Η αναγνώστριά μας Κωνσταντίνα γράφει:
Ο πρώην μου με υποτιμά με τον εξής τρόπο: όποτε τσακωνόμαστε, μου λέει πράγματα του στιλ: «Πήγαινε στη μαμά σου και στον μπαμπά σου» ή «Αν μου ξαναφορτωθείς χωρίς λόγο, θα πάω στους δικούς σου και θα πω ότι με ενοχλείς». Ακόμα, με λέει και «βλαμμένο». Έχω τρελαθεί, είναι καιρός τώρα, και με γνωρίζει υποτίθεται καλά… Πώς μπορώ να του βγάλω την ιδέα των γονιών μου, η οποία παραμονεύει σε οποιαδήποτε κίνηση και συζήτηση;
Η ομάδα των ψυχολόγων απαντά:
Αγαπητή Κωνσταντίνα,
Αυτό που σου συμβαίνει, αν και σου φαίνεται πολύ σημαντικό, μάλλον είναι καθαρά δικό σου θέμα, και όχι του άλλου ατόμου. Τι θέλω να πω; Ο πρώην σου μάλλον δεν έχει και την καλύτερη άποψη για σένα, πόσο μάλλον το σεβασμό και την εκτίμηση που εσύ ζητάς.
Ας το πάρουμε απ’ την αρχή. Ο άνθρωπος αυτός είναι πρώην σου. Άρα, έχετε χωρίσει, και, αφού δηλώνεις ότι τσακώνεστε, μάλλον αυτό δε συνέβη και με τις καλύτερες συνθήκες (δε μου λες πολλά πάνω σ’ αυτό το θέμα, οπότε με συγχωρείς αν βγάλω κάποιο συμπέρασμα, το οποίο μπορεί να μην ισχύει).
Δεύτερον, λες ότι «σε υποτιμά», μιας και σου λέει κάθε φορά να πας στους γονείς σου και – πρόσεξέ το αυτό – «αν μου ξαναφορτωθείς χωρίς λόγο»… Τι σημαίνει αυτό; Γιατί του «φορτώνεσαι», αφού η σχέση σας έχει λήξει; Δεν είναι φυσιολογικό για κάποιον να θέλει να προχωρήσει;
Λυπάμαι αν πληγώθηκες, αλλά αισθάνομαι ότι δεν αφήνεις τον άνθρωπο αυτό να κάνει το επόμενο βήμα. Λυπάμαι επίσης που θα στο πω αυτό, αλλά το επόμενο βήμα του θα είναι πιθανότερα χωρίς εσένα…
Τρίτον, σε λέει «βλαμμένο»; Ποιος μιλάει πλέον έτσι, σοβαρά τώρα; Σκέψου λίγο το ενδεχόμενο ότι αυτός ο άνθρωπος δεν σε εκτιμάει και τόσο, αφού δείχνει ξεκάθαρα την ενόχλησή του. Αλήθεια, τι θέλεις ακόμα από εκείνον; Υπάρχει περίπτωση να αισθάνεσαι ότι η σχέση αυτή δεν έχει λήξει ακόμα, ή ότι δε θέλεις εσύ να λήξει;
Καταλήγοντας, το πιο σημαντικό πράγμα που έχω να σου πω είναι ότι το φέρσιμό σου είναι εγωιστικό. Αυτό που γράφεις αφορά το να συνεχίσεις να έχεις επαφή με έναν άνθρωπο, ο οποίος μάλλον δεν την επιθυμεί, και το να παραμείνει αυτή η επαφή κρυφή απ’ τους δικούς σου. Γιατί αυτό; Τι είναι αυτό που φοβάσαι;
Ζητάς ουσιαστικά να καλυφθούν οι δικές σου ανάγκες… Παρ’ όλο που λες ότι σε γνωρίζει καλά, εσύ δε δείχνεις να τον γνωρίζεις τόσο, και μάλλον εσύ είσαι που δε δείχνεις τον απαραίτητο σεβασμό ούτε σε κείνον, αλλά (κυρίως) ούτε σε σένα. Οι δικές του ανάγκες πού είναι; Τις έχεις σκεφτεί;
Δεν μπορούμε να απαιτούμε την παρουσία του άλλου όταν εκείνος δεν το επιθυμεί. Δεν μπορούμε να απαιτούμε τα συναισθήματά του, την αγάπη του, το σεβασμό του, εκτός κι αν όλα αυτά του τα εμπνέουμε.
Κάθισε λίγο μόνη σου και σκέψου: τι θα γινόταν αν ήσουν εσύ στη θέση του; Πώς θα αντιδρούσες σε κάποια, η οποία δε θα σταματούσε να θέλει την παρουσία σου, ακόμα κι αφότου είχατε χωρίσει; Δε θα επιστράτευες όλες σου τις δυνάμεις για να ηρεμήσεις;
Λυπάμαι που σου μιλάω λίγο ωμά, αλλά δυστυχώς δε μου λες τίποτα για το τι άνθρωπος είναι αυτός, και τι σχέση είχατε. Δεν μπορώ, άρα, να βγάλω κάποιο συμπέρασμα, ή να σου δώσω κάποιο ελαφρυντικό για τον τρόπο σου.
Σκέψου λογικά, και άφησε τον άνθρωπο αυτό να κάνει τις επιλογές του, επειδή είναι ελεύθερος να φερθεί όπως εκείνος επιθυμεί – ακριβώς όσο ελεύθερη είσαι κι εσύ! Κάνε τον εγωισμό σου λίγο πέρα, νιώσε την ανάγκη του άλλου ανθρώπου, και δε θα αργήσεις να καταλάβεις την αληθινή σημασία της εκτίμησης και των σωστών ανθρώπινων (ερωτικών και μη) σχέσεων. Μόνο έτσι θα είσαι κάποτε έτοιμη να εκτιμήσεις τη σχέση με έναν άνθρωπο, και να δεχτείς και τη δική του εκτίμηση (δηλαδή να μην σε υποτιμά).
Ελπίζω να σε βοήθησα, και από εδώ και στο εξής να αποκτήσεις μία καλύτερη κατανόηση του εαυτού σου και των άλλων. Βλέπεις, η ευτυχία δεν είναι μονόδρομος…
Στείλε κι εσύ το πρόβλημα που σε απασχολεί στο [email protected] και η ομάδα των ψυχολόγων μας θα σου δώσει την απάντηση που ψάχνεις.
