Τελευταία μπόρα πριν πιάσει καλοκαίρι, το μυαλό, όπως βλέπω τις σταγόνες της βροχής να κυλούν στο παράθυρο, πάει σ’ ένα παλιό κι αγαπημένο τραγούδι. Το βάζω να παίζει κι απολαμβάνω τη στιγμή. Am fenster. Κάτι ανακινείται μέσα μου.
Γερμανικό καθότι, κάνω μια αναζήτηση, να δω τη σημασία των στίχων και πέφτω πάνω σε μια καταπληκτική ανάλυση του ποιήματος. Τα γραναζάκια του μυαλού παίρνουν στροφές! Το θέμα με τον γυναικείο εγκέφαλο είναι ότι τείνει να συνδέει πράγματα φαινομενικά ασύνδετα και να δημιουργεί συσχετίσεις, εκεί που φαινομενικά δεν υπάρχουν.
Άκου τώρα να δεις! Τι κι αν αυτό που βλέπεις έξω απ’ το παράθυρο είναι ο κόσμος γύρω σου, έξω σου. Το παράθυρο, το πρίσμα μέσα απ’ το οποίο τον βλέπεις. Το δωμάτιο όπου είσαι, ο εσωτερικός σου κόσμος.
Πώς είναι το δωμάτιο σου, λοιπόν; Είναι καθαρό; Φροντισμένο; Μπαίνει φως; Είναι ευρύχωρο; Με το παράθυρο, τι γίνεται; Μήπως είναι σκεπασμένο με κουρτίνες που σου κρύβουν τη θέα; Σκονισμένο;
Όλοι μας κουβαλάμε ένα σωρό πράγματα μέσα μας, πάντα κοιτάμε έξω από το παράθυρο, αλλά πόσο συχνά κοιτάμε μέσα στο δωμάτιο; Πιστεύω, πεποιθήσεις και μοτίβα συμπεριφοράς, βιώματα που έχουμε στην πορεία της ζωής μας, τραύματα που κουβαλάμε. Πόσο ασχολούμαστε να τα βάλουμε σε τάξη και να καθαρίσουμε το γαμημένο το παράθυρο, ν’ ανοίξουμε διάπλατα τις κουρτίνες να μπει φως;
Μόνο έτσι μπορούμε να κάνουμε ειρήνη με το παρελθόν, ν’ αποκτήσουμε πίστη στο μέλλον κι επιτέλους, να απολαύσουμε και να χαρούμε το παρόν. Στα αγγλικά, present. Γιατί είναι δώρο, το μόνο πραγματικό δώρο που έχουμε.
Παρ’ όλα αυτά κουβαλάμε πεισματικά τις αποσκευές του παρελθόντος, που πολλές φορές μας λυγίζουν. Αγχωνόμαστε για ένα μέλλον που δεν είναι εδώ, μια εικασία που φτιάχνουμε στο μυαλό μας κι όχι κάτι σίγουρο και κάπως έτσι κυλάει η ζωή, χωρίς να είμαστε παρόντες. Ενώ η ζωή είναι τώρα, τώρα, τώρα!
Δεν πιστεύω ότι είναι τυχαίο που από τους πυλώνες της πνευματικής ανάπτυξης είναι να αφιερώσεις χρόνο, απερίσπαστος, μόνος με τις σκέψεις σου. Παρατήρησε τις. Είναι οι σκέψεις που θέλεις να κάνεις; Άκου λίγο τον εαυτό σου. Πώς μιλάς για σένα; Για τους άλλους; Τι θέλεις; Για τι καίγεται η καρδιά σου; Ίσως αυτό είναι το πρώτο βήμα για την εγκεφαλική ανακαίνιση που θα μας επιτρέψει να ξεφορτωθούμε τη σκαρταδούρα που κουβαλάμε… Έτσι, για να βλέπουμε πιο καθαρά μέσα από το παράθυρο μας.
Αφού τα βάλουμε σε μια τάξη, είμαστε πιο απερίσπαστοι ν’ ανοίξουμε την καρδιά μας για να απολαύσουμε, αλλά και να δημιουργήσουμε όμορφες, μικρές στιγμές που θησαυρίζονται μέσα μας για πάντα.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα, εισπνέω την ομορφιά της στιγμής. Ήλιος, δροσερό αεράκι, μουσική να παίζει δυνατά τα τελευταία ποπάκια, τρεις φίλοι στο αυτοκίνητο κι όλοι οι δρόμοι ανοιχτοί! Τα χέρια έξω απ’ το παράθυρο να παιχνιδίζει με τον άνεμο. Νιώθω χαρούμενη, ευλογημένη, πλήρης!
Να σου πω κι ένα μικρό μυστικό, αν δεν το κατάλαβες ήδη; Αυτές οι σκέψεις με τριγυρίζουν ένα μήνα τώρα Από εκείνη την μπόρα μέχρι τη σημερινή βόλτα με το αυτοκίνητο!
Μέχρι σήμερα, που το πήρα απόφαση να στρωθώ και να τις βάλω σε μια σειρά, ήμουν πολύ απασχολημένη με το να απολαμβάνω το παρόν. Έχω να σου πω ότι είναι υπέροχα! Εσύ τι περιμένεις;
