Και
την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο;
Δε νομίζω κυρία μου…
Είναι,
λοιπόν, που λέτε ορισμένες συμπεριφορές,
οι οποίες (έχω που έχω νεύρα) βγάζουν
τον Αττίλα τον Ούννο™ από μέσα μου και
θέλω να τα κάνω όλα λαμπόγυαλο.
Σε
αυτό το ραντεβού θα μιλήσουμε για την
ιστορία ενός πολύ καλού φίλου και το
πώς η συμπεριφορά μίας κοπέλας τον έφερε
στα πρόθυρα δολοφονίας.
By
the way, αυτό αφορά συμπεριφορές
τόσο γυναικείες, όσο και αντρικές. Όποιος
θέλει, απλά αντιστρέφει τους ρόλους
(για να μη λεχθεί πως μεροληπτώ – τα
ίδια χάλια και χειρότερα είμαστε κι
εμείς τα αγοράκια).
Δεν
πρόκειται να κρίνω κανέναν. Ούτως ή
άλλως χέστηκα για το τι κάνει ο καθένας
με το κρεβάτι του.
Όμως πρέπει να θίξω
ένα θεματάκι λίγο λεπτό: τα όρια των
άλλων.
Ενώ,
λοιπόν, ορισμένοι απαιτούν από τους
άλλους να σέβονται τα δικά τους όρια,
οι ίδιοι, ως διά μαγείας, «τυφλώνονται»
όταν πρέπει να σεβαστούν τα όρια των
άλλων…
Κι
εκεί γίνεται της Βοσνίας.
Επί
παραδείγματι, αυτός ο φίλος που λέτε,
γούσταρε ένα κορίτσι και προσπάθησε να
το προσεγγίσει για τα «περαιτέρω».
Δυστυχώς, η συγκεκριμένη νεαρά, για
λόγους που μόνο η ίδια (και ούτε καν η
ίδια εδώ που τα λέμε) γνωρίζει, δεν
ανταποκρίθηκε. Δηλαδή ανταποκρίθηκε
μέχρι ένα σημείο, αλλά μετά… Γιόκ
μπερντέ.
Μαύρο
κλάμα, θρήνος κι οδυρμός ο φίλος μου
(Εντάξει, μεταξύ μας, ένα μεσημέρι δεν
έφαγε, αλλά θέλετε κι άλλα; Άκαρδες!)
Έπρεπε
λοιπόν να πάρει το παιδί τις αποστάσεις
του, όπως και έκανε.
Έλα
όμως, που η τύπισσα το γούσταρε γενικά
το στυλάκι του, την παρέα του, το χιούμορ
και τα συναφή… Έλα που έστελνε μηνύματα,
έπαιρνε τηλέφωνα, συζητούσε για βραδινές
ιστορίες που είχε με άλλους, και γενικά
ήθελε επαφή…
Έλα
που ήταν καλός, αλλά όχι αρκετά καλός…
Μπέρδεμα.
Αλλά τι να κάνεις, καρδιά είναι αυτή.
Οπότε,
ο φίλος μου ανταποκρινόταν σε αυτές της
τις προσπάθειες, παρόλο που «ξίνιζε»
τα μούτρα κάθε φορά που του ζητούσε να
είναι «εκεί για εκείνη».
Μετά
από εντατικές συνεδρίες, πολύ καφέ και
αλκοόλ, ώρες στο τηλέφωνο και πολυάριθμα
σουβλάκια, η μεγάλη απόφαση πάρθηκε:
«Θα ξεκόψω ρε φίλε, δε γίνεται άλλο αυτό
το πράμα… Με φθείρει.»
Και
η πλάκα ποια είναι; Τελικά το κατάφερε
ο άτιμος! Ξέκοψε.
Παλαμάκια,
κύμβαλα, σημαίες να υψώνονται και ύμνοι
να παιανίζουν (χαρά εγώ). «Αδερφέ μου,
καλώς ήρθες στα συγκαλά σου! Πάμε γι’
άλλα, για καλύτερα.»
Τέλος
καλό, όλα καλά; Δε νομίζω.
Επειδή εκεί
ξεκίνησαν άλλα. Τι εννοεί ο ποιητής;
«Μα
γιατί δε μου μιλάς;» «Μα πού είσαι
χαμένος/Μα γιατί δε βγαίνουμε πλέον;»
Για
να μην αναφέρω την άποψη φίλης της, η
οποία κατηγόρησε το παιδί για εγωιστική
συμπεριφορά, όταν εκείνος ξεκαθάρισε
ότι δεν την ήθελε για φίλη, ή για να της
προσφέρει μόνο έναν ώμο να κλάψει.
«Μα
εκείνη σε θέλει στη ζωή της, γιατί φέρεσαι
έτσι ψυχρά;»
Ναι
ρε, αυτό ακούγεται πολύ δημοκρατικό! Μα
τι χαζός που είσαι που δεν κάθεσαι να
ταλαιπωρηθείς… Τι εγωιστής που είσαι…
Όχι
κυρία μου!
Δε θα με θυμάσαι μόνο όταν
χρειάζεσαι κάποιον να σου γλείψει τις
πληγές (και μόνο).
Δε θα κάνεις εσύ ότι
γουστάρεις κι εγώ θα σε περιμένω σα
ρεζέρβα στο πορτ μπαγκάζ, για να σου
δώσω μερικά χιλιόμετρα όταν σε πιάσει
λάστιχο.
Δεν είμαι φίλος σου.
Δε
θα χεις και την πίτα ολάκερη και το σκύλο
χορτάτο.
Όχι,
δε θα σε δαγκώσει ο σκύλος. Αξία θα σου
έδινε άλλωστε μ’ αυτό.
Απλά θα φύγει.
Βλέπεις, σε βαρέθηκε και βαρέθηκε και
το λουρί που προσπάθησες να του περάσεις.
Τώρα κλαίγεσαι που τον χάνεις; Κρίμα.
Εδώ
λοιπόν μπαίνουν τα όρια και ο σεβασμός.
Ο φίλος μου βλέπετε, σεβάστηκε την
επιθυμία της κοπέλας και σταμάτησε να
την πολιορκεί. Τέλος.
Παρ’
όλα αυτά, εκείνη ούτε που σκέφτηκε πόσο
θα τον πλήγωνε να τον κρατήσει με το
ζόρι στη ζωή της και, μάλιστα, σε ασφαλή
απόσταση.
Δεν
υπολόγισε τη φθορά που προκαλεί το να
είσαι κοντά σε έναν άνθρωπο που γουστάρεις,
αλλά να μην μπορείς να έχεις τη σχέση
που θέλεις μαζί του.
Όχι
λοιπόν, δεν πάει έτσι.
Εάν κι εφόσον
γνωρίζεις ότι υπάρχει κάποιος που σε
θέλει αλλά δεν τον αφήνεις να σε
προσεγγίσει, δεν έχεις κανένα δικαίωμα
(είτε άντρας είσαι είτε γυναίκα) να τον
εμποδίσεις απ’ το να προχωρήσει.
Ναι,
χωρίς εσένα. Ναι, τελεσιγραφικά.
Δε
θα γίνει φίλος σου και πρέπει να το
πάρεις απόφαση.
Εκείνος
ξεκαθάρισε τη θέση του.
Καιρός
να το κάνεις κι εσύ…
