Από τον Χρήστο Αντώναρο για το ilov popcorn.
Συχνά ερωτούμαι την άποψή μου για
την τωρινή κατάσταση της Αμερικάνικης τηλεόρασης, ως προς την ποιότητα των
σειρών και ταινιών.
Μια από τις απαντήσεις μου, καμία
από τις οποίες δε συμπεριλαμβάνει τον όρο «Αμερικανιά», καθώς είναι λάθος για
πολλούς λόγους, είναι ότι υπάρχουν περισσότερες καλές σειρές και ταινίες από
ποτέ. Τόσο πολλές που δεν έχουμε χρόνο να τις δούμε όλες.
Παρʾ όλα αυτά δεν πιστεύω πως
έχουμε ακόμα συναντήσει τη «Χρυσή Εποχή» της Αμερικάνικης τηλεόρασης,
τουλάχιστον για όσον αφορά τις αριστουργηματικές σειρές και ταινίες.
Ενώ φέτος έχουν βγει κάποιες
αξιόλογες σειρές, ακόμα δεν έχω δει κάτι που να μου δημιουργεί συναισθήματα
όπως το «The Sopranos», «The Wire», ή το «Breaking Bad». Βεβαίως κι εξαρτάται από το πως
κρίνεις μια σειρά ή ταινία ως αριστουργηματική.
Για μένα μια ταινία ή σειρά είναι
αριστουργηματική όταν σου αφήνει πάνω από ένα στοιχεία της πλοκής αξέχαστα, ο
πρωταγωνιστής δε θα χαθεί ποτέ από την θύμησή σου, θα προσπαθήσουν
μεταγενέστεροι σκηνοθέτες και σεναριογράφοι να μιμηθούν το βασικό θέμα
της.
Μια από αυτές τις σειρές, κατά τη
ταπεινή μου γνώμη, είναι το «The Americans».
Πρόκειται για μια δραματική και
περιπετειώδη τηλεοπτική σειρά η οποία προβάλλεται στο δίκτυο FX και
δημιουργήθηκε και παράχθηκε από τον Joe Weisberg, πρώην αξιωματούχο της C.I.A.
Κατά τη δεκαετία του ’80 και εν
καιρώ Ψυχρού Πολέμου η Elizabeth (Keri Russell) και ο Philip Jennings (Matthew Rhys) ζουν με τα παιδιά τους Paige (Holly Taylor) και Henry (Keidrich Sellati) στη βόρια Βιρτζίνια, κοντά
στα προάστεια της Αμερικάνικης πρωτεύουσας Ουάσιγκτον.
Το φαινομενικά τέλειο Αμερικάνικο
ζευγάρι είναι στη πραγματικότητα πράκτορες της KGB οι
οποίοι κατασκοπεύουν για χάρη του Σοβιετικού στρατοπέδου. Κάνουν τόσο καλά τη
δουλειά τους, κάτι που το βλέπουμε από το πρώτο επεισόδιο, που κανείς δεν τους
υποπτεύεται. Ούτε καν ο Stan Beeman (Noah Emmerich), ο γείτονάς τους, ο οποίος
είναι πράκτορας του FBI με αποστολή τι άλλο από το να συλλάβει
Ρώσους κατασκόπους.
Αν σας αρέσει η κατασκοπία, οι
θεωρίες συνομωσίας και μαθήματα ιστορίας από έναν δημιουργό που θα μας πει
σίγουρα τη μισή αλήθεια (Joe Weisberg),
τότε το «The Americans» θα
ικανοποιήσει κάθε
αρέσκεια σας.
Άλλωστε δεν υπάρχει καλύτερη
εποχή για θεωρίες συνωμοσίας σαν τον Ψυχρό Πόλεμο και σίγουρα η μισή αλήθεια
είναι καλύτερη από τις εικασίες και τα εξωπραγματικά σενάρια που έχουν
δημιουργηθεί κατά καιρούς. Τρομερές ερμηνείες, πλοκή που ξεπερνά τις προσδοκίες
του κοινού, σκηνικά και ενδυμασίες που θυμίζουν στους πιο παλιούς τη δεκαετία
της προπαγάνδας που ζήσαμε στο σχολείο.
Και μιας και μιλάμε για
αναμνήσεις από παιδική ηλικία, αντίο στη μεγάλη σκηνή λέει ο Χιου Τζάκμαν -αν
και πιστεύω όλο και κάπου θα τον δούμε πάλι- ως ένας από τους αγαπημένους μου
ήρωες κόμιξ: τον Γούλβεριν στη ταινία «Logan».
Για όσους δε γνωρίζουν, το
σενάριο των «X-Men» βασίζεται στη θεωρία πως η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους δε
σταμάτησε ποτέ και ότι οι «μεταλλαγμένοι» είναι το επόμενο βήμα. Το τίμημα που
φέρνουν οι υπερδυνάμεις των «μεταλλαγμένων» ωστόσο, δημιουργεί εξόριστους και
κοινωνικές ανισότητες, καθώς οι «φυσιολογικοί» νιώθουν μια απειλή που θα
προτιμήσουν να εξαλείψουν από το να τη κατανοήσουν.
Στο έτος 2029, οι μεταλλαγμένοι
είναι είδος προς εξαφάνιση, χωρίς νέο μεταλλαγμένο να έχει γεννηθεί τα
τελευταία 25 χρόνια. Ο μεταλλαγμένος James “Logan” Howlett (Hugh Jackman), γνωστός και ως Wolverine, είναι ακόμα ζωντανός χάρις
στην υπερδύναμη τις ταχείας αναζωογόνησης κυττάρων.
Παρʾόλα αυτά, το Αδαμάντιο που
έχει καλύψει τα κόκκαλά του έχει επίσης δηλητηριάσει και την υπερδύναμή του, με
αποτέλεσμα να έχει γεράσει φανερά. Ο Logan μαζί με τον Caliban (Stephen Merchant)
περιποιούνται τον Καθηγητή Τσαρλς Ξαβιέρ, ίσως ο πιο σημαντικός τηλεπαθητικός
μεταλλαγμένος που στο παρελθόν προσπάθησε να προστατεύσει τους υπόλοιπους του
είδους του και ο οποίος πάσχει από νεύρο-εκφυλιστική ασθένεια η οποία του ακυρώνει
τις δυνάμεις.
Κάποια στιγμή ο Logan θα συναντήσει μια απεσταλμένη της
εταιρίας Alkali-Transigen και θα του ζητήσει να συνοδεύσει την
11-χρονη Laura στην «Εδέμ», μια τοποθεσία στη βόρια Ντακότα. Ωστόσο, η
συγκεκριμένη αποστολή δεν είναι τόσο εύκολη όσο ακούγεται.
φίλος της σειράς ταινιών τότε σίγουρα το έχετε δει ήδη. Αν, όμως, είναι η πρώτη
φορά που θα πάτε στο σινεμά να δείτε μια ταινία της σειράς «X-Men», τότε σας
προτείνω να δείτε πρώτα τις ταινίες που προηγήθηκαν, ώστε μην νιώσετε έξω από
τα νερά σας από τα πρώτα δέκα λεπτά. Ασταμάτητη περιπέτεια, καλές ερμηνείες
αλλά και εκπλήξεις, το «Logan» είναι μια ταινία που κλείνει ένα κεφάλαιο που
έφερε μαζί με το «Ironman» τους υπερήρωες από τα περιοδικά που αγοράζαμε κάποτε
με λαχτάρα στην οθόνη του σαλονιού μας.
Flashback
Και μιας το σημερινό άρθρο έχει
να κάνει με αναμνήσεις, έρχεται να κολλήσει όμορφα και το εβδομαδιαίο «flashback»
μας, το «Whiplash». Ο Andrew Neiman είναι πρωτοετής φοιτητής της Jazz
του ξακουστού μουσικού κολλεγίου Shaffer Conservatory στη Νέα Υόρκη. Ντράμερ
από μικρό παιδί, το όνειρό του είναι να μοιάσει στον Buddy Rich. Όταν ο εξίσου
περίφημος μαέστρος Terence Fletcher τον βρει να κάνει πρόβα μια νύχτα, θα τον
προσκαλέσει στη μπάντα του, ως εναλλακτικός ντράμερ σε περίπτωση ανάγκης. Δεν είναι
όλα ρόδινα ωστόσο.
Ο Fletcher είναι αυστηρός και
κακοποιεί τους μαθητές του λεκτικά και σωματικά σε πολλές περιπτώσεις.
Χαρακτηριστική σκηνή: Ο Andrew προσπαθεί να κρατήσει ένα απίστευτο τέμπο με
ματωμένα χέρια την ώρα που ο Fletcher του πετά μια καρέκλα, τον χαστουκίζει και
τον προσβάλλει λεκτικά μπροστά σε όλη τη τάξη.
Γιατί να το δεις; Θα σου πω
δύο λόγους: Miles Teller (ως Andrew) και J. K. Simmons (ως Fletcher).
Το παλιό συναντά το καινούργιο σε ένα αριστούργημα με τρομερή μουσική το οποίο
θα σε διδάξει ένα πράγμα: Η χειρότερη φράση της Αγγλικής γλώσσας είναι «Good Job».
Καλή διασκέδαση και καλή βδομάδα!
