Η κρυφή ιστορία της Μ.
Και
να μωρέ, ξέρεις, ο κάθε άνθρωπος έχει τα
κουμπιά του, τα φετίχ, τις προτιμήσεις
του, κάποια πράγματα που του κάνουν
«κλικ», τέλος πάντων. Προσωπικά, ανέκαθεν
με γοήτευαν οι άνθρωποι με χιούμορ,
εκείνοι που με κάνουν να γελώ, να ξεφεύγω
από τη ρουτίνα μου κι εκείνοι που παίζουν
με το μυαλό μου.
Επίσης,
άκουγα συχνά για έρωτες που προκύπτουν
μέσα από κόντρες και πολύ ήθελα να βιώσω
μια τέτοια κατάσταση, να δω πώς είναι
να ερωτεύεσαι κάποιον με τον οποίο
βρίσκεσαι σε διαρκή μονομαχία ή λογομαχία.
Θα
μου πεις γιατί στα λέω όλα αυτά και τί
σε νοιάζει εσένα. Αυτά λες πάντα για να
με πειράξεις κι όσο περνάει ο καιρός,
όλο και μ’ αρέσουν περισσότερο.
Ναι,
σε περίπτωση που ακόμα δεν το έχεις
καταλάβει, σου εξομολογούμαι ότι την
πάτησα με την πάρτη σου. Κι όλη αυτή η
εισαγωγή είναι για να σου εξηγήσω τους
λόγους.
Είναι κάτι που δε θα έκανα αν
δεν ερχόσουν τόσο αβίαστα στον ύπνο μου
και δε μου προκαλούσες ένα χαμόγελο
μέχρι τ’ αυτιά. Είναι κάτι που δε θα έκανα
αν δεν ερχόσουν στ’ όνειρό μου να ταράξεις
την ηρεμία μου λέγοντάς μου πως είσαι
ερωτευμένος μαζί μου κι έπειτα φιλόντας
με. Αχ, ας είναι. Όνειρα….
Σε
συμπάθησα από την πρώτη στιγμή που σε
είδα και κάναμε χαβαλέ. Κατάλαβες εξ’
αρχής πόσο άνετος άνθρωπος είμαι κι
άρχισες να με τσιγκλάς γνωρίζοντας πως
δε θα παρεξηγηθώ.
Πράγματι,
όσο βρισκόμουν στη δουλειά κι είχα την
ευχέρεια να περνώ χρόνο μαζί σου, σε
γούσταρα όλο και πιο πολύ, σ’ επίπεδο
παρέας. Ούτε που είχα διανοηθεί για κάτι
άλλο. Άλλωστε, σου είχα γνωρίσει και τη
σχέση μου.
Αρχίσαμε
ν’ ανταλάσσουμε κάποια μηνύματα για να
συζητήσουμε πράγματα περί δουλειάς,
όμως ακόμα κι εκεί συνέχιζες να με
πειράζεις.
Και
κάπου εκεί απλά μου δημιουργήθηκε η
επιθυμία να σου τραβάω μόνιμα την προσοχή
και ν’ ασχολείσαι μαζί μου. Ίσως γιατί
είδα εκείνη την κοπέλα που γλυκοκοίταξες
στο μαγαζί τις προάλλες και μου γύρισε
λίγο το μάτι. Ίσως γιατί ζητώ την αμέριστη
προσοχή σου την ώρα που βρισκόμαστε
στον ίδιο χώρο και μου τη δίνει όταν σε
βλέπω να chatάρεις στο
facebook.
Δεν
έχεις κάτι ιδιαίτερο πάνω σου που θα
μπορούσα να πω ότι θα μου τραβούσε την
προσοχή. Ούτε περίεργο χρώμα ματιών,
ούτε έντονο βλέμα, ούτε ελκυστικό
χαμόγελο ή γενικότερα κάτι που θα έβλεπα
σε κάποιον και θα κολλούσα να τον κοιτάω.
Όμως
η φωνή σου, είναι τόσο μοναδική και τη
λατρεύω κι ας σου λέω κάθε φορά πόσο σε
μισώ και σε ζηλεύω όταν κάνεις κάτι που
εγώ δεν μπορώ ή έστω δεν έχω καταφέρει
ακόμα. Και κάθε φορά που συμβαίνει αυτό,
γυρίζεις και μου βγάζεις τη γλώσσα και
χαμογελάς τόσο όμορφα, που αυτόματα
αυτά τα συνηθισμένα καφετιά μάτια σου
γίνονται μοναδικά, ξεχωριστά και με
πιάνει μια τρέλα να τα θέλω μόνο για
μένα.
Έπειτα,
το γεγονός ότι με βοηθάς να μαθαίνω,
είναι τόσο γλυκό παρόλο που για να μη
φανείς γλυκός το μπλέκεις πάντα με
πείραγμα για τον τρόπο που ζητάω μια
χάρη. «Σιγά βρε γατούλα» λες κάθε φορά,
γιατί μιλάω με νάζι, λες. Κι εγώ σου εξηγώ
κάθε φορά «νευριασμένα» πως απλά είναι
ο τρόπος μου και δεν είναι νάζι ούτε
είμαι γατούλα, και το ξέρεις, απλά τη
βρίσκεις να με κοροιδεύεις.
Για
να μη σου πω πόσο υπερήφανη νιώθω κάθε
φορά που μου λες ότι έκανα κάτι σωστά.
Και χαμογελούν μέχρι και τ’ αυτιά μου
αλλά ευτυχώς δεν προλαβαίνεις να με
δεις. Πανηγυρίζω όμως μόνη μου που
αποδεικνύομαι «καλή μαθήτρια».
Τον
τελευταίο καιρό, ήρθαμε λίγο πιο κοντά,
διότι δουλεύαμε μαζί παραπάνω. Κι εκεί
είναι που σιγουρεύτηκα πια ότι μ’ αρέσεις
πάρα πολύ. Στον τρόπο που μου εμπιστεύθηκες
την κιθάρα σου και μ’ άφησες να τη
γρατζουνάω για ώρες στην προσπάθεια
μου να βγάλω κάποια εύηχη μελωδία κι
ενώ σου είχα πάρει τ’ αυτιά, συνέχισες
να μου εξηγείς.
Ναι,
είσαι γλύκας αλλά δε στο λέω γιατί θα
προσπαθήσεις πάλι ν’ αποδείξεις το
αντίθετο. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά όταν
μου πας κόντρα, σε γουστάρω περισσότερο
κι υπάρχει πρόβλημα.
Ένιωσα
ότι σε θέλω τη στιγμή που με γύρισες στο
σπίτι παρόλο που ήσουν κομμάτια από την
κούραση. Τη στιγμή εκείνη που ξυπνήσαμε
τη γειτονιά από τα χαχανητά μας κι ένιωσα
την ανάγκη να σε φιλήσω για καληνύχτα,
μα δεν το έκανα.
Ναι,
λοιπόν, έχω να δηλώσω πως σε θέλω και σε
γουστάρω τρελά, πως με κάνεις να νιώθω
αμηχανία όταν σε κοιτάζω, πως τώρα
σκέφτομαι διπλά πώς να ετοιμαστώ για
να έρθω στη δουλειά, γιατί θέλω να σου
αρέσω.
Έχω
να εξομολογηθώ πως ζηλεύω όταν σε βλέπω
να μιλάς στο chat, πως
ανυπομονώ για τις ώρες που θα δουλέψουμε
μαζί και για τον πολυπόθητο και περιβόητο
καφέ που θα βγούμε για κανονίσουμε τα
της δουλειάς. (Που φυσικά από μέρους μου
είναι ξεκάθαρη αφορμή η δουλειά).
Τέλος,
να ξέρεις πως τις προάλλες το ριξα στο
κρασί για να μην ξεφύγω και στα πω όλα.
Και μ’ άρεσε πολύ που ενδιαφέρθηκες. Α!
Και το τραγούδι που σου ζήτησα να πεις,
για σένα πήγαινε «μυστικέ μου έρωτα».
Και
τώρα που τα έγραψα όλα και ξαλάφρωσα,
να ξέρεις ότι δεν πρόκειται να σου πω
τίποτα κατάμουτρα και καταβάθος δεν
ξέρω καν αν θέλω να διαβάσεις αυτό εδώ.
Γιατί είναι περίπλοκη η κατάσταση. Από
τη μία θεωρώ πως με βλέπεις καθαρά σαν
συνεργάτιδα, από την άλλη είναι κι η
σχέση στη μέση.
Δεν
ξέρω, πάλι σκατά τα έκανα και μπερδεύτηκα.
Τουλάχιστον την επόμενη φορά που θ’
αποφασίσες να εμφανιστείς στον ύπνο
μου, δώσε μου ένα σημάδι. Μη με κάνεις
μόνο να χαρώ και να χαμογελώ σαν χαζό
σ’ ένα όνειρο.
Γίνε
αλήθεια, σε παρακαλώ. Κι άσε με να γίνω δική σου.
