Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που τραβούν πάντα την
προσοχή. Όχι, με την καλή έννοια. Συνήθως το κάνουν είτε επειδή σκόνταψαν, είτε
επειδή παραπάτησαν. Πολλές φορές βέβαια
μπορεί να είναι ακόμα πιο αδέξιοι και στο πέρασμά τους να παρασύρουν μια
καρέκλα, ένα τραπεζάκι ή απλώς ένα τραπεζομάντηλο με 820 πιάτα και φαγητά
επάνω.
Όλα αυτά φυσικά γίνονται όχι μόνο άθελά τους, αλλά καταβάλλοντας
τρομερή προσπάθεια να μην τα κάνουν πάλι όλα χάλια. Τους έχεις σίγουρα
συναντήσει. Ξέρεις ακριβώς για ποιο πράγμα μιλάω. Ζουν και βασιλεύουν δίπλα μας.
Ή μάλλον καλύτερα να σταματήσω να κρύβομαι: βρισκόμαστε ανάμεσά σας και αυτό
είναι ακόμα περισσότερο απειλητικό από όσο ακούγεται.
Είμαστε παντού. Έχεις σίγουρα έναν από το κίνημά μας στο
κοντινό σου περιβάλλον. Είναι ο ταύρος σε υαλοπωλείο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο,
ότι αρκετοί από εμάς έχουμε απαγορευτικό εισόδου σε τέτοια καταστήματα. Διότι ναι
καλά μαντεύεις… είμαστε ικανοί για τα πάντα!
Οι ονομασίες της φυλής αυτής είναι πολλές, αλλά καμιά δεν είναι
ολοκληρωμένη. Αδέξιοι, ατσούμπαλοι,
άμπαλοι… τίποτα δεν προμηνύει την καταστροφή για την οποία είμαστε απόλυτα
ικανοί. Ο σκουντούφλης στα στρουμφ είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα.
Το κακό με τις ικανότητές μας αυτές είναι πως θα δίναμε τα
πάντα για να μην τις έχουμε. Βλέπεις όταν στις ταινίες μια γοητευτική παρουσία
εισέρχεται σε έναν χώρο κανείς δεν θα ήθελε αυτή να παρασύρει τα πάντα στο
πέρασμά της. Να σκοντάψει στα σκαλιά, να
χυθεί το ποτό της πάνω στο ακριβό χαλί και να κουτουλήσει στο κεφάλι του
διπλανού της όταν πάει να του πει κάτι στο αυτί. Στη συμπεριφορά των
ανθρώπων αυτών το ένα κακό ακολουθείται τουλάχιστον από δυο-τρία ακόμα.
Μπορούμε
να καταστρέψουμε από ένα δείπνο μέχρι μια δεξίωση. Ο MrBeanείναι ο βασιλιάς μας. Μόνο
που αντίθετα με άλλες κατηγορίες ανθρώπων, εμείς διαπρέπουμε στο αντικείμενό μας
παρά τη θέλησή μας. Και δεν είναι μόνο αυτό. Το κάνουμε όταν προσέχουμε τόσο
πολύ να μην είμαστε ο εαυτός μας.
στο ίσιωμα, λερωνόμαστε ακόμα και αν τρώμε στραγάλια, στα πόδια μας μπλέκονται
τα πιο απίθανα πράγματα με σκοπό να τα παρασύρουμε.
Φυσικά
και είμαστε οι αγαπημένοι των παιδιών, όσο και αν θέλουμε να το παίξουμε
σοβαροί. Το ραντάρ των παιδιών μας εντοπίζει
μέσα στο πλήθος και έρχεται αμέσως δίπλα μας. Αν υπάρχει σκύλος στο περιβάλλον σε εμάς θα
έρθει για παιχνίδι, όσο και να αποφεύγουμε ακόμα και να τον κοιτάξουμε.
Οι γυναίκες της κατηγορίας μας διατηρούν μια καταπληκτική
συλλογή από σπασμένα τακούνια. Οι πιο συνειδητοποιημένες έχουν και μια ιστορία
να σου διηγηθούν για κάθε κομμάτι της συλλογής τους. Η αφήγηση ξεκινάει κάπως έτσι… «αυτό το φορούσα όταν ο Χ. ήθελε να μου
κάνει πρόταση γάμου».
Οι άντρες πάλι διαθέτουν δεκάδες λεκιασμένες γραβάτες,
εκατοντάδες μπλουζάκια όπου το τοξικό φαγητό τα στιγμάτισε ακριβώς την πρώτη
φορά που τα φόρεσαν. Έχουν πολλές ιστορίες να διηγηθούν από meetings, γάμους, βαφτίσια στα οποία
άφησαν τη σφραγίδα τους ανεξίτηλη. Παρά τη θέλησή τους.
Οι άνθρωποι που μας αγαπούν άλλοτε δυσανασχετούν, άλλοτε δέχονται
στωικά και ίσως πολλές φορές να
διασκεδάζουν με αυτή την αδεξιότητα. Ίσως
επειδή κρύβει μια αθώα παιδικότητα που δεν πρόκειται να ωριμάσει ποτέ.
Όσοι
δεν μας αγαπούν, λυπάμαι που το λέω αλλά κινδυνεύουν ακόμα περισσότερο. Βλέπεις οι μαγικές αυτές ιδιότητες
καταστροφής που έχουμε συνήθως στοχεύουν στους αντιπαθείς της παρέας, αυτούς που
τα θέλουν όλα τέλεια. Και δεν χρειάζεται καν να σε ενημερώσω πως όταν εμείς
βρισκόμαστε κάπου εκεί κοντά η τελειότητα και η σοβαροφάνεια δεν έχουν καμία
θέση.
