Μπήκε η άνοιξη, άνθισαν τα
λουλουδάκια, κελαηδούν τα πουλάκια, ήλιος ολούθε. Εισπνοή κι όμορφες μυρωδιές
της φύσης κατακλύζουν τη ρινική σου κοιλότητα και κατ’ επέκταση τα πνευμόνια
και τον εγκέφαλό σου. Η άνοιξη, είναι υπέροχη εποχή, ως προς πολλά. Εκτός κι αν
έχεις αλλεργίες -καταραμένο συνάχι!- οπότε η ιδέα της άνοιξης δε σε ξετρελαίνει
και τόσο.
Βέβαια, η άνοιξη δε φημίζεται μόνο για τα λέλουδά της, μα και για
το «άνθισμα» του έρωτα. Έτσι κι εσύ, σαν «παιδί» ερωτεύτηκες. Είτε είναι φρέσκο
είτε όχι, είσαι, το νιώθεις και το δείχνεις έμπρακτα και μπράβο σου! Αλλά, δε
μου λες… Μπήκε η Σαρακοστή. Μήπως να πας να εξομολογηθείς;
Ναι, ναι. Εσύ. Θα μου πεις γιατί. Θα σου εξηγήσω. Μήπως τυγχάνει ο
«έρωτάς» σου, να μην είναι απόλυτα δικός σου; Μήπως τον μοιράζεσαι; Εξέπνευσε.
Δεν μιλάω για το αν τρως κέρατο. Μιλάω για το αν είσαι συνεργός στην παράβαση
μίας εκ των Δέκα Εντολών.
Η λεγόμενη μοιχεία, λοιπόν. «Ου μοιχεύσεις» έγραφε ο σοφός Θεούλης
στις πλάκες, και ο Μωυσής γέλασε, γιατί ο Μωυσής ήταν πολύ μπροστά. Εντάξει,
και ποιος δεν κερατώνει, σιγά! Χίλια δίκια σου δίνω. Αλλά, ρε παιδί μου, εσένα
θα σου άρεσε να στο κάνουν; Σκέψου την αθώα ψυχούλα, που θα αναγκαστεί να
ψάχνει το κεφάλι για κέρατα.
Πριν φρικάρεις, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε σε ποια κατηγορία ανήκεις.
Να ξέρεις, πέραν της μοιχείας, ποια άλλη Εντολή θα καταπατήσεις και θα χορεύεις
γύρω της με δάδες και ξέπλεκα μαλλιά στο φεγγαρόφωτο.
Είσαι στην κατηγορία «τελώ εν αγνοία μου».
Δηλαδή, δεν έχεις ιδέα, αλλά κάτι ξαφνικές «δουλειές» ή επείγουσες
κλήσεις, σε βάζουν σε σκέψεις. Συνήθως, σʾ αυτή την κατηγορία, ή ο ενεργητικός
(αυτός που το δίνει το κέρατο) είναι άριστος ψεύτης και παίζει μπαλίτσα
ελεύθερος κι ωραίος και στα δύο γήπεδα, ή ο παθητικός(ο δόλιος που το τρώει)
είναι τελείως τούβλο και δε νιώθει Χριστό, οπότε άθελά του σας αφήνει το χώρο
και το χρόνο για τις αμαρτίες σας, κι εσένα στην πλήρη άγνοιά σου.
Είσαι στην κατηγορία «ας κερδίσει ο καλύτερος».
Δηλαδή, είσαι το τρίτο πρόσωπο. Το ξέρεις και χέστηκες και μπράβο
σου. Καλά, όχι ακριβώς μπράβο. Εκτός κι αν δε χώρισες εσύ το ζευγάρι, αλλά σε
«έβαλε» ο άλλος/η άλλη. Αν, δηλαδή, είναι στα χωρίσματα και σε γνωρίσει και τον
«βοηθήσεις» να χωρίσει γρηγορότερα. Εκεί, δε φταις εσύ αυτό καθ’ αυτό. But
still, μοιχεία. Α, να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Για να πω και του στραβού το δίκιο, η δεύτερη κατηγορία είναι πιο
«αραχτή». Δεν τρώει (συνήθως…) ψέμα. Θα σου πει το μωρό σου ότι δε μπορεί απόψε
γιατί είναι η μέρα της άλλης.
Ας κάνουμε, όμως, εδώ ένα μικρό
διάλειμμα για διαφημίσεις. Βρε, αγάπη μου γλυκιά. Το να είσαι το τρίτο πρόσωπο,
ναι μεν είναι κάπως κουλ με έναν πολύ περίεργο τρόπο, όμως δεν είσαι ποτέ
πραγματικά χαρούμενος. Πού ξέρεις ότι δε θα φας κέρατο κι εσύ; Και η
«αξιοπρέπεια»; Την έχεις πατήσει, καταλαβαίνω.
Σε κάθε περίπτωση, το τρίτο πρόσωπο δεν είναι ποτέ αγαπητό ή και
αποδεκτό. Ας νιώσουμε, όμως, και αυτές τις βασανισμένες ψυχές που όλο τις
μαλώνουμε.
Άνθρωποι είναι. Ερωτεύονται. Ε,
έτυχε να ερωτευτούν τον άνθρωπο άλλου. Συμβαίνει. Αν, όμως, σκεφτούμε πως η
αναλογία η πληθυσμιακή ανδρών-γυναικών παγκοσμίως είναι ένας άνδρας για κάθε
1,7 γυναίκες, καταλαβαίνετε τι γίνεται. Είναι αναπόφευκτο.
Αλλά, τρίτο πρόσωπο, να παραδεχθείς πως ναι μεν καλοπερνάς -και
συνέχισε!- όμως σκέψου, αν ένα άλλο
πρόσωπο έμπαινε σε μια ολόδική σου σχέση, πώς θα ένιωθες; Μην αγχώνεσαι! Του
ενεργητικού είναι το βάρος συνείδησης, το μερίδιό σου είναι πολύ μικρό…
Άντε, και με έναν φλογερό, γεμάτο πάθος έρωτα. Αλλά, μόνο δικό
σου!
