Το πακετάρισμα και το γέμισμα της βαλίτσας είχε
ξεκινήσει. Θα πηγαίναμε διακοπές με άλλους δύο φίλους σε χειμωνιάτικο προορισμό, και οι τρεις μισούσαμε τη θάλασσα, άρα όλα
καλά. Επίσης και οι τρεις ήμασταν μπακούρια, πράγμα που σήμαινε όχι γκρίνια, απόλυτη ελευθερία και ξεφάντωμα σε ένα μέρος όπου
όλοι οι άλλοι είναι ζευγάρια. Τέλεια.
Σαν άντρες, είχαμε ξεχάσει φυσικά να βάλουμε βασικά
πράγματα όπως αφρόλουτρο (το σαμπουάν κάνει για όλα όπως και στο στρατό, άρα μόνο σαμπουάν), ο ένας από τους τρεις ίσως
έχει θυμηθεί να φέρει μια πετσέτα που κάνει για όλους, και φυσικά…ρούχα.
Το να ξεφύγουμε και να πάμε κάπου να αλλάξουμε
παραστάσεις με φίλους μπορεί να είναι φοβερά αναζωογονητικό. Φυσικά ο πρώτος στόχος που μπαίνει για το ταξίδι πέρα από το να φτάσουμε
στον Βόλο (γιατί ο ένας οδηγεί σαν γιαγιά 127 χρονών με Αλτσχάιμερ) είναι να χτυπήσουμε γκόμενες. Ή τουλάχιστον
αυτό είναι που λέμε σε όλους τους άλλους για να πουλήσουμε μούρη.
Η αλήθεια είναι πως καθρέφτες στο σπίτι μας δεν υπάρχουν
από τότε που τους είχαμε μαζέψει και κάψει στην αυλή, ενώ από πίσω έπαιζε το «βρέχει φωτιά στη στράτα μου» ενώ εμείς είχαμε
ύφος σαν τον Κούρκουλο.
Η εξωτερική μας εμφάνιση, άρα αυτό που κοιτάζουν πάντα οι
γυναίκες, ήταν κάτι ανάμεσα σε Ορκ της Μόρντορ και σε καλεσμένο σε εκπομπή της Α. Πάνια.
Το ταξίδι για να φτάσουμε ήταν φοβερά επεισοδιακό, και
αφού δεν πουλήσαμε το αμάξι για να πληρώσουμε μόνο τη βενζίνη και τα διόδια μέχρι εκεί, καταφέραμε να φτάσουμε.
Οι πρώτες έξοδοι στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία, αφού το
πρώτο βράδυ για μια απόσταση 100 μέτρων από τα τσιπουράδικα μέχρι το ξενοδοχείο πήραμε ταξί. Από τη σούρα, νομίζαμε ότι ήμασταν σε άλλη
πόλη.
Το επόμενο η απόπειρά μας να πάρουμε μια γεύση από τη
νυχτερινή ζωή της πόλης στέφθηκε επίσης με αποτυχία, γιατί πέρα από το ότι έβαλαν με το ζόρι μέσα στο μαγαζί τρεις
μαντράχαλους που την έπεφταν σε όποια μιλούσε ελληνικά -και όχι μόνο- τελικά μας πέταξαν έξω από το μαγαζί, γιατί μας έπιασαν για
κάποιο λόγο να βρίζουμε έναν πυροσβεστήρα στην τουαλέτα του μαγαζιού.
Πριν καταλήξουμε φυσικά στο τοπικό κέντρο διασκέδασης
(a.k.a. στριπτιτζάδικο) όπου επίσης μας πέταξαν έξω, γιατί ο ένας από τους τρεις επέμενε η Ρωσίδα να τον παντρευτεί με
παραδοσιακό γάμο στις Σπέτσες, από όπου και η καταγωγή του.
Κάπως έτσι, λοιπόν, κυμαίνονται οι αντρικές και βαρβάτες
διακοπές.
Τι γίνεται, όμως, όταν επιλέγεις να πας διακοπές με τον
έτερόν σου ήμισυ;
Αρχικά να πούμε πως έχει κάποια καλά. Δε θα χρειαστεί να
ετοιμάσεις πράγματα, γιατί αυτή τη φορά τα δικά σου θα πιάσουν το 2% της τεράστιας βαλίτσας. Θα χρειαστείς κοντέινερ να τη
μεταφέρεις, μιας και, αφού είναι χειμώνας, θα πάρει μαζί της μέχρι και τη γούνα που έχει με δέρμα από Τσουπακάμπρα. Άρα
κανένα άγχος, θα πάρεις εν τέλει μαζί σου μόνο την οδοντόβουρτσά σου, η οποία σιγά μωρέ…χωράει και στην τσέπη του μπουφάν
σου.
Στην περίπτωση αυτή έχετε επιλέξει να πάτε στην Αράχωβα,
άρα κοντινός σχετικά προορισμός. Δε χρειάζεται να ξεκινήσεις δυο μέρες πριν για να φτάσετε, αν και ξέρεις ότι ενώ εσύ θα
θες περίπου δέκα λεπτά να ετοιμαστείς, εκείνη θα θέλει δέκα ώρες.
Συμβιβάζεσαι με αυτό και ξέρεις ότι αυτό είναι το deal.
Πάει πακέτο με τη σχέση.
Όταν φτάσετε, δε χρειάζεται να διαλέξεις σε ποια πλευρά
του κρεβατιού θα κοιμηθείς, γιατί η γλυκυτάτη σύντροφός σου έχει φροντίσει να λύσει και αυτό το δίλημμα. Επιλέγει εκείνη
την πλευρά που έχει το καλύτερο Φενγκ Σουι σε συνδυασμό με το νερό που τρέχει από το καζανάκι.
Επίσης δε χρειάζεται να έχεις και το δίλημμα για το πού
θα φάτε, καθώς έχει επιλέξει στη ζωή της να μην τρώει αυτά που κάποτε είχαν πόδια και πρόσωπο. Άρα θα σας βρει το
σούρουπο να βοσκάτε χόρτα από πιατέλες στο εστιατόριο, σαν τα πρόβατα
που είχε στο χωριό σου η γιαγιά σου όταν ήσουν μικρός.
Μπορεί όταν πας με τη σύντροφό σου για εξόρμηση ένα
διήμερο ή διακοπές όλα να φαντάζουν για κάποιους ειδυλλιακά. Όμως για την πλειοψηφία των ζευγαριών είναι μια συνεχής δοκιμασία,
ένα τεστ της υπομονής, και επικράτηση της πιο ισχυρής προσωπικότητας, καθώς αυτό δεν έχει να κάνει με το φύλο.
Μια σχέση θα πρέπει να είναι αρμονική είτε βλέπεστε τρεις
φορές τη βδομάδα σε ένα σπίτι, είτε συγκατοικείτε, είτε πάτε κάπου διακοπές. Δυστυχώς είναι πάρα πολύ δύσκολο να είναι
και δύο ικανοποιημένοι γιατί, όσο και αν ταιριάζουν σαν
χαρακτήρες και τα βρίσκουν σαν ζευγάρι, πάντα θα υπάρχουν
πράγματα που ο καθένας και στις διακοπές θα θέλει να κάνει μόνος του (ή εν πάσει περιπτώσει θα θέλει να κάνει κάτι που ο
άλλος δε θα το επιθυμεί).
Αν όμως ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια, από τα πιο ασήμαντα
πράγματα (τι θα φορέσουμε) μέχρι και τα πιο σημαντικά (τι θα φάμε), η σχέση θα βαδίζει καλύτερα στο μέλλον και θα έχει
καλύτερη προοπτική να δουλέψει σωστά καθώς θα έχει περάσει ένα σοβαρό τεστ.
Όταν πας με τους κολλητούς σου, θα περάσεις ωραία γιατί
για 48 ώρες θα κάνεις ότι γουστάρεις χωρίς να σε ελέγχει κανένας, θα ξεφαντώσεις με τον κάθε δυνατό τρόπο. Το χάος όμως αυτό και, κακά τα ψέματα, η απουσία της
γυναικείας λογικής κάποιες φορές θα σου λείψει, σε βαθμό που θα νιώσεις μοναξιά
ακόμα και όταν είσαι με φίλους.
Στην περίπτωση της κοπέλας σου αλλά και της παρέας σου θα
περάσεις ωραία αλλά με διαφορετικά δεδομένα στην κάθε περίπτωση.
Η ελευθερία έχει τα καλά της αλλά μπορεί να καταντήσει να
έχει απέραντη μοναξιά. Από την άλλη το να μην έχεις μοναξιά μπορεί να έχει σαν τίμημα να είσαι σκλάβος της πιο ισχυρής
προσωπικότητας του άλλου.
Ενώ θυμόσουν λοιπόν τα περσινά καραγκιοζιλίκια με την
ελπίδα φέτος να είναι ακόμα πιο ξεφτιλισμένα, ξεκινάς να πάρεις τους άλλους δύο για να φύγετε για Βόλο και εκείνη τη στιγμή
θυμάσαι ότι σου έχουν πάρει τις πινακίδες γιατί είχες παρκάρει σαν ηλίθιος σε μια στροφή λεωφορείου πριν 3 ημέρες.
Εκεί που είσαι έτοιμος να τα βάψεις μαύρα να πάρεις
τηλέφωνο να τα ακυρώσεις όλα και να συνεχίσεις τη σεζόν του Daredevil που έβλεπες, ακούς κόρνες και ένα μισοδιαλυμένο νοικιασμένο
Hyundai Getz κόκκινου χρώματος να ξεπροβάλλει στο στενό και στο ραδιο-CD (ο
θεός να το κάνει) έπαιζε Kreator.
«Μπες μέσα, ρε! Πρώτη στάση στη Βαρβάρα για βρώμικο
πριν ξεκινήσουμε».
Ε! Τελικά υπάρχει Θεός.
