Η ζωή είναι ένας κύκλος που άλλοτε στρέφεται
υπέρ μας κι άλλοτε κατά μας.
Δεν αποτελείται πάντα από στιγμές ευτυχίας,
γαλήνης και ψυχικής ηρεμίας. Υπάρχουν κι
εκείνες οι σκοτεινές μέρες που θέλουμε να κλειστούμε στον εαυτό μας. Οι
μέρες που δε θέλουμε να μιλήσουμε σε κανέναν γι’ αυτό που βιώνουμε. Που όλα μας
φαίνονται μαύρα κι ανιαρά. Κουλουριαζόμαστε κάτω απ’ το πάπλωμά μας και κλαίμε
σαν μικρά σχολιαρόπαιδα.
Εκείνες
τις στιγμές νιώθουμε πως τίποτα δεν οδεύει καλά στη ζωή μας και πως το σύμπαν
είναι εναντίον μας.
Κάποιες φορές δε γνωρίζουμε το λόγο για τον
οποίο νιώθουμε αυτήν την αρνητική αύρα που έχει κατακλύσει το μυαλό, τη ψυχή
και το σώμα μας. Είναι εκείνη η περίοδος
της ζωής μας που μας φταίνε όλα κι όλοι. Δεν αισθανόμαστε αρκετά ευχαριστημένοι
απ’ τη ζωή μας κι απ’ ό,τι αυτή συμπεριλαμβάνει, με αποτέλεσμα να κάνει ξαφνικά
την εμφάνισή της μια έκρηξη απογοήτευσης και δυσαρέσκειας. Σαν μια φούσκα που
ξαφνικά σκάει.
Ωστόσο, τις
περισσότερες φορές , γνωρίζουμε το λόγο για τον οποίο είμαστε θλιμμένοι. Μια σοβαρή ασθένεια, ένας θάνατος ενός
αγαπημένου μας προσώπου, μια απόλυση, μια ερωτική απογοήτευση, είναι μερικοί
λόγοι που μπορεί να κατακρεουργήσουν την ψυχολογία μας. Όλοι οι άνθρωποι,
κάποια στιγμή της ζωής τους, βιώνουν μια δυσμενή κατάσταση που τους οδηγεί στη
θλίψη. Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να
εγκαταλείπουμε, αλλά αντιθέτως να προσπαθούμε ν’ αναγεννιόμαστε μέσα από τις
στάχτες μας.
Κάθε αντιξοότητα
που κάνει την εμφάνισή της μας προσθέτει μια νότα σοφίας.
Αφού το
στάδιο της θλίψης παρέρχεται, αρχίζουμε να βλέπουμε τη ζωή με άλλο μάτι. Η κοσμοθεωρία μας επηρεασμένη από την
κατάσταση που βιώσαμε αλλάζει προς το καλύτερο. Καθετί που θεωρούσαμε δεδομένο
ξαφνικά του δίνουμε την αξία που του πρέπει. Παύουμε, για παράδειγμα, να
θεωρούμε πως το ν’ ανοίξουμε τα μάτια μας το πρωί είναι κάτι βέβαιο. Αναθεωρούμε τα πάντα γιατί αναγκαζόμαστε να
το κάνουμε. Αντιμετωπίζουμε την κάθε μας στιγμή σαν ιεροτελεστία.
Αυτή η αλλαγή της στάσης που έχουμε απέναντι
στη ζωή μας κάνει να μην αναβάλουμε κι άλλο τα όνειρά μας. Όταν δε θεωρείς την
ίδια σου τη ζωή δεδομένη αρχίζεις να δρας γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι πλάι σ’
αυτήν οδεύει κι ο θάνατος.
Επομένως,
κάθε δυσκολία που βιώνουμε μας αναγκάζει να γίνουμε έτοιμοι μαχητές. Ν’
αντιμετωπίσουμε τα πάντα κι έτοιμοι να ριχτούμε στην πάλη και να νικήσουμε. Η εμπειρία που λαμβάνουμε νιώθοντας κάθε
είδους συναίσθημα, απ’ το πιο θετικό μέχρι το πιο αρνητικό, μας κάνει τους
ανθρώπους που είμαστε σήμερα.
Γιατί, όπως είπε ο Γερμανός φιλόσοφος
Φρειδερίκος Νίτσε, «ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό». Μη τη φοβάσαι
την ήττα, λοιπόν, γιατί αυτή θα σε κάνει πιο ανθεκτικό σε ό,τι θα ξανά
επιχειρήσει να σε βλάψει.
