Μια φορά κι έναν καιρό, οι
άνθρωποι αποφάσισαν ότι αρκετά μαλλιοτραβήχτηκαν κι αλληλοσφάχτηκαν, κι από εδώ
και εμπρός θα είναι όλοι μια μεγάλη οικογένεια.
Θα ανοίξουν τα σύνορα, θα έχουν
ένα κοινό νόμισμα, θα είναι φίλοι και θα βοηθάνε ο ένας τον άλλο. Όλοι
ενθουσιάστηκαν -ύστερα από πρόσφατα γεγονότα στην ιστορία, ποιος θα μπορούσε να
σκεφτεί καλύτερη ιδέα; Γίνανε, λοιπόν, συμβάσεις και συνεδριάσεις κι ένα σωρό πανηγύρια
και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Έλα, όμως, που δεν… Γιατί και
τα καλύτερα σχέδια στα χαρτιά, δε μεταφράζονται σε επιτυχία στην
πραγματικότητα. Ακόμα κι οι πιο ταιριαστοί γάμοι, αν τελικά μαζευτούν πολλά κι
ετερόκλητα στοιχεία, ύστερα απ᾽ το μήνα του μέλιτος, αρχίζουν να παρουσιάζουν
προβλήματα.
Ό,τι βρήκες γλυκό και συμπαθητικό
κι ιδιαίτερο στην αρχή, ό,τι αποφάσισες να προσπεράσεις και να κάνεις πως δε
βλέπεις, έρχεται και σε στοιχειώνει μετά.
Όλοι έχουν άποψη: να φύγουμε απ᾽
την Ευρώπη, να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Αργεντινής (που είναι και δίπλα
μας κι όλοι οι παράγοντες είναι ίδιοι!), να γυρίσουμε στη δραχμή… Να βρούμε
ποιος τα έφαγε: εγώ, εσύ, αυτός…
Τα σενάρια άπειρα… τα διπλωματικά
παιχνίδια άπειρα, που δεν τα χωράει ούτε το μυαλό μου, ούτε το μυαλό σου, ούτε
της Νανάς. Τα οποία παιχνίδια και σενάρια τα μαθαίνουμε απ᾽ τα μέσα μαζικής
ενημέρωσης που, ως γνωστόν, είναι έγκυρα και αμερόληπτα και δεν εξυπηρετούν
κανένα συμφέρον. Τα συνδυάζουμε μάλιστα με τα ξένα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με
τα δικά τους συμφέρονται, μεροληψία και παιχνίδια και γίνεται η όλη φάση πιο
μπερδεμένη κι αυτός ο Μαίανδρος δεν τελειώνει ποτέ.
Φτάνουμε, λοιπόν, στη Νάνα,
η οποία ήρθε προσκεκλημένη του προέδρου της Δημοκρατίας να βοηθήσει με το
προσφυγικό -δεν έχω καταλάβει πώς ακριβώς θα βοηθήσει. Θα πάρει βάρκα να
μαζεύει ναυαγούς, θα κάτσει να τους δηλώσει για να μη μας διώξουν απ᾽ τη
Σένγκεν ή θα δώσει απλά τα φώτα της δημοσιότητας στο θέμα;
Γιατί εμένα κάτι είχε πάρει το
αυτί μου ότι γίνεται με πρόσφυγες, αλλά δεν είμαι και σίγουρη και θα ήθελα
κάποιο γνωστό πρόσωπο να καταλάβω καλύτερα τι γίνεται, να καταλάβει και η
Ευρώπη τί περνάμε.
Ήρθε και η Σάραντον να δει τους
πρόσφυγες, αλλά αυτή δεν είναι πολύ γνωστή. Τώρα, βέβαια, η Νάνα είχε κι ένα
επαγγελματικό ραντεβού, πήγε και στο Ζόναρς, το έχετε δει που ανακαινίστηκε -κουκλί
το κάνανε.
Τόλμησε, λοιπόν, να πει ότι είναι
πολύ θυμωμένη με τους Έλληνες. Εγώ όταν είμαι θυμωμένη με τη φίλη μου τη Λίνα,
το γιο μου που έχει κάνει το δωμάτιό του άνω-κάτω, τους Έλληνες και τον
ανάδρομο Ερμή, κάνω την καρδιά μου πέτρα και συνεχίζω μπροστά.
Είπε κι ότι η Ελλάδα χρειάζεται
την Ευρώπη πιο πολύ απ᾽ ότι χρειάζεται η Ευρώπη την Ελλάδα, και μας πάτησε τον
κάλο.
Ποιο παιδάκι ξέρει να μας πει τι
έκαναν οι Ευρωπαίοι, όταν εμείς δίναμε τα φώτα του πολιτισμού; Αυτά δεν
ξεχνιούνται και δεν παραμερίζονται ποτέ κάτω απ᾽ το χαλί. Η Ευρώπη θα μας
χρωστάει τον πολιτισμό για πάντα και δε μπορείς να βάλεις τιμή σε τέτοια πράγματα,
έτσι δεν είναι;
Να πιάσω τα γερμανικά δάνεια; Τις
αποζημιώσεις; Όχι, τα διαβάσατε και τα διαβάζετε αλλού.
«Τι να κάνουμε;» θα μου πεις, «να
μην ασχολούμαστε και να παρακολουθούμε μόνο σίριαλ και τηλεπαιχνίδια;»
Φυσικά όχι! Απλά να ακούμε και να
κρίνουμε με πλήρη επίγνωση όλων των παραμέτρων, που στη συγκεκριμένη περίπτωση
είναι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι ουδὲν οἶδα».
Όσο για τους επιφανείς Έλληνες;
Να μην ανακατεύονται στα δρώμενα; Όχι, εκτός αν έχουν κάτι να πουν.
Άλλωστε, αν μας χειροκροτήσει η
Νάνα και μας στηρίξει, σημαίνει ότι έχουμε δίκιο, κι αν μας πει ότι έχουμε
άδικο θα αλλάξουμε; Στο βάθος ξέρουμε και τα καλά μας και τα κακά μας, τα δίκια
μας και τ᾽ άδικά μας, όσο μπορούμε βέβαια να κρίνουμε οι ίδιοι.
Όταν ο γείτονας μου δεν έχει να
φάει, όταν η φίλη μου δεν έχει δουλειά, όταν μου κόβουν το μισθό, όταν φτάσαμε
εδώ που φτάσαμε, δε θέλω να έχω και τύψεις ότι η Νάνα είναι θυμωμένη μαζί μου.
Ίσως αν ήταν εδώ και τα έβλεπε από πρώτο χέρι, να ήταν λίγο πιο φειδωλή στις
δηλώσεις της -οι οποίες έγιναν το 2011 βέβαια.
Ας μη τσιγκλάμε τους επιφανείς
Έλληνες να κάνουν δηλώσεις για να γίνουνε viral.
Κι οι επιφανείς Έλληνες ας
κάτσουν στο σπίτι τους, στο εξωτερικό, και ας χαρούν τη δουλειά ή τη σύνταξή
τους. Δεν υπάρχει περίπτωση να δικαιωθούν ή να πουν κάτι σωστό.
Κατηγόρησε την Ελλάδα κι όλοι
ζητάνε την κεφαλή σου επί πίνακι. Υποστήριξε την Ελλάδα και δέξου την κατηγορία
της μεροληψίας.
Η Μούσχουρη ήταν ευρωβουλευτής
από το 1994 μέχρι το 1999. Κάποια στιγμή δήλωσε ότι ήταν αφελής και δε θα
ξαναμπλέξει με τα πολιτικά. Δεν ξέρω αν αναμείχθηκε με τα πολιτικά λόγω πιέσεων
φίλων, όπως είχε δηλώσει, ή γιατί ζήλεψε την καρέκλα και τις δάφνες, ή γιατί
νόμιζε ότι θ᾽ αλλάξει τον κόσμο.
Αυτό που θέλω εγώ να κάνει είναι
αυτό για το οποίο την αγάπησα. Όπως είπε και η ίδια, ύστερα από τη θητεία της
στην Ευρωβουλή: «Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να τραγουδώ»
