«Καλωσορίσατε σʾ ένα ακόμα πρωινό μαζί μας. Εδώ θα τα βγάλουμε όλα στη φόρα
γιατί, ως γνωστό, γουστάρουμε να ξεκατινιαζόμαστε μʾ οτιδήποτε πετάει ή
κινείται.
Θα
σας ξεφτιλίσουμε και θα ξεφτιλιστούμε κι εμείς μεταξύ μας για να γεμίσουμε τις
σελίδες του περιοδικού ΟΚ κι άλλων παρόμοιων.
Σήμερα θα σας δείξουμε πως θα
πασαλειφτούμε μʾ ένα τόνο μέικ-απ, πως θα μαγειρέψουμε για μία ακόμη φόρα ένα
υψηλής κουζίνας «ότι να ’ναι» καθώς, επειδή θεωρούμε σημαντική την προσοχή σας,
θα σας μιλήσουμε με τα «τέλεια ελληνικά» μας και θα χρησιμοποιήσουμε αγενή κι
ηλίθια σχόλια για να δούμε ποιο κανάλι την έχει μεγαλύτερη (την τηλεθέαση)».
Και
κάπως έτσι ξεκινάει η μέρα του κλασσικού Έλληνα. Καφεδάκι, τσιγάρο κι ένα
τηλεχειριστήριο. Ανοίγει την τηλεόραση με την ελπίδα να δει κάτι αξιόλογο (ναι,
μερικά πράγματα δεν πάνε μαζί) κι εκεί που κάνει ζάπινγκ συνειδητοποιεί πως η
ελπίδα κι η ποιότητα πέθαναν με το που την άνοιξε.
Τα
κανάλια αλλάζουν και βλέπεις διάφορους πρωινούς πανελίστες, όλοι μέσα στη
χλιδή, τα χαμόγελα και τις εμφανίσεις που λες πως μόλις ήρθαν απʾ τα
μπουζούκια.
Σʾ
αυτό εδώ το σημείο βγαίνει κι η Ντίνα Κώνστα φωνάζοντας: «Χριστέ μου τι
ντεγκαντάνς». Ώσπου συνειδητοποιείς πως βρίσκεσαι στη ζώνη του σκυλόφωτος, σε μια
πρωινή ζώνη διαφορετικές απʾ τις άλλες όπου η ποσότητα υπερτερεί της ποιότητας,
που τα εσκεμμένα (μάλλον χυδαία) σχόλια και συμπεριφορές βασιλεύουν, η αγένεια
βρίσκεται στην ακμή της και η φανφαρολογία πάει κι έρχεται.
Ως
ανοιχτόμυαλα όντα (έτσι λένε) έχουν και τους ομοφυλόφιλους παρουσιαστές επειδή είναι
πολύ στη μόδα ( σαν το νέο trend-τσαντάκι που θα φορεθεί πολύ) προσδίδοντάς
τους τον «τιμητικό τίτλο» η μασκότ του καναλιού -κάτι σαν την κατινίτσα της
διπλανής πόρτας- προσβάλλοντας ταυτόχρονα όλη την γκέι κοινότητα. Γιατί;
Επειδή
δε λέμε ονόματα για να μη θίγονται οικογένειες, ας ξεκινήσουμε την ιστορική
ανάδρομη σʾ αυτήν την… καταλάβατε.
Πολλές
είναι οι γυναίκες παρουσιάστριες που έκαναν στροφή στην ποιότητα, ενώ ξεκίνησαν
την καριέρα τους μʾ έξαλλο-ξέκωλο τρόπο. Δεν είναι άλλες απʾ τις μεγάλες κυρίες του σαλονιού που θα κάνουν τα
πάντα για να τραβήξουν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους.
Ξεκίνησαν
σʾ εκπομπές ως παρουσιάστριες τύπου «δεν-ξέρω- που- πάνε- τα- τέσσερα» αλλά
ήξεραν να ντύνονται με ό,τι πιο κοντό και στενό είχε η ντουλάπα τους, ώσπου τα
ταγιέρ, οι πέρλες, η OLAY και ο ένας τόνος μέικ-απ ήρθαν για να τις κάνουν τις
μεγάλες κυρίες που όλοι αγαπάνε. Κράζουν δημόσια τους συναδέλφους και το
παίζουν συνεχώς αφελή θύματα. Πώς θα έχουν views αν δε χυθεί λίγο αίμα και
δάκρυ;
Μιλώντας
για πέρλες, ας περάσουμε και στα faux bijoux, τις κύριες που τυχαίνει να τα
έχουν κάνει πλακάκια με τις κύριες του σαλονιού. Θα τις δεις μʾ ένα παγωμένο χαμόγελο,
hardcore ντύσιμο -γιατί είναι πολύ σκληρές. Προσπαθούν να παρουσιάσουν μια προσωπικότητα
που βρίσκεται στη στήλη «Lost & Founds» και συνήθως έχουν την κλασική
καρικατουρική εικόνα της Ελληνίδας παρουσιάστριας του «όλα έξω» για να βγουν
και τα δικά σας μάτια έξω. Γιατί είναι κιουρίες με «μικροξεσπάσματα» πώς να το
κάνουμε!
Ας
περάσουμε τώρα απʾ την εποχή του Karagigi σε μια Καινούργια εποχή. Μιλάμε,
πλέον, για τις πρωινατζούδες με την έντονη εμφάνιση που προκαλούν μόνο τη
φαντασία του αντρικού πληθυσμού, σε σημείο που λες πως έμπλεξαν τις πρωινές
παρουσιάσεις με τις βραδινές. Ο λόγος; Δεν ξεκίνησαν ποτέ απʾ την ποιότητα αλλά
έπεσαν κατευθείαν στα βαθιά.
Στις
εκπομπές θέλουν πάντα να δείχνουν ότι είναι εκεί (λες και περνούν απαρατήρητες)
μʾ άστοχες συζητήσεις περί ανέμων κι υδάτων, ενώ ταυτόχρονα, απʾ τη στάση
σώματος δείχνουν πως δε νιώθουν άνετα στον χώρο τους. Με λίγα λόγια, δε μιλάμε
για παρουσιάστρια, αλλά για μια βιτρίνα-γλάστρα.
Επιπλέον,
μην ξεχνάμε πως υπάρχουν κι οι άντρες παρουσιαστές. Η πλειοψηφία δείχνει είναι σαν
αγγούρια, με το δάκτυλο κάτω απʾ το πηγούνι για να δείχνουν ότι είναι
φιλοσοφικέ.
Θα
τους δεις στην ίδια σκυφτή στάση, τα χέρια ανάμεσα στα πόδια, το ίδιο κοστούμι
απλώς κάθε φόρα σε διαφορετική απόχρωση. Το βιβλίο πενήντα αποχρώσεις του Γκρι
θα είναι προφανώς και το αγαπημένο τους. Παρ’ όλα αυτά δε θα δεχτούν καμία
καινούργια άποψη, κράζοντας ταυτόχρονα με έμμεσο τρόπο τους πάντες και τα
πάντα.
Τελευταία
και όχι καταϊδρωμένη, η κατηγορία φτερού. Ναι, μιλάμε πλέον για τους εξαίρετους
Κυρίους της ελληνικής τηλεόρασης που έχουν κάνει καραμέλα την πρότασή: «Αχ, γλυκιά
μου…».
Ταυτόχρονα
δέχονται να είναι τα πιόνια μια στενόμυαλης άποψης που λέει πως το να είσαι
γκέι σημαίνει να είσαι θηλυπρεπής όσο δεν πάει, να φοράς ό,τι πιο περίεργο έχει
βγάλει ο κάθε πικραμένος ράφτης καθώς και να ουρλιάζει για οτιδήποτε χωρίς λόγο
και αιτία.
Τέλος,
πιστεύω πως η νοημοσύνη του κάθε ανθρώπου έχει μειωθεί απʾ την στιγμή που
παρακολουθεί τέτοιες εκπομπές. Συνάμα οι πρωινοί παρουσιαστές έχουν ξεχάσει τι
θα πει να είσαι άνθρωπος.
Ξεκαβαλήστε
το καλάμι και επανέλθετε στην πραγματικότητα ο κόσμος θέλει και λίγη ποιότητα.
