Μικρό μου…δεν είσαι πια τόσο μικρό, αλλά στα μάτια μου θα είσαι πάντα το μικρό μου. Σαν χθες θυμάμαι τη μέρα που σε κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου. Είχα το πιο πλατύ χαμόγελο απ’ τη χαρά μου για το νέο μου αδερφάκι.
Πώς και πως σε περιμέναμε και να που ήρθες κι ολοκλήρωσες την οικογένεια μας. Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα και να που τώρα ανοίγεις φτερά και διεκδικείς τα όνειρά σου.
Σαν ψέμα μου φαίνεται, για να σου πω την αλήθεια. Πού πήγε το μικρό πλασματάκι που κοίμιζα στην αγκαλιά μου τα μεσημέρια μετά το σχολείο, που το πήγαινα βόλτα στην παιδική χαρά, που ερχόταν στο δωμάτιο να κάτσει μαζί μου όσο διάβαζα;
Μεγάλωσες! Από ένα όμορφο μικρό πλασματάκι, έγινες ένα υπέροχο ταλαντούχο παιδί για το οποίο ένιωθα και νιώθω αμέριστη περηφάνεια κι αγάπη. Δεν ξέρω αν μεγαλώνοντας πήρες κάτι από μένα, αλλά κράτα κι αυτό:
Η ζωή επιφυλάσσει μεγάλες χαρές, λύπες, δοκιμασίες και πολλά ακόμα. Μην κρυφτείς απ’ αυτήν επειδή το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο. Αντιμετώπισέ την κατά μέτωπο. Να είσαι ο εαυτός σου, να εμπιστεύεσαι τα ένστικτα και τις δυνάμεις σου και δε θα χάσεις ποτέ!
Είμαστε πολλά περισσότερα από αυτά που πιστεύουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας! Το πιο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε πόσα σημαίνουμε στους γύρω μας. Την οικογένεια, τους φίλους, τα αγαπημένα μας πρόσωπα…
Μην αφήσεις ποτέ κανέναν και για τίποτα να σε κάνει να πιστέψεις το αντίθετο. Αν κάποιος προσπαθήσει, θα τον αναλάβω εγώ αλά “big sister style”.
Το ‘χα πει εγώ όταν γεννήθηκες «αυτό το μικρό, θα μας κάνει τα πάνω-κάτω». Δεν είχα άδικο. Είσαι ένα λαμπερό φως σε μία πολύ σκοτεινή πραγματικότητα. Δεν είναι τυχαίο να ξέρεις. Είσαι η μικρότερη, οπότε ξέρουμε ότι οι γονείς μας πέτυχαν τη τελειότητα. Είσαι το τέλειο mix απ’ τα μεγαλύτερα αδέλφια σου.
Μη φοβηθείς. Θα κάνεις λάθη. Όλοι μας κάνουμε! Θα πέσεις. Κάποιες φορές θα σκοντάψεις, άλλες -εύχομαι να μη σου συμβεί ποτέ- μπορεί να είναι σαν βουτιά στο κενό. Να μη φοβηθείς ούτε τότε. Θα είμαι εκεί για σένα, με έτοιμο φουσκωτό στρώμα να προσγειωθείς στα μαλακά.
Δε θα κατευθύνω τη ζωή σου. Δε θα επιβάλλω την άποψή μου. Αλλά μη νομίζεις ότι θα με ξεφορτωθείς κι εύκολα. Θα είμαι εκεί σε κάθε χαρά ή λύπη, επιτυχία ή αποτυχία. Να γιορτάσω ή να κλάψω μαζί σου. Να σου σταθώ και να σε συμβουλεύσω, χωρίς να σου χαϊδέψω τα αυτιά.
Εξάλλου, όταν πραγματικά ενδιαφέρεσαι κι αγαπάς έναν άνθρωπο, δεν είσαι παρών μόνο για τα καλά. Καμιά φορά το να νευριάζεις, να τσακώνεσαι και να επισημαίνεις τα σφάλματα κάποιου, δείχνει την αγάπη σου. Όταν δε σε ενδιαφέρει, απλά τον αγνοείς και δε σπαταλάς την ενέργειά σου. Οπότε μαζί μου ατύχησες ή ευτύχησες, όπως καταλαβαίνεις. Εξαρτάται πώς το βλέπεις.
Μακάρι να μπορούσα να σε προστατεύσω απ’ όλα τα άσχημα αυτού του κόσμου. Γνωρίζω, όμως ,πολύ καλά, πως κάποια απ’ αυτά θα σου δώσουν σημαντικά μαθήματα. Θα δυναμώσουν τον χαρακτήρα και το πείσμα σου. Αλλά να… είναι το υπερπροστατευτικό ένστικτο της μεγάλης αδελφής στη μέση που το κάνει πιο δυσκολοχώνευτο.
Έχει μια μεγάλη ευθύνη και μαγεία του να είσαι το μεγαλύτερο παιδί. Ενστικτωδώς γίνεσαι τρίτος γονιός. Τρως όλο το στραπάτσο και το μικρότερο ή τα μικρότερα αδέρφια βγαίνουν λάδι όταν κάνουν τα ίδια. Πράγμα για το οποίο χαίρεσαι και νευριάζεις ταυτόχρονα.
Αν μπορούσα θα έτρωγα όλα τα στραπάτσα του κόσμου. Δυστυχώς όμως δεν γίνεται.
Γιατί τώρα μεγάλωσες. Τώρα είναι η ώρα που παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου, κυνηγάς τα όνειρα και το μέλλον σου. Ο δρόμος μπορεί να γίνει δύσβατος. Θα είμαι εκεί! Μπορεί να μη με δεις, αλλά όπου μπορώ θα βάζω πλάτη να σταθείς.
Γι’ αυτήν τη περίοδο της ζωής που διανύεις μπορεί να μην είμαστε το κέντρο του κόσμου σου. Αλλά ήσουν, είσαι και θα είσαι ΠΑΝΤΑ το κέντρο του δικού μας κόσμου.
Τώρα που μεγάλωσες… όλα μπορεί να αλλάζουν, αλλά εμείς θα μείνουμε ίδιοι, εδώ, για σένα!
*Για όλα τα μικρότερα αδέλφια αυτού του κόσμου.
Με αγάπη,
Τα μεγαλύτερα αδέλφια σας
