Ομοιότητα και διαφορά. Υπάρχουν και οι δύο πλευρές του
ίδιου νομίσματος. Τίποτα δεν είναι ίδιο με ένα άλλο, όπως και τίποτα δεν
αποκλίνει εντελώς από κάποιο άλλο. Οι άνθρωποι μεταξύ μας διαφέρουμε, τα
πράγματα και οι συνθήκες που επικρατούν κάθε φορά, το ίδιο κι αυτά.
Πολλές φορές τείνουμε να λέμε ότι δύο άνθρωποι είναι
ίδιοι. Μεγάλο λάθος. Ποιος σου είπε ότι είσαι ίδιος με τον απέναντι σου; Ο
καθένας έχει διαφορετικές εμπειρίες και διαφορετική ξεχωριστή προσωπικότητα την
οποία με τόσο κόπο έχει διαμορφώσει. Ή μήπως δεν έχει κοπιάσει πολύ;
Ζούμε σε μια εποχή, όπου οτιδήποτε γύρω μας είναι όμοιο
με κάποιο άλλο, θεωρείται ωραίο και παράδειγμα προς μίμηση. Μίμηση. Ο ένας
γίνεται αντίγραφο του άλλου. Ξεμείναμε από πρωτότυπα και γεμίσαμε από
αντίγραφα. Γίναμε ένας πλανήτης που περισσότερο μοιάζει με ένα μηχάνημα
εκτυπωτή αντιγράφων παρά με έναν ρεαλιστικά ανθρώπινο κόσμο. Και μάλιστα, σαν
εκείνους τους παλιούς εκτυπωτές, που έχουν μόνο λευκή σελίδα και μαύρο μελάνι.
Δηλαδή, αντί να εξελισσόμαστε, προτιμούμε να επιστρέφουμε
πίσω αργοπεθαίνοντας μέρα με τη μέρα. Διότι, τι νόημα έχει να προσπαθείς να
γίνεις όμοιος με κάποιον άλλο, όταν δεν προσφέρεις κάτι καινούριο;
Το παράδειγμα υπάρχει όχι για να γίνεται προς μίμηση,
αλλά για να το παίρνουμε και να το πηγαίνουμε παρά πέρα, προς τα εκεί όπου πριν
δεν είχε φανταστεί κανείς ότι θα προχωρήσει. Το πρότυπο θεωρείται υπόδειγμα για
αναπαραγωγή νέων του είδους του. Δυστυχώς όμως, για εμάς αν ρίξουμε μια ματιά
γύρω μας, δε θα εντοπίσουμε τίποτα διαφορετικό τίποτα ξεχωριστό. Τα μάτια μας
θα αντικρίσουν απλώς μια σειρά από όμοια πράγματα.
Οι ομοιότητες είναι παντού. Στο ντύσιμο, στο styling των
μαλλιών, ακόμη και στις κινήσεις και στη συμπεριφορά. Υπάρχει εν μέρει και ένα
ελαφρυντικό. Μετά από ένα μεγάλο διάστημα φιλίας, τα άτομα μεταξύ τους λόγω της
σχεδόν καθημερινής συναναστροφής τους, τείνουν να υιοθετούν πολλά από τα
χαρακτηριστικά του άλλου, αλλά δε σημαίνει ότι συμβαίνει επιτηδευμένα. Εδώ,
μιλάμε για εκείνους που λόγω του ότι ένα κομμάτι κόσμου νομίζει ότι κάτι
θεωρείται ωραίο, προσπαθεί επιδεικτικά να του μοιάσει σε σημείο που ξεχνά να
χρησιμοποιεί το ίδιο του το μυαλό, τη δική του φαντασία.
Και κατά αυτόν τον τρόπο ξεκίνα να διασχίζει μια κατηφόρα
σε ανώμαλο δρόμο και στο τέλος χάνει την ισορροπία του και πέφτει και χτυπά. Το
κεφάλι του. Και καλά να πάθει. Γιατί, ίσως έτσι ξυπνήσει τον εγκέφαλο του από
τη χειμερία νάρκη που έχει πέσει.
Έχεις σκεφτεί ποτέ αν έχεις κοπιάσει όσο χρειάζεται, για
να φτιάξεις τη δική σου προσωπικότητα; Ή απλώς κάθεσαι στην άκρη και σου
έρχονται όλα έτοιμα; Τα αντίγραφα των προτύπων είναι ξαναζεσταμένο φαγητό. Κι
ως γνωστόν, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης με το φρέσκο. Ή έχεις αναρωτηθεί γιατί
νιώθεις την ανάγκη να χρησιμοποιήσεις ένα καλούπι; Δε διαθέτεις έμπνευση ή
θέληση για να δημιουργήσεις ένα ολόκληρο «εγώ». Μια αυτοτελή και ξεχωριστή
προσωπικότητα είναι αυτή που ο κεντρικός ήρωάς της θα είσαι εσύ.
Αν είχες ψάξει καλύτερα, τότε θα ήξερες ότι προσωπικότητα
είναι «το σύνολο των ιδιαίτερων ψυχικών και πνευματικών χαρακτηριστικών και των
τρόπων συμπεριφοράς ενός ατόμου». Μιλάμε για ένα κάθε φορά άτομο. Επιπλέον, τα
χαρακτηριστικά μιας προσωπικότητας είναι σταθερά και παγιωμένα, με τρόπο που να
ορίζουν την ανθρώπινη προσωπικότητα και να διαφοροποιούν το ένα άτομο από το
άλλο. Η έννοια του χαρακτηριστικού, κατ’ επέκταση οδηγεί στην αρχή των ατομικών
διαφορών. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι καθένας διαθέτει μια σύνθεση
χαρακτηριστικών που είναι μοναδική.
Συνεχώς λες ότι θες να νιώθεις μοναδικός και να κάνεις
την διαφορά, όταν το μόνο που τελικά κάνεις είναι να γίνεσαι πιστό αντίγραφο
ενός άλλου. Πέτα στα σκουπίδια επιτέλους την κοινή γνώμη και τις νέες τάσεις
που η μάζα ακολουθεί. Γίνε ένα ξεχωριστό κομμάτι αυτού του κόσμου, που θα
φτιάξει κι άλλα αλλιώτικα και ανανεωμένα, που θα δένουν όλα μαζί με μια μαγνητική
ομορφιά.
Βάλε στο μυαλό σου το εξής και υπενθύμισέ το στον εαυτό
σου κάθε πρωί που ξυπνάς. Δε χρειάζεσαι πρότυπα, όταν διαθέτεις προσωπικότητα.
