Γύρισες σπίτι. Στο ασανσέρ πάντα
άνοιγες το wifi για να έχεις φυσικά Internet στο κινητό σου, πριν καν ανοίξεις την
πόρτα να μπεις στο σπίτι σου, μια και το ασανσέρ έκανε περίπου 5 λεπτά να
ανέβει από το ισόγειο στον 5ο όροφο.
Μπαίνοντας οι χειρότεροι φόβοι
σου επιβεβαιώθηκαν. Το DSL λαμπάκι στο router δεν άναβε.
Ψυχραιμία. Θα περάσει. Restart το κινητό. Restart το router.
Τίποτα.
Ιδρώτας σχηματίστηκε κοντά στα
μάτια. Οι χτύποι της καρδιάς σου αυξήθηκαν. Σου ερχόταν ένας ίλιγγος. Δεν
ήθελες να πιστέψεις ότι αυτή θα ήταν η νέα πραγματικότητα, έστω και για ένα
απροσδιόριστο διάστημα.
Δεν είχες Internet.
Μετά από μια ώρα περίπου που
πέρασε η κρίση πανικού, άρχισες να το φιλοσοφεις. Τι έκανες πριν το internet; βιβλία, μουσική,
τηλεόραση.
Αυτό είναι. Τηλεόραση.
Πατάς την επιλογή «TV» στο remote control, καθώς την οθόνη την είχες
συνδεδεμένη με το pc για να χρησιμοποιείς μόνον αυτό.
Ξεκινάς να αλλάζεις τα κανάλια.
Reality.
Επόμενο κανάλι.
Κι άλλο Reality.
«Μα τι γίνεται» αναρωτιέσαι.
«2001 έχουμε; Σε λίγο θα δούμε
τον Τσάκα με τον Πρόδρομο να τσακώνονται για το ποιος θα φύγει από το σπίτι του Big Brother»;
Όσο παρανοϊκό κι αν ακουγόταν,
υπήρχε κανάλι που έδειχνε survivor.
Εν έτει 2017. SURVIVOR.
Για χάριν της δημοσιότητας,
μερικοί ταλαίπωροι περνούν κάποιες κακουχίες και δοκιμασίες με σκοπό φυσικά
κάποιο έπαθλο, και επιβράβευση όταν κερδίζουν σε κάποια δοκιμασία…πίτσα.
Αλλάζεις κανάλι γιατί οι εφιαλτικές
μνήμες του 2001, τότε που είχες δει την ελληνική τηλεόραση να γεμάτη από
κακόγουστα reality, ξεπήδησαν στο
μυαλό σου. Internet δεν είχες, άρα ακόμα και αν δεν τα
έβλεπες εσύ, όλο και κάποιος στο σπίτι τα έβλεπε.
Άρα δεν γλίτωνες.
Στο επόμενο κανάλι είδες κάτι
χειρότερο.
Μια ομάδα γυναικών που τους
έδιναν χρηματικό ποσό, το οποίο έβγαζες με ένα μήνα μεροκάματα, και ο στόχος
τους θα ήταν να ξοδέψουν μέσα σε λίγες ώρες, με σκοπό να ξεπεράσει η μία
την άλλη στην κακογουστιά και στο επιτηδευμένο ντύσιμο, φορώντας αδικαιολόγητα
ακριβά ρούχα.
Το να βλέπεις μια γυναίκα 55
χρονών να ντύνεται α λα Ντένη Μαρκορά από τους Δύο Ξένους, για να πάει σε
κάποιο gala, είναι κάτι που ίσως
μπορείς να ανεχτείς (αν και οριακά). Να τη βάζουν όμως να διαγωνιστεί πάνω σε
αυτό με μια κοπέλα 30 χρόνια μικρότερή της που μέχρι χθες ανησυχούσε μόνο για
τους βαθμούς της και σε τι σχολή θα περάσει, δεν μπορείς να
το πεις και πολύ φυσιολογικό.
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως
και ανώμαλο, το reality που είδες στο επόμενο κανάλι, στο
οποίο έβαζαν παιδάκια έως 12 χρονών το πολύ, να ντύνονται σαν 20χρονες
τραγουδίστριες, και να διαγωνίζονται στις φωνητικές τους ικανότητες. Σε
ελεύθερη μετάφραση να νιαουρίζουν τραγουδώντας…Βανδή, αντί να είναι στο
προαύλιο του σχολείου τους και να παίζουν με τα άλλα παιδάκια και με
πλαστελίνες.
Παιδάκια.
Έως 12 χρονών.
«Τραγουδίστριες».
Να νιαουρίζουν.
Και οι γονείς τους να είναι
περήφανοι δίπλα τους και να καμαρώνουν.
Μάλιστα.
Αυτοκτονώ τώρα, όχι μετά.
Πάντοτε είχαμε την ανάγκη να
τραβάμε την προσοχή. Όσο κι αν η ανάγκη αυτή ικανοποιείται πλέον μέσω των social media ή με άλλους τρόπους, πάντοτε η
τηλεόραση ήταν στην κορυφή των προτιμήσεων για την μεγάλη πλειοψηφία του κοινού
(για κάποιο ανεξήγητο λόγο).
Όταν είσαι attention whore (και κακά τα ψέματα, όλοι μας έχουμε
λίγο από αυτή την ιδιότητα μέσα μας), μπορείς να ικανοποιήσεις τις ανάγκες
αυτές μέσω check-in κάθε 5 λεπτά στο Facebook, ή πολύ απλά να συμμετάσχεις
σε ένα show το οποίο θα σε ξεφτιλίσει με όλους
τους τρόπους, αλλά…ποιος νοιάζεται για την αξιοπρέπειά σου, μια και θα σε δει
όλη η Ελλάδα στο γυαλί;
Σίγουρα όχι εσύ.
Ακόμα και με την παρακμή που
βιώνει η σημερινή τηλεόραση, είναι εκπληκτικό το πόσοι ακόμα ασχολούνται
με αυτήν και ανάμεσα στα σκουπίδια που μας σερβίρουν ψάχνουμε στον πάτο να
βρούμε έστω και κάτι ποιοτικό. Μάταια βέβαια. Και δεν μιλάμε για trash tv τύπου
90’s (Ερωτοδικείο, Χρυσό Κουφέτο
κλπ.), αλλά για κάτι ίσως ακόμα χειρότερο. Μιλάμε για reality-talent show που συμμετέχουν ανήλικα.
Δεν είναι κάτι παράξενο ή
καινούριο βέβαια, καθώς η τηλεόραση σπάνια είχε καλή σχέση με την ηθική και την
αξιοπρέπεια.
Υπάρχουν όμως και κάποια όρια.
Το σταθερό χτυπάει. Είναι από τον
ΟΤΕ.
«Η βλάβη αποκαταστάθηκε. Σε 2’ το
πολύ θα μπορείτε να συνδεθείτε»
Μαζί με την βλάβη
αποκαταστάθηκε και η σωστή κυκλοφορία του αίματος στο σώμα σου.
Ναι, δηλώνεις εθισμένος στο internet όπως και εκατομμύρια άλλοι οι οποίοι
απλά δεν το παραδέχονται.
Τουλάχιστον εκεί έχεις την
απόλυτη ελευθερία και την επιλογή του τι να δεις. Στο internet δεν υπάρχει «δεν είχα τι να δω αλλά το
άφησα απλά να παίζει κάτι». Πατάς play σε ένα βίντεο επειδή έχεις επιλέξει να
το δεις και το γουστάρεις.
Και όχι, το zapping δεν σου προσφέρει την συνειδητή
επιλογή του τι να δεις.
Είτε τσόλια δηλαδή που το παίζουν fashion icons για χάρη λίγης δημοσιότητας, είτε
εκμετάλλευση ανηλίκων με τον κίνδυνο τα παιδιά αυτά να έχουν σοβαρό πρόβλημα
στη συνέχεια ως προς τις επιλογές τους και τη ζωή τους γενικότερα.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
δηλαδή. Ή μαχαίρι ή πιστόλι.
Βάζεις στο YouTube να παίξει το βίντεο με τον Εφιάλτη
στην Κουζίνα να φτιάχνει Μουσακόγυρο, και μετά θα δεις τις γάτες που τρομάζουν
από αγγούρια.
Γιατί μπορείς.
