Ήσουν σίγουρη πως δεν πρόκειται
να συμβεί σε σένα. Πατούσες γερά στα πόδια σου. Πίστευες στη γυναικεία δύναμη
και στη δική σου. Πολεμούσες για τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου κι ισχυριζόσουν
πως δε θα άφηνες ποτέ, κανέναν άντρα να σε μειώσει -πόσο μάλλον να σηκώσει χέρι
επάνω σου!
Φανατιζόσουν κάθε φορά που
μιλούσαμε στη σχολή για την ενδοοικογενειακή βία. Υπερασπιζόσουν τα θύματα και
καταδίκαζες κάθε θύτη. «Ο άνθρωπος δε
γεννήθηκε για να είναι υποχείριο κανενός», έλεγες, για να συμπληρώσεις πως: «Δεν
υπάρχει περίπτωση να γίνω θύμα!».
Μέχρι που τον γνώρισες.
Η ρόδινη σχέση σου μετατράπηκε μέσα σε μια νύχτα σʾ εφιάλτη. Τότε
που σου έριξε το πρώτο χαστούκι.
Ήμουν μπροστά. Πετάχτηκα όρθια,
έτοιμη να του βγάλω τα μάτια. Δε θα επέτρεπα ποτέ σε κανέναν να κάνει τέτοιο,
πόσο μάλλον σε σένα. Άρχιζα να τον βρίζω κι εσύ, αντί να με σιγοντάρεις,
γύρισες με κλαμένα μάτια και μου είπες πως πρέπει να φύγω. Όχι μόνο μου το
είπες, αλλά μʾ έδιωξες αμέσως.
Δε θέλω να ξέρω τι συνέβη μόλις
έκλεισε η πόρτα πίσω μου.
Άλλαξε η συμπεριφορά σου. Εξαφανίστηκες. Σʾ έπαιρνα τηλέφωνο και
μου μιλούσες ψιθυριστά. Σε ρωτούσα πότε θα βρεθούμε και μου έλεγες πως θα με
πάρεις εσύ.
Ποτέ δε με πήρες.
Προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί
σου αλλά ήταν μάταιο. Είχες εξαφανιστεί απ’ όλους, ακόμα κι απʾ τη μαμά σου.
Συνέχισα να προσπαθώ, μέχρι που μήνες μετά βρεθήκαμε. Τυχαία.
Σε παρατήρησα.
Μάτια κλαμένα. Χέρια μελανά. Δεν μπορούσες να καθίσεις σε ξύλινη
επιφάνεια. Το κορμί σου πονούσε. Χλωμή κι άρρωστη.
Δε σε αναγνώριζα.
Μου μίλησες.
Για όλες τις φορές που σε χτυπούσε με ό,τι είχε -χέρια, πόδια,
ζώνη, αντικείμενα. Για τις μέρες που σε κλείδωνε νηστική μέσα στο σπίτι. Για
τον απόλυτο έλεγχο επάνω σου -κινητά, υπολογιστές, τραπεζικούς λογαριασμούς,
κάρτες.
Για τη μέρα που, αφού κλείσαμε το
κινητό -την τελευταία φορά που μιλήσαμε- σʾ έριξε στο πάτωμα κι άρχισε να σε
κλωτσάει στα πλευρά. Για την παραίτησή σου λόγω αδυναμίας. Για τους απανωτούς
βιασμούς.
Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου. Έβλεπα μπροστά μου
το σώμα της κολλητής μου αλλά ήξερα πως στην πραγματικότητα την είχα χάσει.
Προσπάθησα να σου μιλήσω μα δεν με άκουγες. Άρχισες να μου λες πως
εσύ φταις για όλα όσα σου συμβαίνουν. Πως του προκαλούσες τα νεύρα και πως σου
άξιζε αυτή η συμπεριφορά.
Πως είσαι χοντρή κι ηλίθια και
για να στο λέει κι αυτός, πάει να πει πως ισχύει. Πως δεν αξίζεις τίποτα άλλο
πέρα από ένα γερό χέρι ξύλο. Πως σʾ αγαπάει πάρα πολύ και στο υπενθυμίζει κάθε
βράδυ.
Πως υποσχέθηκε πως θα σταματήσει.
«Ήταν η τελευταία φορά! Μου το ορκίστηκε!»
Πριν χωριστούμε, σου έδωσα ένα χαρτί μ’ έναν πενταψήφιο αριθμό κι
σου είπα πως αν ποτέ χρειαστείς βοήθεια πάρε εκεί κι εγώ θα έρθω αμέσως. Μου
χαμογέλασες κι έφυγες. Δεν σε ξαναείδα.
Η κακοποίηση των γυναικών είναι ένα πολυδιάστατο κι αμφιλεγόμενο
κοινωνικό πρόβλημα. Στατιστικά δείχνουν πως μία στις τρεις γυναίκες έχουν
υπάρξει θύματα κακοποίησης, ανεξαρτήτου μορφωτικού, κοινωνικού, επαγγελματικού
κι οικονομικού επιπέδου.
Η βία μπορεί να χωριστεί σε τρεις
βασικές κατηγορίες: στην ψυχολογική που περιλαμβάνει λεκτική κακομεταχείριση,
βρισιές, πρόκληση συναισθήματος φόβου κι ενοχής, οικονομική αποστέρηση και τον
απόλυτο έλεγχο.
Στη σωματική βία που αφορά
πράξεις που γίνονται με πρόθεση να προκαλέσουν πόνο και στη σεξουαλική βία, η
οποία αφορά τον εξαναγκασμό σε σεξουαλική συνεύρεση και, συνήθως, πλαισιώνεται
από τις δύο άλλες μορφές.
Στην κακοποίηση υπάρχει ένας φαύλος κύκλος βίας στην ολοκλήρωση
του οποίου η γυναίκα βιώνει τη θυματοποίησή της. Κάθε φορά που νομίζεις πως ένα
ξέσπασμα βίας τελειώνει, κάνεις λάθος.
Κάθε τέλος είναι και μια
καινούργια αρχή. Ένας καινούργιος εφιάλτης.
Ο φόβος, ο θυμός, οι ενοχές και το αίσθημα της κατάθλιψης δίνουν
την εντύπωση πως η ζωή σου έχει τελειώσει ή πως δεν αξίζει τίποτα.
Κάνεις λάθος! Υπάρχει λύση.
Μίλησε σʾ αγαπημένα σου πρόσωπα ή σε ειδικούς (ψυχολόγους και
κοινωνικούς λειτουργούς). Ζήτα βοήθεια από οργανισμούς κατά της βίας των
γυναικών. Υπάρχουν ξενώνες κακοποιημένων γυναικών που θα σε βοηθήσουν να
σταθείς στα πόδια σου και με την κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη θʾ αρχίσεις
πάλι να νιώθεις ο εαυτός σου.
Πάρε την απόφαση κι άλλαξε τη ζωή σου. Μόνο εσύ μπορείς!
Δεν είσαι η μόνη… Δεν είσαι μόνη!
*Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων – Τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης
15900 (24ωρη παροχή βοήθειας)
