Πολλοί
όταν ακούν για μετακόμιση φαντάζονται,
κούτες, πράγματα, πακετάρισμα και τη
μεταφορική να κάνει όλη τη βρώμικη
δουλειά! Ξέρετε εσείς, κουβάλημα, φόρτωμα,
ξεφόρτωμα κτλ. Χμ, ναι, πάμε αλλιώς. Μετά
το «Όχι» του Μεταξά, το επόμενο ΌΧΙ είναι
δικό μου. Τα πράγματα ΔΕΝ είναι ΤΟΣΟ
απλά! Αν είσαι φοιτητής και δε τη σήμερον
ημέρα, άφραγκος, χέσε μέσα Πολυχρόνη
που μπήκαμε στην Ευρωζώνη.
Βρίσκεσαι
στην αμήχανη θέση λοιπόν, να κουβαλάς
κούτες, του σούπερ μάρκετ, που φέρουν
τη φίρμα «Tenna Lady» γεμάτη με τα φτωχικά
υπάρχοντα σου. Η αμήχανη στιγμή που
παρελαύνεις μπροστά σε όλο το φοιτητικό
πληθυσμό και τους πρώην σου μέσα σε
αυτούς, προκειμένου να πάρεις το λεωφορείο
γιατί, δεν έχεις αμάξι ούτε και λεφτά
για μεταφορική, είναι ανεπανάληπτη.
Το
ξεφτιλίκι δεν σταματάει εδώ όμως! Όχι,
γιατί ως γνωστόν το σύμπαν δε φημίζεται
για τη καλοσύνη του. Είσαι υποχρεωμένος
να υπομένεις αυτήν την κοινωνική
αυτοκτονία παρέα με τους δύο μελλοντικούς
συγκατοίκους σου. Ναι, συμφωνώ, το solo
ρεζίλεμα δεν είναι αρκετό. Έχει το
ταμπεραμέντο του, όμως, να περνάς όλο
αυτό το σκηνικό παρέα με τους κολλητούς
σου. Ενώ κανονικά θα έπρεπε να έχεις
κάνει τις κούτες παραβάν για να κρυφτείς,
ελπίζοντας πως η Γη θα ανοίξει να σε
καταπιεί, εσύ γουστάρεις την όλη φάση,
έχεις πέσει κάτω και γελάς σαν γουρούνι
που κυλιέται στη λάσπη.
Και
κάπου εδώ το τρίο Στούτζες κάνει την
εμφάνισή του στην κεντρική πλατεία της
πόλης, προσω ολοταχώς. Ο ένας με ένα
καροτσάκι από το μανάβικο (ευγενική
χορηγεία του κυρ Μανώλη που με προμήθευε
έναν ολόκληρο χρόνο με μήλα και
κολοκυθάκια) φορτωμένο με κούτες μέχρι
τα μπούνια, ο άλλος μισολιπόθυμος, σαν
τον καλόγερο, με τις βαλίτσες να κρέμονται
πάνω του, και ο τρίτος ζωσμένος σαν το
γαϊδούρι να τραβάει Selfie με τον πρώτο,
που μαζεύει το περιεχόμενο που είχαν
οι κούτες, πριν σκιστούν. C’est magnifique!
Παρεμπιπτόντως!
ΘΑΝΑΤΟΣ σε φίλους και γνωστούς που σε
πετυχαίνουν την ώρα που κουβαλάς πράγματα
κι αντί να έρθουν να σε βοηθήσουν, πίνουν
αμέριμνοι το καφεδάκι τους ενώ παράλληλα
προσπαθούν να πνίξουν κάτι γελάκια που
πάνε να τους ξεφύγουν.
Το
τρέξιμο, το άγχος και τα νεύρα είναι
ανεπανάληπτα, γιατί δεν είσαι μόνο εσύ
σε αυτή τη ψυχολογική κατάσταση. Έχεις
κι άλλον ένα ή δύο, που μπορεί να κουβαλάνε
τα ίδια ίσως και πιο πολλά από τα δικά
σου. Φωνές, βρισίδια, χαμός, κι όλα αυτά
για να διαπιστώσεις πως δεν έχει έρθει
ακόμα το ρεύμα στο σπίτι. Πάρε το αγγούρι
τώρα. Γιατί αν ήλπιζες πως θα έχεις
μετακομίσει μέσα σε μια βδομάδα, είσαι
βαθιά νυχτωμένος! Ladies and Gentelmen welcome to
Greece. Εδώ όπου όλα, θέλουν το χρόνο τους…
Είναι
πραγματικό βασανιστήριο όταν δεν έχεις
βοήθεια από πουθενά και καταριέσαι την
ώρα και τη στιγμή που έκατσες και έψαξες
για νέο σπίτι! Σε λίγο με βλέπω σαν τον
Bruno Mars στο «Grenade» να σέρνω το πιάνο μου
με σχοινί, από το κέντρο της πόλης στην,
αμήν και πότε, νέα μου κατοικία. Τράτζικ.
Αμ
το άλλο, που μπαίνεις στο καινούριο
σπίτι και πρέπει να καθαρίσεις κουζίνες,
μπάνια, δωμάτια, μπαλκόνια; Λες και δε
σου φτάνει η κούραση που τράβηξες να
ανεβάσεις όλη την προίκα σου με το
λεωφορείο και έπειτα να ανέβεις τρεις
ορόφους μέχρι το διαμέρισμά σου.
Εντάξει
βρε παιδί μου, αν δουλεύεις το κάνεις
στα ρεπό σου. Σιγά σιγά θα τα καταφέρεις,
πού θα πάει; Όταν έχεις όλο το φόρτωμα
της σχολής από εργασίες, διάβασμα και
δε συμμαζεύεται ενώ οι συγκάτοικοι σου
παράλληλα δουλεύουν, απλά βρες καράβι
να φύγεις. Δε θα μετακομίσετε ΠΟΤΕ!
Όλα
του γάμου δύσκολα με λίγα λόγια. Πέρα
από την ειρωνεία και την πλάκα τώρα.
Γαμάει η μετακόμιση, από όλες τις απόψεις.
Έχεις ένα σπίτι άδειο ή με τα βασικά
μέσα να το διαμορφώσεις όπως εσύ
γουστάρεις. Όταν δε έχεις και διαφορετικά
γούστα από τους συγκατοίκους το σπίτι
θα βγει μία κιτς ανάμειξη ροκ εντ ρολ,
ποπ και γαλλικού ιμπρεσιονιμού.
Όπως
κι αν έχει, δεν ξέρεις τι θα πει συμβίωση
αν δεν έχεις συγκατοικήσει ποτέ με ένα
φίλο, πόσο μάλλον να έχεις κάνει μαζί
του μετακόμιση. Η Σάρα η Μάρα και το κακό
συναπάντημα σε λέω. Δοκιμάστε το, αξίζει!
