Έχω
βαρεθεί να διαβάζω «αναγνώσματα», δεξιά
κι αριστερά, από γυναίκες που τόσες πολλές φορές έχουν δει τις Πενήντα
αποχρώσεις του γκρι και τόσο ουτοπικά
και ροζ φαντάζονται τον ιδανικό σύντροφο
στο κρεβάτι: κυρίαρχο,
δυναμικό, να χώνει και καμία σφαλιάρα
για να ανάβουν τα αίματα, να σε κάνει να
νιώθεις πόρνη και να τραβάει και μαλλί.
Χρέος
μου, λοιπόν, να επαναφέρω αυτή την εικόνα
στη σωστή της θέση και να κατεβάσω από
τα πολύχρωμα συννεφάκια τους, τους
παραπληροφορημένους συγγραφείς και
κατ’επέκταση τους αναγνώστες τους,
με τον πάντα μοναδικό τρόπο των
μονολόγων μου.
Ξέρω
ότι όσο και να θέλω να πείσω πως θα μιλήσω
σε θεωρητικό και εγκυκλοπαιδικό επίπεδο
δε θα πείσω κανέναν. Αλλά δε βαριέσαι,
θα προσπαθήσω.
Μιλάμε
σε θεωρητ- χέστο, ούτε εμένα δεν πείθω.
Συναινετικό
σεξ για αρχή. Το αγαπάμε, το εκτιμούμε,
το θέλουμε.
Είμαστε νοήμοντα όντα (οι
περισσότεροι τουλάχιστον) και ξέρουμε
να ζητάμε και να αναζητάμε αυτό που θα
μας κάνει να περάσουμε καλά. Είμαι
υπέρμαχος του «η ευχαριστησή σου δε θα
πρέπει να υπερβαίνει τη δική μου». Το
σεξ είναι μία υπέροχη ιεροτελεστία που
σκοπό έχει να ικανοποιήσει και τις δύο (ενίοτε και περισσότερες) πλευρές, εξίσου.
Μη
φοβάστε να συζητήσετε με το σύντροφό
σας για πράγματα που σας αρέσουν, για
πράγματα στα οποία θέλετε να πειραματιστείτε
και να δοκιμάστε και για πράγματα που
σας χαλάνε, έστω ακόμα και σαν ιδέα.
Το
κρεβάτι είναι μεγάλη ψυχοθεραπεία.
Θα τολμήσω να μνημονεύσω τον Γιώργο,
μεγάλη, παλιά μου αγάπη και πολύχρονη
σχέση που μου έμαθε να μην ντρέπομαι να
συζητήσω στο κρεβάτι μας τα πάντα.
Ομολογουμένως να το παράκανα κάποια
στιγμή, όταν άρχισα να του αναλύω
λεπτομερώς το άγχος μου για επερχόμενη
κολονοσκόπηση, αλλά το θέμα είναι ότι
υπήρχε άνεση. Συγγνώμη Γιώργο, στο οφείλω
ακόμα και μετά από τόσα χρόνια.
Κατ’ επέκταση
οφείλουμε να σεβόμαστε τα θέλω και τα
όρια που μας θέτει ο σύντροφος μας.Έτσι,
θα είμαστε όλοι χαρούμενοι κι
ικανοποιημένοι.
Από
την άλλη μεριά, όμως, δε μπορώ να μη δώσω
τη δέουσα προσοχή και την αξία που
αρμόζει, στο dominating sex. Σε
αυτό που αφελώς πολλοί και πολλές
νομίζουν ότι αφορά δυο σκαμπιλάκια και
τρία βρωμόλογα. Γατάκια…
Ξεκινώντας
από τα βασικά, το dominating sex έχει
βαθμίδες. Ναι, ναι, όπως το ινδικό φαγητό,
έτσι κι εδώ είναι το πόσο «βαρύ» το θες
να το φας. (κάπου εδώ θα με κόψει και η
λογοκρισία είμαι σίγουρη). Οπότε,
μπορεί όντως να ξεκινήσει από τα πολύ
απλά «τι μου είσαι, τι σου είμαι, σ’ αρέσει
μάνα μου, όχι μη σταματάς, θα κάνω ό,τι
θέλω εγώ μωρή» μέχρι και τα πολύ
προχωρημένα στα οποία μπορεί να καταλήξει
ο άλλος σημαδεμένος, πονεμενος και πολύ, πολύ, (πολύ!)
εξευτελισμένος.
Πάντα
έχει να κάνει με τα όρια και τις ορέξεις
του παρτενέρ μας. Πολλές φορές μπορεί
να ανακαλύψουμε ότι το όριο μεταξύ
ηδονής και πόνου είναι τόσο λεπτό και
ξεπερνιέται τόσο εύκολα, που φτάνεις
σε σημείο να τα σκέφτεσαι την επόμενη
και να λες «τι έκανα…».
Η
ιστορία ξέρεις ποια είναι; Ότι θα τα
ξανάκανες, μάγκα μου…
Ναι,
θα συμφωνήσω ότι το να βάζεις τον εαυτό
σου να δοκιμάσει τα πιο ακραία του σημεία
είναι υπέροχο. Ναι, είναι υπέροχο να
μπλέκεις την ηδονή με τον πόνο. Ναι,
είναι υπέροχο να έχει ο άλλος τον απόλυτο
έλεγχο σε αυτό που σου κάνει, σε αυτά
που σε βάζει να κάνεις, σε αυτό που σε
κάνει εσένα τον ίδιο την ώρα εκείνη.
Η
αλήθεια είναι ότι μετά από πολλή (και
πάνω απ’ όλα, ώριμη) σκέψη, κατέληξα στο
συμπέρασμα ότι οι πολύ δυναμικοί άνθρωποι
γουστάρουν να υποτάσσονται στο κρεβάτι
του άλλου. Κι αυτό είναι λογικό. Όταν
προσπαθείς στην καθημερινότητά σου,
στην ίδια σου τη ζωή να κρατήσεις τα
ηνία και να βγάζεις την κυριαρχία σου,
θες κάπως να ξεσπάσεις. Τι πιο ιδανικό
λοιπόν από το να δώσεις σε κάποιον άλλο
το μαστίγιο (και κυριολεκτικά και
μεταφορικά) και να τον αφήσεις να πάρει
τις αποφάσεις και το πάνω χέρι κάπου που κανείς δε θα σε δει, κανείς δε θα
σε κρίνει, κανείς δε θα έχει άποψη;
Όχι,
δε θα επεκταθώ περισσότερο στο σεξ
μεταξύ «Κυρίαρχου» και «Υποτακτικού»,
γιατί νομίζω ότι αξίζει ένα δικό του
άρθρο από μόνο του το θέμα αυτό.
Οφείλω
όμως να τονίσω ότι δεν είναι ρόδινα κι
ωραία όλα και σε καμία περίπτωση ιδανικά,
όσο αφορά το θέμα αυτό. Ας μου επιτραπεί
η έκφραση, αφορά μια διαστροφή. Θα μου
πείτε, όλα τελικά μια διαστροφή δεν
αφορούν; Σε μεγαλύτερο ή μικρότερο
βαθμό; Εδώ σε λίγο καιρό θα ψηφίσουμε
για τρίτη φορά μέσα στο χρόνο ρε, το αν
ο άλλος θέλει να με πετάει στα βράχια
και να με λέει μωρή, είναι το πρόβλημά
μας;
Παρόλα
αυτά, ξεπερνά το όριο του κλασσικού,
πατροπαράδοτου σεξ και πάει σε
καταστάσεις που λίγο ως πολύ βγάζουν προς
τα έξω και τον ψυχισμό του άλλου, στον
τρόπο που αντιμετωπίζει τον σεξουαλικό
του σύντροφο.
Υπάρχουν
περιπτώσεις που γίνεται για μία φορά,
έτσι απλά για το γαμώτο, αλλά υπάρχουν
και αναρίθμητες περιπτώσεις που κρατάει
χρόνια αυτή η κολώνια.
Το
τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του (ή
οπουδήποτε αλλού αγαπάει), αφορά
το πιο προσωπικό κομμάτι της ζωής του.
Ποτέ δε θα πρέπει να αποτελεί κριτήριο
για έναν άνθρωπο. Αυτό
ανοίγει κι άλλη μεγάλη συζήτηση όμως, και πρέπει
να κρατήσω και λίγο φαγάκι για το μέλλον.
Καταλήγοντας,
ένα πράγμα έχω μόνο να πω: Δεν
έχει σημασία πώς κάνεις σεξ, δεν έχει
σημασία αν γουστάρεις ξύλο ή τρυφερό
έρωτα, σημασία έχει αυτό που κάνεις να
το απολαμβάνεις και να θυμάσαι πως πάντα
κάτι που εσένα σε φτιάχνει, δε σημαίνει
ότι θα έχει το ίδιο εφέκτ και στον άλλον.
Ευτυχώς
δηλαδή, γιατί έτσι θα ήμαστε όλοι ένα
μεγάλο, κοινό κρεβάτι.
Αν
και τώρα που το σκέφτομαι, δεν ξέρω γιατί
αυτό θα ήταν απαραίτητα κακό.
Food
for thought.
