατελείωτες πλάκες, πειράγματα φάρσες είτε για το
γυμναστήριο, είτε για το σαραβαλάκι που αγόρασες, είτε για το παντελόνι που
πήρες σε χρώμα κόκκινο, ελπίζοντας ότι θα «ρίξεις» γκομενάκι.
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, το χιούμορ μας είναι ένα δύο
επίπεδα πιο μπροστά απ᾽ το γυναικείο χιούμορ.
Διαθέτει παραπάνω εφευρετικότητα, έστω κι αν κάποιες
φορές θεωρείται τραβηγμένο.
Μη μας παρεξηγείτε! Κατά βάθος πηγάζει από το ότι
ήμασταν, είμαστε και θα παραμείνουμε παιδιά για πάντα.
Εξάλλου, όσο κι αν δε θέλετε να το παραδεχτείτε, είναι κι
αυτό ένα απ᾽ τα πράγματα που σας τραβάει σ᾽ έναν άντρα.
Το να σας κάνει ένας άντρας να χαμογελάτε θα είναι πάντα
το πιο γλυκό αφροδισιακό και για τους δυο.
