Όνειρο δεν είναι εκείνο που βλέπεις την νύχτα κι έντρομος ψάχνεις ονειροκρίτες, καζαμίες και ίντερνετ για να εξηγήσεις τα σημεία του. Αυτό είναι προϊόν των συναισθημάτων και σκέψεων που έκρυψες κάτω απʾ το χαλάκι.
Αληθινό όνειρο είναι εκείνο που κάνεις τις πιο σκοτεινές ώρες της ημέρας, εκείνες που θες να ξεφύγεις απʾ τον καθωσπρεπισμό της κοινωνίας προκειμένου να χαθείς στον νοητό παράδεισο που έφτιαξες. Είναι η στιγμή που θες να είσαι, έστω για λίγο, κάποιος άλλος.
Όταν ήμασταν μικροί θέταμε μεγάλα όνειρα: να γίνουμε γιατροί, δικηγόροι με μεγάλα σπίτια. Όταν μεγαλώσαμε το όνειρό μας ήταν να γίνουμε και πάλι μικροί και να επιστρέψουμε στα χρόνια της αθωότητας και της ξεγνοιασιάς. Αντιφατικό δεν είναι; Κάνουμε μεγάλα όνειρα όταν είμαστε μικροί και μικρά όταν πια έχουμε μεγαλώσει.
Γιατί να μην συναντιέται η ηλικία με τʾ όνειρο; Ειρωνεία να είναι αντιστρόφως ανάλογα. Λες και τα όνειρα είναι μια παραγωγή ταινίας μικρού μήκους και δώσαμε για σενάριο μια λευκή κόλλα. Αφήσαμε τα όνειρα γιατί μας είπαν πως είναι ανέφικτα.
Αλλάζουμε με τα χρόνια και ό,τι φαντάζει όμορφο στην παιδική μας ηλικία, μεγαλώνοντας φαίνεται ακατόρθωτο ή και μάταιο. Αυτή η αναζήτηση της γρήγορης ενηλικίωσης, της ανεξαρτητοποίησης και του απογαλακτισμού δε μας δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε αυτά που αργότερα θα χάσουμε.
Πολλοί σταθήκαμε ανίκανοι να δημιουργήσουμε όνειρα δικά μας και κάναμε κτήμα τις προσδοκίες που επιφύλασσαν τα ανεκπλήρωτα γονεΐκα όνειρα.
Αντί να προσπαθήσουμε νʾ αγγίξουμε τις δικές μας πεταλούδες, θέσαμε στόχους στεγνού ρεαλισμού που υπαγόρευαν μια καλή σχολή, ένα καλό σπίτι, ένα γρήγορο αυτοκίνητο.
Μια παραγωγή υλιστικών μέσων που ποτέ δεν υπήρξε προτεραιότητα ή επιθυμία όντας ακόμα νήπια.
Τότε θέλαμε να χαρούμε με ό,τι μικρό και τρελό. Μα και αυτό μας το έκοψαν γιατί έπρεπε σύντομα να συμμορφωθούμε και να μπούμε σε καλούπια κοινωνικής αποδοχής.
Χαθήκαμε στην οδύνη της πραγματικότητας, και της ζοφερής κατάστασης που εσωκλείει. Γίναμε στρατιωτάκια με μόνο στόχο και όνειρο το κυνήγι της υλιστικής ευμάρειας. Στο βωμό της καλοπέρασης δε διστάσαμε να θυσιάσουμε το πνεύμα και την προσωπική μας ευτυχία.
«Ζεις στην κοσμάρα σου» λένε σε όσους τολμούν να ονειρεύονται ακόμα. Ζήλια και μιζέρια γεμάτοι όσοι αυτοί δεν έχουν μάθει στη φαντασία τους να πετάει και στην καρδιά τους να μη φοβάται να ζήσει.
Για μια φορά τόλμησε να πεις όχι στα απολιθωμένα όνειρά σου, στα αποκαΐδια όλων όσων δεν τόλμησες να ζήσεις από φόβο. Φόβο για την ήττα, φόβο για την κοινωνική κατακραυγή, φόβο γιατί θες να αποδράσεις από τη φυλακή που σε έκλεισαν.
Όσο είμαστε γεροί και δυνατοί μπορούμε να πραγματοποιήσουμε κάθε μας επιδίωξη, αρκεί να το θέλουμε.
Αν όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο, σίγουρα έχουμε και τη δυνατότητα να το πραγματώσουμε.
Ίσως τότε καταφέρουμε να δώσουμε στη ζωή μας λίγη γεύση από παράδεισο. Ίσως τότε η καθημερινότητά μας να μυρίζει βανίλια και κανέλλα. Ίσως να καταφέρουμε να γίνουμε παιδιά κι ας φορτώθηκαν στην πλάτη μας τα χρόνια.
Ονειρέψου και ζήσʾ το! Αυτή είναι η μόνη εντολή.
