Τι με έμαθαν οι μαθητές
μου:
1. Το αντικείμενο που σπούδασα. Φυσικά ό,τι
έμαθα στο Πανεπιστήμιο, στα μαθήματα και στα παιδαγωγικά βοήθησαν. Αλλά μόνο
όταν χρειάστηκε να εξηγήσω κάτι από μια οπτική γωνία που δεν είχα ποτέ
φανταστεί, αναγκάστηκα να ξαναγυρίσω στα βιβλία, να σκεφτώ δημιουργικά και να
καταλάβω τʾ αντικείμενο μου τόσο καλά ώστε να μπορώ να το αναλύσω ορθά,
ανάποδα, οριζοντίως και καθέτως, μέσω τραγουδιών, κινουμένων σχεδίων, χρωμάτων,
σχημάτων. Κάθε μάθημα χρειάζεται και διαφορετική προσέγγιση.
2. Να είμαι ετοιμόλογη γιατί στην τάξη δεν υπάρχει
χρόνος για δισταγμούς. Απʾ την άλλη, πάλι, έμαθα πως μπορώ να πω «δεν είμαι
σίγουρη, θα σας πω αύριο» αλλά μόνο αν όντως τηρήσω την υπόσχεσή μου.
3. Να ακούω και όχι να νομίζω πως ακούω. Πολλές
φορές, είτε από απροσεξία είτε από αφηρημάδα, είτε επειδή μια τάξη είναι μεγάλη
κι η ύλη πολλή, νομίζουμε ότι ακούμε αλλά καμία φορά έχουμε χάσει το νόημα και
τα παιδιά προσέχουν το παραμικρό.
4. Να έχω ανεξάντλητη υπομονή και νʾ αφήνω όλα
μου τα προβλήματα στην πόρτα της αίθουσας. Δεν ξέρω από πού πηγάζει αυτή η
υπομονή την οποία δε δείχνω σε κανένα άλλο τομέα της ζωής μου. Όπως ο Clark Kent γίνεται Superman έτσι και εγώ
γίνομαι υπομονετική όταν η ανάγκη με καλεί. Όλοι κρύβουμε έναν σούπερ-ήρωα μέσα
μας.
5. Νʾ αφιερώνω χρόνο να γνωρίζω έναν άνθρωπο,
μαθητή ή συνάνθρωπο. Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά.
6. Να λέω συγγνώμη και να παραδέχομαι τα λάθη
μου. Τα παιδιά συγχωρούν κι αναγνωρίζουν περισσότερο κάποιον που παραδέχεται το
λάθος του, παρά κάποιον που προσπαθεί να δικαιολογηθεί ή να καλύψει κάτι που
έκανε λάθος.
7. Ότι όταν υψώνεις συχνά τη φωνή σου, έχεις
χάσει το παιχνίδι.
8. Να είμαι συνεπής και να υπόσχομαι μόνο
όσα ξέρω πως μπορώ να κάνω γιατί τα παιδιά δεν ξεχνούν. Να μετράω τα λόγια μου
και να εκφράζω σωστά, όχι μόνο συντακτικά αλλά και νοηματικά, αυτό που εννοώ.
9. Ότι κάποιοι μαθητές εκτιμούν όλα όσα κάνεις
γιʾ αυτούς και κάποιοι όχι. Αλλά εγώ θα δουλεύω για το λίγο τοις εκατό που το
εκτιμά γιατί στην τελική η αναγνώρισή τους είναι πιο σημαντική από την
αδιαφορία των άλλων.
10. Να είμαι καλύτερη μητέρα και παράδειγμα για
το δικό μου παιδί γιατί καμία φορά, γνωρίζοντας τους γονείς των μαθητών μου,
βλέπω πως η συμπεριφορά τους καθρεφτίζεται στη συμπεριφορά των παιδιών τους ή
πώς και ποσό επηρεάζει τη συμπεριφορά των παιδιών τους.
11. Να είμαι πιο προσεκτική μητέρα γιατί τα
παιδιά λένε τι γίνεται σπίτι τους και τι λένε οι γονείς τους με το νι και με το
σίγμα στο σχολείο, συχνά χωρίς να δώσουν την πλήρη εικόνα και τις συνθήκες κάτω
απʾ τις οποίες ειπώθηκε κάτι!
12. Να προσέχω το ντύσιμο μου. Να μην προκαλώ μʾ
ακριβά ρούχα και να μη προσπαθώ να φανώ πιο νέα, πιο trendy και πιο κουλ για να
κερδίσω εύκολους, αλλά τεχνητούς κι εφήμερους πόντους δημοτικότητας. Το ίδιο
και αν κάποτε τύχει να πέσει η συζήτηση, π.χ. στον Justin Bieber -να το κάνω αν
όντως έχω κάτι να πω και όχι για να δείξω κουλ.
13. Ότι τα
παιδιά δεν έχουν πάντα όρια και πρέπει να τα βάλω εγώ και να τα τηρώ πάντα. Ότι
δεν είμαι η μαμά τους και κυρίως η φίλη τους, πρέπει να είμαι αρκετά προσιτή
αλλά ταυτόχρονα να κρατάω μια απόσταση.
14. Να βρω θάρρος, αυτοπεποίθηση και σιγουριά
για τον εαυτό μου. Χωρίς αυτά δεν πας πουθενά.
15. Ότι καμία
φορά πρέπει όντως, ως δασκάλα, να σωπάσω «για να ακούσουμε το πουλί». Πως καμιά
φορά το να συζητήσουμε ένα θέμα επικαιρότητας είναι πιο σημαντικό απʾ το να
κάνουμε μια χρονική αντικατάσταση.
16. Να είμαι πάντα ενθουσιώδης γιʾ αυτό που κάνω
γιατί αλλιώς τα παιδιά δεν πρόκειται ενδιαφερθούν. Είμαι, ούτε λίγο ούτε πολύ,
ένας πωλητής και πρέπει να προβάλω σωστά την πραμάτειά μου κι ας μην είναι στο
χέρι μου η ύλη που διδάσκω. Να βρίσκω πάντα κάτι θετικό και ενδιαφέρον.
17. Να μην περιμένω πάντα ένα «ευχαριστώ» για
όσα κάνω. Ένα «ευχαριστώ» μπορεί να έρθει πολύ αργότερα ή και ποτέ. Επίσης, ότι
δεν είναι δυνατόν νʾ αγαπάω αυτόματα όλα τα παιδιά και να με αγαπούν όλα τα
παιδιά. Κάποιες φορές γίνεται αυτόματα, κάποιες φορές θέλει πολλή δουλειά,
κάποιες φορές δε θα γίνει ποτέ… Και πρέπει να το δεχτώ.
18. Να αντιμετωπίζω κάθε μέρα ως μια καινούργια
ευκαιρία και να ενθουσιάζομαι με κάθε επιτυχία. Δεν υπάρχει πιο ευχάριστο συναίσθημα
απʾ το να βλέπεις έναν αδύνατο και χωρίς αυτοπεποίθηση μαθητή να λύνει σωστά,
για πρώτη φορά, μια άσκηση.
19. Να μην είμαι άδικη, έστω κι υποσυνείδητα.
Όλα μπαίνουν στη ζυγαριά και τα παιδιά προσέχουν αν σήκωσα για μάθημα τον
Γιάννη τρεις φορές («τον έχω στο μάτι») ή αν έγραψα πιο πολλά σχόλια στην έκθεση
της Λέτας («ο φύτουλας» κι «η αγαπημένη μου»). Δεν έχει σημασία αν δεν έχω στο
μάτι το Γιάννη ή αν η Λέτα δεν είναι η αγαπημένη μου. Τα παιδιά βγάζουν τα δικά
τους συμπεράσματα και δεν τους αλλάζεις τις εντυπώσεις.
20. Ότι πρέπει να βοηθήσω τους γονείς τους και
να με βοηθήσουν και ʾκείνοι για να γίνουν τα παιδιά τους σωστοί άνθρωποι.
