Διαβάζοντας
κάποια άρθρα, συνειδητοποίησα πως η
ανθρώπινη βλακεία δεν έχει όρια. Να σας
παραθέσω μερικές φράσεις που με εξόργισαν.
«Η φτώχεια είναι αρρώστια. Είναι μια
νόσος μεταδιδόμενη και κολλητική. Πρέπει
να αποστασιοποιούμαστε από τους άρρωστους
φτωχούς και να τους θέτουμε σε καραντίνα.
Είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία.»
Μήπως
να τους εκτελούμε μωρέ καλύτερα; Λέω
εγώ μια πιθανή λύση.
Ρε, είστε με τα καλά σας; Το ότι ένας άνθρωπος
βρίσκεται σε μια δύσκολη οικονομική
κατάσταση τον καθιστά, έστω και μεταφορικά, άρρωστο;
Το
γεγονός να απέτυχε στη δουλειά του και
να κατέρρευσε οικονομικά, δεν έχει καμία
σημασία για εσάς, φαντάζομαι. Ακόμα και
το ενδεχόμενο να γεννήθηκε σε μια
οικογένεια που δεν ήταν εύπορη για εσάς, είναι λάθος.
Το
γεγονός ότι ζούμε σε μια κοινωνία γεμάτη
από σκατά είναι αρρώστια. Το γεγονός
ότι προσπαθούμε να κατηγορήσουμε τους
συνανθρώπους μας για ό,τι συμβαίνει, είναι νόσος.
Επικίνδυνος
και τοξικός είσαι εσύ και το ηλίθιο
κεφάλι σου που επειδή βρήκες έτοιμη
δουλίτσα από τον μπαμπά κοκορεύεσαι
και μου το παίζεις κονιόρδος.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η φτώχεια, είναι μια κατάσταση κι ένα κοινωνικό
πρόβλημα που μαστίζει εκατοντάδες
χώρες και δεκάδες λαούς. Όχι βλάκα, δεν
είναι αρρώστια. Και όχι, δεν είναι
μεταδοτική. Μεταδοτική είναι η βλακεία
που έχεις μέσα στο κεφάλι σου, αν νομίζεις
πως επειδή έχεις δυο φράγκα στην τσέπη
σου είσαι ανώτερος τον υπολοίπων.
Επειδή
κάποιος είναι φτωχός, δε σημαίνει πως
είναι άρρωστος. Ούτε πως είναι πολίτης
δεύτερης κατηγορίας. Έχει τα ίδια
δικαιώματα που έχουν κι όλοι οι υπόλοιποι. Και το λέω αυτό, γιατί εδώ που έχουμε φτάσει, η φτώχεια, αποτελεί συχνά βασικό αίτιο
της καταπάτησης των ανθρώπινων
δικαιωμάτων. Ένας φτωχός άνθρωπος δεν
είναι μόνο εκείνος που έχει ανεπαρκή
εισόδημα. Είναι εκείνος που στερείται
των υλικών αγαθών, εκείνος που έχει
έλλειψη πόρων κι ευκαιριών. Ένας φτωχός,
υφίσταται κοινωνικό αποκλεισμό από τα
δημόσια (υποτίθεται) αγαθά, καθώς δεν
μπορεί να λαμβάνει μέρος ούτε στην
δημόσια (εδώ γελάμε) περίθαλψη.
Το
χρήμα ορίζεται ως μονάδα μέτρησης του
πλούτου, άλλοι έχουν καταφέρει
ν᾽ αποκτήσουν
περιουσίες κι άλλοι να βρίσκονται στο
δρόμο.
Πολλοί,
έχουν στην ιδιοκτησία τους αναρίθμητα
ποσά που, ίσως, ούτε καν οι ίδιοι γνωρίζουν
στην πραγματικότητα πόσα είναι. Ενώ,
λοιπόν, αυτοί κολυμπούν στο λουτρό του
χάρτινου Θεού, άλλοι προσπαθούν να
επιβιώσουν τρώγοντας ό,τι βρίσκουν από
τα σκουπίδια.
Μια
κοινωνική ανισότητα, που δυστυχώς, ποτέ
δεν πρόκειται να εξισορροπηθεί.
Το
θέμα είναι τι κάνουμε εμείς για ν᾽αλλάξει η κατάσταση!
Δεν
είναι έγκλημα που κάποιος έχει καταφέρει
να επιτύχει στη ζωή του κι έχει αποκτήσει
περιουσία. Είναι κατόρθωμα και χρήζει
επικρότησης. Είναι έγκλημα όμως, να
βλέπεις κάποιον να υποφέρει κι εσύ να
μην κάνεις τίποτα γι αυτό. Είναι
τραγελαφικό να υπερέχεις των άλλων απλά
επειδή είσαι γόνος πλουσίων.
Απ᾽ την
άλλη, δεν είναι ντροπή να είσαι φτωχός,
ντροπή είναι να μένεις άπραγος. Αν περιμένεις να σου ρθει το μάννα
εξ᾽ουρανού είσαι άξιος της μοίρας σου.
Αν, όμως, προσπαθείς να ζήσεις ανθρώπινα
και αξιοπρεπώς αρπάζοντας κάθε ευκαιρία
που σου δίνεται, τότε είσαι μάγκας και
πολεμιστής.
Όσο συνεχίζω την
ανάγνωση των άρθρων αντιλαμβάνομαι πως
ζω σε μια κοινωνία αχάριστων
πλασμάτων.Τελικά, μερικοί άνθρωποι
είστε ικανοί μονάχα να τρώτε τα έτοιμα
λεφτά. Δε λέω, έχετε φυσικό ταλέντο.
Νιώθω λες και πρέπει ν᾽απολογηθώ για την οικονομική μου δυσχέρεια.
Λυπάμαι
που δε γεννήθηκα από πλούσια αρχίδια.
Λυπάμαι που έμαθα να αρκούμαι σε όσα
είχαν οι γονείς μου να μου προσφέρουν.
Με συγχωρείτε που δεν έγινα σκατόμυαλη
και δεν κρίνω τους ανθρώπους βάσει της
οικονομικής τους κατάστασης!
Με
συγχωρείτε που έμαθα τι σημαίνει
αγωνίζομαι για ν᾽αποκτήσω αυτά που
θέλω.
Δε βρήκαμε όλοι έτοιμα παλάτια.
Κάποιοι χρειάστηκε να παλέψουν για να
μπορούν να έχουν ένα κομμάτι ψωμί. Δεν
είναι ντροπή να δουλέψεις και να
συνεισφέρεις στην οικογένεια σου όταν
σε έχει ανάγκη. Πρέπει να μάθεις να
επιβιώνεις.
Ειλικρινά
εύχομαι να είστε όλοι καλά και να είναι
όλα αίσια στη ζωή σας. Αν τυχόν όμως,
συμβεί κάτι και η περιουσία σας χαθεί,
είμαι σίγουρη για την αντίδρασή σας. Θα
γίνετε εκείνα τα δειλά ανθρωπάκια που
φοβούνται να ζήσουν με τα λίγα και να
παλέψουν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους. Θα
βουλιάξετε στη μιζέρια και θα κλαίγεστε
ολημερίς κι ολονυχτίς για την κακιά σας
τη μοίρα. Θα καταριέστε την ώρα και τη
στιγμή που συνέβη τέτοιο κακό σ’ εσάς
και θα εύχεστε να μην υπήρχατε. Πολλές
γυναίκες θα κοιτάξουν να καπαρώσουν
κανέναν πλούσιο γαμπρό και να κάνουν
την τύχη τους, γιατί ποιος δουλεύει
μωρέ τώρα…
Δεν
είναι ντροπή να είσαι φτωχός. Ντροπή
είναι να φοβάσαι να ζήσεις με όσα έχεις.
Κάθε μέρα πρέπει να δίνεις μια μάχη σ᾽ αυτή τη ζωή. Σημασία έχει να αγωνίζεσαι
και να διεκδικείς όσα θέλεις. Όχι να
περιμένεις να στα χαρίσουν απλόχερα.
Να
προσεύχεσαι και να λες ευχαριστώ που
σήμερα είχες ένα κομμάτι ψωμί να γεμίσεις
το στομάχι σου. Να λες ευχαριστώ που
έχεις μια στέγη πάνω απ᾽ το κεφάλι σου.
Να νιώθεις ευγνώμων που μπορείς να
κοιμάσαι σ’ ένα μαλακό στρώμα σκεπασμένος
με την κουβέρτα σου. Να απολαμβάνεις το
μπάνιο σου. Να χαίρεσαι που άνοιξες τα μάτια σου. Να νιώθεις ευλογημένος που
δεν ξέσπασε πόλεμος στη χώρα σου και
που δεν αναγκάζεσαι να μεταναστεύσεις.
Μάθε
να δέχεσαι ό,τι σου δίνει η ζωή και να
το αξιοποιείς. Άλλωστε, όπως λένε «σημασία
δεν έχει να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να
μπορείς να παίξεις καλά ένα άσχημο
φύλλο.»
Μη γίνεσαι αχάριστος και δέξου τις
καταστάσεις όπως έχουν. Οι καιροί είναι
χαλεποί. Μάθε να προσαρμόζεσαι και πάνω
απ᾽ όλα να αγωνίζεσαι.
