Όλοι μας έχουμε εργαστεί και σαν
φοιτητές αλλά κι αργότερα ως πτυχιούχοι. Άλλοι πάνω στην ειδικότητά τους κι
άλλοι σε κάποια δουλειά, μέχρι να βρεθεί αυτό το καλύτερο που όλοι ψάχνουν με
αγωνία.
Ίσως τα κορίτσια να ήταν πάντα
λίγο πιο ευνοημένα απʾ τα αγόρια, ειδικά στη φοιτητική τους ζωή, γιατί ακριβώς
είναι κοπέλες. Ποιος άντρας δε θα ήθελε να τον σερβίρει μια όμορφη νεαρή;
Όπως γνωρίζουμε όλοι εδώ και
κάποιες δεκαετίες οι γυναίκες, θεσμοθετημένα πια, δε διαφέρουν σε τίποτα απʾ
τους άντρες. Απολαμβάνουν τις ίδιες ελευθερίες και ευκαιρίες μʾ αυτούς τόσο σε
προσωπικό επίπεδο, όσο και στον εργασιακό τους χώρο.
Τρίχες!
Οι γυναίκες δεν έγιναν ποτέ ίσες
με τους άντρες, παρά μόνο στα χαρτιά. Μπήκαμε στη πολιτική, σπουδάσαμε,
αναπτύξαμε καινοτόμες ιδέες (Μαρί Κιουρί-ανακάλυψη του ραδίου, Τζούλια
Αλεξανδράτου- διαφορετική χρήση σαμπάνιας), ενώ μπήκαμε δυναμικά και στο χώρο
της εργασίας.
Απʾ την άλλη πλευρά πάλι, ποτέ
και κανένας άντρας δε μας αντιμετώπισε έτσι. Όλο και κάποιον θα έχετε ακούσει
να λέει: «Έλα μωρέ, σιγά μην τα
καταφέρει, γυναίκα δεν είναι;»
Ναι, φίλε μου! Είμαι γυναίκα και
μπορώ να τα καταφέρω πολύ καλύτερα αν το θέλω. Κάπου εδώ έρχεται το κάρμα να σε
δοκιμάσει γιʾ αυτό που είπες.
Σηκώνεσαι μια ωραία πρωία, με το
φανταστικό πεντασέλιδο βιογραφικό σου στο χέρι, φοράς το πανάκριβο ταγιέρ σου
που αγόρασες για κάτι τέτοιες περιστάσεις και πας στην καινούργια δουλειά να
καταπλήξεις τα πλήθη.
Μπαίνεις μέσα, τσεκάρεις τον χώρο
και τους μελλοντικούς συναδέλφους σου, σκυμμένους πάνω απʾ τον υπολογιστή, και
προχωράς καρφί για το γραφείο του εργοδότη σου.
Εργοδότης! Λέξη που σʾ όλες τις
υπόλοιπες χώρες του πλανήτη έχει την έννοια που καταλαβαίνουμε, αλλά στην
Ελλάδα έχει τη δική της σημασία.
Στην Ελλάδα ο εργοδότης είναι
αυτός που σε πληρώνει όποτε κι όσο θέλει, αν το θέλει. Που ζητάει εργαζόμενο
23-24 χρονών το πολύ, με τριάντα χρόνια προϋπηρεσία και που αν είσαι γυναίκα θα
κάνει τα πάντα (μέχρι και 15% αύξηση, εν καιρώ κρίσης), προκειμένου να του
κάτσεις.
Το αν θα πάρεις την αύξηση
εξαρτάται από το πόσο ψηλά ή χαμηλά έχεις την ηθική και την υπόληψή σου σαν
γυναίκα.
Κάθεσαι στην άβολη καρέκλα, του
με τόσο στυλ διακοσμημένου γραφείου, που θυμίζει σκηνικό απʾ το «Prettywoman» κι
εύχεσαι να εμφανιστεί ο RichardGere, αλλά όχι. Το αφεντικό σου θα είναι -όπως
πάντα- ένας παχουλοκομψός πενηνταπεντάρης, μʾ αρχές φαλάκρας και πιθανότατα ιδρωμένες
μασχάλες που θα σε κοζάρει από πάνω μέχρι κάτω σαν να μην έχει δει γυναίκα ποτέ.
Η συνέντευξη αρχίζει. Σε ρωτάει
για τη προϋπηρεσία, για τις σπουδές σου, για τη χρήση των ξένων γλωσσών (πιθανότατα
να σου κάνει και δυο-τρεις ερωτήσεις στʾ Αγγλικά, έτσι για να σε ψαρώσει που
είσαι γυναίκα).
Κοιτώντας τον στα μάτια βλέπεις
πως δεν είναι συγκεντρωμένος σʾ αυτά που λες, αλλά σʾ αυτά που φοράς.
Προσπαθείς να μη δείξεις τη σύγχυσή σου.
«Τον
μαλάκα κοίτα πώς κοιτάει. Εγώ του μιλάω κι αυτός κοιτάει τα βυζιά μου», σκέφτεσαι αλλά χαμογελάς νευρικά.
Παίρνεις τη δουλειά και ξεκινάς
ενθουσιασμένη τη νέα σου εργασία. Καινούργιοι συνάδελφοι, καινούργιοι χώροι κι
ένα άρτιο περιβάλλον, τουλάχιστον, ήταν, μέχρι να ξεκινήσει το αφεντικό σου να
σου τα ρίχνει όπου σταθείς κι όπου βρεθείς.
Καταλαβαίνεις πως κάτι δεν πάει καλά,
όταν απʾ τη πρώτη κιόλας εβδομάδα σε κρατάει μέχρι αργά το βράδυ, τάχα μου
δήθεν, για κάποιες υπογραφές που πρέπει να βάλει. Μακάρι να ήθελε να βάλει μόνο
υπογραφές!
Ώσπου ένα απʾ αυτά τα βράδια συμβαίνει κι αυτό
που ευχόσουν να μη συμβεί. Σε πλησιάζει ερωτικά, όσο εσύ του μιλάς για το
έγγραφο που παρέδωσες, προσπαθώντας να κρατήσεις τη ψυχραιμία σου, σε πιάνει με
δύναμη απʾ τους ώμους και προσπαθεί να σε φιλήσει. Και όχι μόνο.
Ας παγώσουμε, λοιπόν, τη σκηνή κι
ας αναρωτηθούμε τι θα κάναμε εμείς στη θέση αυτή.
Το αν θα φύγεις ή θα μείνεις,
εξαρτάται απʾ το πόσο δυνατή και ανεξάρτητη είσαι. Αν μείνεις, μειώνεις τον
εαυτό σου και τη νοημοσύνη σου. Και του επιβεβαιώνεις πως αυτός είναι ένας
καλός τρόπος να κρατάει τις υπαλλήλους του. Με λίγα λόγια το επικροτείς.
Αν φύγεις του δίνεις να καταλάβει
πως όσο αδύναμος είναι εκείνος, άλλο τόσο σκύλα είσαι εσύ. Ένας άνθρωπος που
κάνει κάτι τέτοιο μόνο αδύναμος μπορεί να είναι κι ανασφαλής.
Είναι πολύ ανακουφιστικό να έχεις
μια δουλειά τη στιγμή που όλοι οι άλλοι ψάχνουν απελπισμένα, αλλά δε θα
καθίσεις να σε πηδήξει κιόλας για τα αυτονόητα.
Το ξέρεις πως το 70% των γυναικών
στην Ελλάδα, δέχεται καθημερινά σεξουαλική παρενόχληση απʾ τον εργοδότη τους,
ενώ μόλις το 10% τολμάει να το αναφέρει;
Με λίγα λόγια φοβάται να πει
δημόσια ή σε κάποια αρμόδια υπηρεσία πως ο μαλάκας το αφεντικό της, της βάζει
χέρι απειλώντας τη πως αν δεν καθίσει θα τη διώξει. Και κάπου εδώ μπαίνουμε στη
ζώνη του σεληνόφωτος.
Κυρία μου φταις! Γιατί αν άνοιγες
το στοματάκι σου να μιλήσεις, όταν το περνούσες, ίσως να μη το συνέχιζε και με
τις επόμενες υπαλλήλους. Το να κάθεσαι να το εκμυστηρεύεσαι μετά το συμβάν
είναι ανούσιο.
Είσαι εργαζόμενη γυναίκα! Είσαι
το ίδιο ίση και χρήσιμη μʾ έναν άντρα. Έχεις περάσει από σαράντα κύματα για να
φτάσεις εκεί που είσαι. Δεν μπορεί ένα τυπάκι να στα γκρεμίζει όλα, μόνο και
μόνο επειδή έχει καύλες.
Βγες έξω! Φώναξε πως είσαι κι εσύ
θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης. Τσάκισε όσους το κάνουν, βοήθα αυτούς που το
περνούν και δώσε στον κόσμο να καταλάβει πως ενώ είχες ανάγκη τη δουλειά,
προτίμησες να σταθείς μόνη σου, με κλειστά τα πόδια.
