Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, οι αλλαγές στους
ρόλους των δύο φύλων κυρίως στις δυτικές κοινωνίες είναι απανωτές κι οι
επιπτώσεις εξίσου σημαντικές.
Σήμερα ολοένα και περισσότερες γυναίκες εργάζονται και
προσφέρουν ως φροντιστές του σπιτιού τους. Κερδίζουν όσα και οι άνδρες τους,
είτε και περισσότερα, είτε αποτελούν το μοναδικό εισόδημα της οικογένειας,
γεγονότα ανήκουστα μέχρι πριν 50 χρόνια. Να προστεθεί επίσης στο παραπάνω
σκεπτικό και η ανεργία, ένα φαινόμενο που στη χώρα μας έχει θέσει ένα μεγάλο
μέρος του αντρικού πληθυσμού σʾ επαγγελματική και ως εκ τούτου και προσωπική
ακινητοποίηση.
Βιολογικά, κυτταρικά μιλώντας, το αρσενικό ήταν εκείνο
που θα ήταν έξω απʾ την εστία να κυνηγά, να πολεμά, να ανταγωνίζεται. Η
σωματοδομή του είναι έτσι φτιαγμένη, μʾ αναπτυγμένο μυϊκό σύστημα, για τους
παραπάνω σκοπούς.
Ο άνδρας ήταν
αυτός που έφερνε στην οικογένεια τα προς το ζην, την προστάτευε από απειλές,
ήταν αυτός που γύριζε πίσω είτε νικητής είτε κουβαλητής. Συμβολικά ήταν ο
κύριος λόγος επιβίωσης της οικογένειας. Η τροφή και αργότερα τα χρήματα που
έφερνε ο άντρας στο σπίτι συμβόλιζαν την δύναμη και την αυταξία του. Από την
άλλη τα θηλυκά κλεισμένα στην εστία, επιφορτισμένα στις οικιακές εργασίες,
οπλισμένα με προσμονή και υπομονή αναθρέφουν τα παιδιά τους, πλήρως εξαρτημένες
από το αρσενικό.
Αν κοιτάξεις γύρω σου τα παραδοσιακά δεδομένα έχουν
ανατραπεί. Ο γάμος ως κατάλοιπο της πάλαι ποτέ πατριαρχικής κοινωνίας κρίνεται
πλέον αναποτελεσματικός.
Η σχέση δεν έρχεται να καλύψει ανάγκες επιβίωσης της
γυναίκας από έναν άντρα. Οι γυναίκες είναι πλέον εκεί έξω και αγωνίζονται.
Δυστυχώς, όμως, έχεις να κάνεις με μια κοινωνία που επί
χιλιετίες έχει συνηθίσει να κατατάσσει την κοινωνική θέση του άντρα ανάλογα με
το ύψος του εισόδηματός του. Η εικόνα του «άντρα-γυρνάω-από-τη
δουλειά-παντόφλες-πολυθρόνα-εφημερίδα-γυναίκα- φαί», έχει σβηστεί από τον
χάρτη. Όταν οι γυναίκες είναι μισθολογικά πιο πάνω ξεκινούν τα όργανα.
Ανασφάλειες, ζήλιες, κόμπλεξ κατωτερότητας, έλλειψη
αυτοπεποίθησης, σεξουαλικά προβλήματα, κοινωνικά σχόλια και πόσα άλλα ακόμη.
Αυτή η ανατροπή έχει προκαλέσει ένα σωρό αλλαγές στον ψυχισμό και των δύο
φύλων, όσον αφορά τον ρόλο τους στη σχέση, που με κάνουν να νιώθω ότι περνάμε
πλέον κρίση προσανατολισμού.
Ας μιλήσουν όμως οι έρευνες. Μια από τις πιο σημαντικές
και έγκυρες έρευνες που έγινε στην Αμερική από το 1979-2002, αναφέρει μεταξύ
άλλων ότι οι άνδρες των οποίων η σύζυγος κερδίζει περισσότερα χρήματα, τείνουν
να απατούν πιο εύκολα.
Μια επίσης πρόσφατη ανακοίνωση στο περιοδικό Personality
and Social Psychology Bulletin, σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «ακόμη και πολύ μικρές διαφορές στο μισθό
σχετίζονται με τη χρήση φαρμακευτικών ουσιών για τη στυτική δυσλειτουργία». Με
απλά λόγια, φαίνεται πως οι άνδρες που «βγάζουν» λιγότερα παίρνουν Viagra.
Σʾ όλα τα παραπάνω θα προσθέσω και την ραγδαία αύξηση
χρήσης διαδικτυακού σεξ ή θέασης πορνό
σε ηλικίες άνω των τριάντα. Είναι ο πληγωμένος ανδρισμός, η υπερηφάνεια, ο
θυμός και συναισθηματική σύγχυση που δημιουργούν στον άντρα την έντονη επιθυμία
να βιώσει τον ανδρισμό του και να επιβεβαιωθεί. Είναι όμως και η υπέρμετρη
σιγουριά της γυναίκας, η επιδεικτική ανωτερότητα της και η υποτίμηση του
συντρόφου που νιώθουν ότι τον θρέφουν, παγιδευμένες και αυτές στα κατάλοιπα των
παραδοσιακών προτύπων.
Στις ίδιες έρευνες παρατηρήθηκε πως οι γυναίκες που
κερδίζουν περισσότερα χρήματα, παίρνουν πιο εύκολα διαζύγιο. Εύλογο, καθώς όλες
της οι ανάγκες(επιβίωσης) είναι καλυμμένες από εκείνη κι όταν νιώσει υποψία
δυστυχίας μέσα στο γάμο/σχέση δεν του το δικαιολογεί και καταφεύγει στο
διαζύγιο πιο εύκολα.
Τα πράγματα αλλάζουν, όμως, στις ισορροπίες της σχέσης
στην περίπτωση που η γυναίκα κέρδιζε περισσότερα από την αρχή της σχέσης.
Προφανώς ο άντρας που θα επιλέξει μια τέτοια σύντροφο, είναι απομακρυσμένος από
το παραδοσιακό πρότυπο και οι τριβές να μην έχουν λόγο να υφίστανται.
Το παραπάνω συμπέρασμα ενισχύεται σε μια πιο πρόσφατη
έρευνα (2014), όπου καταλήγει πως οι υποψήφιοι σύντροφοι «νέας κοπής», δεν
παρουσιάζουν άγχος στην ιδέα μιας δυναμικής γυναίκας, δεν ευνουχίζονται στη
σκέψη πως είναι μισθολογικά ανώτερη και ανεξάρτητη, αρκεί να είναι του ίδιου
μορφωτικού επιπέδου. Δηλαδή, τα νέα παιδιά που κατά κύριο λόγο έχουν ανώτερη
μόρφωση απομακρύνονται σταδιακά από το παραδοσιακό μοντέλο ως ουτοπικό και
ρέπουν περισσότερο προς το μοντέλο ισοτιμίας σε μια σχέση.
Αυτό είναι πολύ αισιόδοξο, διότι δείχνει ότι πλέον όλοι
προσαρμοζόμαστε στις νέες συνθήκες και πάνω από όλα μπορούμε να χαρούμε με την
προσωπική εξέλιξη του συντρόφου μας.
Ο καβγάς, όμως, στήνεται αλήθεια για τα χρήματα;
Οι κρίσεις φέρνουν τα προβλήματα στην επιφάνεια. Με την
διαχείριση των οικονομικών ζητημάτων ενεργοποιούνται απωθημένες εσωτερικές
συγκρούσεις τις οποίες η οικονομική ευημερία καλύπτει. Ένα άτομο που δεν είχε
τον σπόρο του κομπλεξισμού, δεν θα τον βγάλει ποτέ όσες κρίσεις και αν περάσει.
Οπότε τα θέματα προϋπάρχουν και τα υψηλότερα κέρδη μιας γυναίκας πυροδοτούν
τους εγωισμούς και τις άμυνες και από τις δύο πλευρές.
Ας καταλήξουμε όμως σε ένα κοινό δεδομένο. Η ανεξαρτησία
και ο δυναμισμός μιας γυναίκας περισσότερο φοβίζει παρά χαλαρώνει τον ψυχισμό του
συντρόφου της.
Οι φόβοι και οι ανασφάλειες σε μια σχέση θα σταματήσουν
όταν σταματήσει και η γη να γυρίζει. Είναι ανθρώπινα συναισθήματα. Αυτό που
χρειάζεται περισσότερο είναι ο σεβασμός.
Αν όλοι εμείς άντρες και γυναίκες, με υψηλό ή χαμηλό
εισόδημα σεβόμαστε την προσωπικότητά μας και δε γινόμαστε έρμαια των ταπεινών
συναισθημάτων μας τότε τα πράγματα γίνονται πιο απλά, πιο ξεκάθαρα. Μπορούμε να
σεβόμαστε και να κατανοούμε την θέση του άλλου.
Στην αγάπη δεν χωράνε ανταγωνισμοί. Μόνο σεβασμός. Στην
εργασία επιβεβαιώνεσαι με την δημιουργία σου και όχι αποκλειστικά με τα χρήματα
που κερδίζεις. Και όπως έλεγε και ο δάσκαλος Freud, το κλειδί στις υγιείς
σχέσεις με υγιείς προσωπικότητες: Αγαπάτε και εργαστείτε!
