Ένα
ερώτημα διαχρονικό που βασανίζει τα
δύο φύλα αμφότερα, είναι αν μπορεί να
υπάρξει φιλική σχέση ανάμεσα σε έναν
άντρα και μια γυναίκα. «Η
βαθιά και αληθινή φιλία είναι εφικτή
μόνο μεταξύ ανδρών»,
έλεγε ο Αριστοτέλης και δεν είναι λίγοι
αυτοί που ασπάζονται ακόμη και σήμερα
την άποψή του.
Αδιαμφισβήτητα
είναι πολύ λεπτή η διαχωριστική γραμμή
ανάμεσα σε φιλία και έρωτα/σεξ, αλλά
τουλάχιστον οι γυναίκες είναι ξεκάθαρες
σε αυτό. Είναι λες και
διαθέτουμε ένα διαχωριστικό φιλτράκι
στο μυαλό μας και λέμε: «Αυτός
μας προσέγγισε με αυτόν τον τρόπο, άρα
θα γίνει φίλος μας. Ο άλλος, που μας
προσέγγισε με τρόπο πιο παιχνιδιάρικο,
έχει πιθανότητες να καταχωριστεί στους
άντρες που θα μπορούσαν να περάσουν
στην επόμενη φάση (if
you know what I mean).»
Αυτή
η συλλογιστική πορεία είναι απόρροια
της τάσης μας να αναλύουμε τα πάντα,
οπότε είναι και λιγότερο πιθανό να
εμπλακούμε στο λεγόμενο friend
zone. Σαφώς, όταν υπάρχει
friend zone, αλλά παρόλα αυτά
ένας από τους δύο βλέπει
ερωτικά τον άλλο, η φιλία είναι μονόπλευρη
και πρακτικώς δεν υφίσταται.
Αντιθέτως,
οι άντρες δυσκολεύονται να ξεκαθαρίσουν
τα αισθήματα που τρέφουν για μια γυναίκα.
Ίσως γι’ αυτό είναι πιο ένθερμοι
υποστηρικτές της θεωρίας του Αριστοτέλη
που προανέφερα. Συνήθως,
θεωρούν το γυναικείο φύλο συνυφασμένο
με το σεξ και γενικότερα τις ερωτικές
σχέσεις, οπότε και αδυνατούν να δουν
μια γυναίκα φιλικά.
Σίγουρα θα αποφύγουν, όμως, να επιδιώξουν
κάτι ερωτικό μαζί της, εάν δεν τους
ελκύει εμφανισιακά. Οπότε, σύμφωνα με
την αντρική άποψη, δε δύναται να υπάρξει
φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών πλην
της περιπτώσεως που ένας από τους δύο
δεν είναι και τόσο εμφανίσιμος, ή είναι…
γκέι. Ναι, σωστά διαβάσατε,
οι μόνες ελπίδες ετερόφυλων
φιλιών είναι η άσχημη εμφάνιση και η
ομοφυλοφιλία. Και ακούς
κάτι τέτοιες απόψεις και σε πιάνει
Πάρκινσον από την απελπισία.
Γιατί
απελπίζομαι, θα ρωτήσεις «φίλε» μου.
Γιατί θεωρώ πως είσαι λάθος. Ζούμε στον
21ο αιώνα – και, δε λέω σπουδαίος φιλόσοφος
ο Αριστοτέλης, αλλά- είναι δυνατόν να
ηχούν τέτοιες απαρχαιωμένες αντιλήψεις
στα ωραία ροζ αυτιά μου;
Καθημερινά
συναναστρέφομαι με δεκάδες ανθρώπους,
άλλους πιο οικείους, άλλους πιο μακρινούς,
πολλοί εξ αυτών άντρες. Και θεωρώ
ορισμένους πολύ πιο φίλους μου από
γυναίκες. Τουλάχιστον με αυτούς έχεις
και το κεφάλι σου ήσυχο, αφού δε θα
μαλλιοτραβηχτείτε για κανένα γκόμενο,
ούτε θα κράξει το σαντρέ μαλλί, που
καθόλου δε σου πάει, στην άλλη κολλητή
σας. Γι’ αυτό τυγχάνω
της άποψης ότι πάντα με άτομα αντίθετου
φύλου είμαστε πιο ξεκάθαροι. Νιώθουμε
ότι ο άλλος θα μας κρίνει λιγότερο
αρνητικά από κάποιον ομόφυλο, ότι θα
ελαφρύνει τη θέση μας.
Δεν
είναι λίγες οι φορές που νιώθουμε πιο
άνετα να μιλήσουμε μαζί τους και να
ακούσουμε τις συμβουλές τους για θέματα
ευρείας γκάμας, αλλά κυρίως αισθηματικά.
Γιατί πάντα είναι χρήσιμη
η γνώμη του αντίθετου φύλου όταν πρόκειται
για γκομενοδουλειές, αλλά και για το αν
έχεις το σωστό outfit για
να βγεις το βράδυ.
Ούτως
ή άλλως, όλοι έχουμε στο μυαλό μας τρανά
παραδείγματα ετερόφυλων φιλιών που
έχουν δημιουργηθεί παιδιόθεν. Όταν σε
μικρές ηλικίες κάνουν παρέα τα αγοράκια
με τα κοριτσάκια, κανείς δε σκέφτεται
πως το θέμα μπορεί να πάει αλλού.
Εξαίρεση
αποτελούν εδώ, οι περιπτώσεις που στην
εφηβεία – οπότε και οι ορμόνες βράζουν
και φλέγονται- οι σχέσεις αυτές
εξελίσσονται σε έρωτες που μπορεί να
κρατήσουν και για μια ζωή. Δεν έχουν
βγει, όμως, όλα από χολιγουντιανές
ταινίες, οπότε άσε στην άκρη το «Ξαφνικά
30», το «Ο
Γάμος του καλύτερού μου φίλου»
και όλα τα συναφή και προσγειώσου στην
πραγματικότητα.
Όπως
καταλαβαίνετε, αδυνατώ να δεχθώ το κλισέ
«δεν υπάρχει φιλία
μεταξύ ανδρών και γυναικών».
Άλλωστε, σε όλους τους τομείς της ζωής
μας συναναστρεφόμαστε με άτομα και των
δύο φύλων. Δε γίνεται να τους βλέπουμε
όλους ερωτικά. Απλά δε στέκει. Ούτε όλοι
αυτοί, τους οποίους δε βλέπουμε ερωτικά,
είναι άσχημοι ή ομοφυλόφιλοι. Υπάρχουν
άνθρωποι που δε μπορούν να συνυπάρξουν
ερωτικά. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι
δε μπορούν να παραμείνουν φίλοι.
Απλά
δέξου το.
