Ένα τραγούδι αγαπημένο, αρκετές καλοστημένες προτάσεις, άφθονο, καλό κρασί και μια διάθεση να γνωρίσεις το μυστήριο που σε πλησίασε εκείνο το βράδυ. Σίγουρα δεν ήταν ο πιο ωραίος της παρέας, ούτε ο πιο έξυπνος και, δήθεν, διανοούμενος.
Κουβαλούσε, όμως, μια αύρα τόσο όμορφη κι αυθόρμητη, που κάθε φορά που ξεστόμιζε κάτι και γελούσατε, σʼ έκανε να έχεις την ανάγκη να τον αγγίξεις, έστω και λίγο, στον ώμο. Σε παρακινούσε να πάρεις μια γεύση απʼ αυτόν.
Τα λεπτά κυλούσαν αποχαιρετώντας βιαστικά το παρόν κι εσείς βρεθήκατε αποκομμένοι απʼ τους υπολοίπους, να συζητάτε για ζώδια, σχέσεις, πολιτικά κι οτιδήποτε άλλο περνάει από το νου.
Κάποια στιγμή σου ζητάει να του κάνεις μια κλήση, αφού ψάχνει, τάχα, το κινητό και δεν το βρίσκει. Σου συλλαβίζει τα δέκα νούμερα της ευτυχίας κι εσύ, μέσα σου, χαμογελάς, γιατί ξέρεις πως έγινε επίτηδες όλο αυτό.
Την πάτησες! Καλώς ήρθες στον κόσμο του παραμυθιού κι ετοιμάσου να παίξεις στο έργο της Κοκκινοσκουφίτσας. Μόνο που στο δικό σου κόσμο ο λύκος είσαι εσύ και η κοκκινοντυμένη αυτός.
Πήρε αριστοτεχνικά το τηλέφωνό σου, κερδίζοντάς το με την αξία του, ενώ εσύ μέσα σου έλεγες: «Έλα μωρέ. Άκακος είναι. Τι θα μου κάνει;».
Ακολουθούν μέρες ατελείωτων κλήσεων και μηνυμάτων σε κινητά, Facebook, Skype, Viber κι όλα τα υπόλοιπα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι συζητήσεις μαζί του ποτέ δεν είναι κλισέ, βαρετές ή μονότονες, καθώς πάντα έχετε κάτι να πείτε και ποτέ δεν υπάρχουν αμήχανες παύσεις.
Σʼ ενθουσιάζει τόσο ο τρόπος σκέψης του, που κάνει όλους τους προηγούμενους να μοιάζουν, μπροστά του, παιδάκια που δεν έχουν μάθει να γράφουν το «άλφα» ακόμα. Σε κάνει, χωρίς να τον ξέρεις, να θέλεις να του πεις πως σου λείπει. Σε προτρέπει κι αυτός με τον τρόπο του, όμως, ξέρεις πως δε θέλει να τʼ ακούσει ακόμα.
Προτάσσεις τη λογική. Στο νου σου γυρνάει η ιδέας μιας μικρής περιπετειούλας, με τον επίδοξο εραστή να προσπαθεί, με κάθε μέσο, να σε σύρει μέχρι τη κρεβατοκάμαρά του.
Μπράβο, κοριτσάρα μου! Το βρήκες. Τη στιγμή που εσύ νομίζεις πως γνώρισες άλλον έναν περιβόητο Καζανόβα, εκείνος προσπαθεί να σε τυλίξει όλο και πιο σφικτά με τον κόκκινο, καθαρόαιμο έρωτά του.
Στο τρίτο ραντεβού σας, λοιπόν, έπειτα από μια ευσεβή ποσότητα τζιν, πολλά φιλιά και χάδια, μόνο στα επιτρεπόμενα σημεία, σε γυρνάει σπίτι άθικτη κι εσύ στύβεις το μυαλό σου να καταλάβεις, γιατί δε σου πρότεινε να πάτε κάπου πιο απόμερα.
Αναρωτιέσαι τι φταίει και τι συμβαίνει μʼ αυτόν, μιας κι έτσι είχες συνηθίσει τους άντρες. Σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό σου για το ενδεχόμενο να μη σε γουστάρει πραγματικά, αν έκανες κάτι λάθος κατά τη διάρκεια της βραδιάς ή αν η συνάντηση σας, τελικά, ήταν μια προσπάθεια να ξεπεράσει τον πρόσφατο χωρισμό του με τον Μπάμπη το χασάπη και στο κρύβει.
Σκόρπιες υποθέσεις περνούν σαν κινηματογραφικά καρέ μπρος στα μάτια σου, ενώ την ίδια στιγμή το χέρι του χαϊδεύει απαλά το πόδι σου στο κάθισμα του συνοδηγού.
Εσύ, ανάβεις πιο πολύ μʼ αυτήν την κίνηση κι η κρίση σου θολώνει, καθώς δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν είναι απλά μια μηχανική κίνηση ή αν προσπαθεί να σου δείξει το ενδιαφέρον του.
Τελικά, δεν κρατιέσαι και ξεστομίζεις μʼ όση αυτοπεποίθηση σου έχει απομείνει: «Μην πάμε σπίτι ακόμα. Πάμε κάπου απόμερα, να είμαστε οι δυο μας».
Αυτός χαμογελάει και φυσικά συμφωνεί.
Σʼ έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος προσπαθεί να φτάσει, μονίμως, πιο γρήγορα στον προορισμό του, είναι μέγα λάθος να βάζεις στην ίδια κλίμακα τις ανθρώπινες σχέσεις. Αυτές θέλουν χρόνο για να γίνουν σταθερές, να τις αφήνεις να ωριμάσουν για να δώσουν γλυκάδα και αρώματα, όπως το παλιό μαλτ ουίσκι.
Όμως, εσύ, το ξέχασες κι άφησες το ρεύμα να σε παρασύρει.
Μόλις φτάσατε, έπεσες πάνω του. Φιλιά λαίμαργα, ανατριχίλες και ρίγος. Τον καβάλησες και, σχεδόν, τον παρακάλεσες να τελειώσει τη δουλειά του. Επιδίωξες τα χέρια του να κατεβούν πιο χαμηλά, μα αυτός συνέχιζε να σου χαϊδεύει τη μέση.
Έπειτα από μια αιωνιότητα βασανιστηρίων, ο τύπος, μʾ απόλυτη ψυχραιμία σου ψιθύρισε «όχι τώρα, όχι έτσι».
Γύρισες στη θέση σου. Ο κινητήρας του αυτοκινήτου άναψε γεμίζοντας την αμήχανη σιωπή που δημιουργήθηκε. Δεν είχες τι να πεις. Προσπάθησες, μόνο, να τονώσεις τον εγωισμό σου και να επιβεβαιώσεις όλα αυτά που σκεφτόσουν πριν.
Οι λευκές λωρίδες στο δρόμο έδειχναν την κατεύθυνση προς το σπίτι και λιγόστευαν, καθώς φτάνατε. Γύρισες δειλά και τον κοίταξες. Ο λύκος έγινε αρνάκι κι αυτός το κατάλαβε.
Τότε, έκανε τʾ αμάξι απότομα δεξιά, σε άρπαξε και σε έφερε πάνω του. Αυτός κι εσύ γίνατε ένα μπερδεμένο κουβάρι, ενώ το τιμόνι πίσω σου σε πίεζε προς την κατεύθυνσή του εσκεμμένα.
Μια ώρα μετά, χοντρή πάχνη στα τζάμια, ένα σκισμένο καλσόν, μια ατελείωτη ικανοποίηση στο πρόσωπό σου και δυο κάφτρες από τσιγάρα να φωτίζουν το σκοτάδι.
Αυτό ήταν. Οι προκαταλήψεις που είχες στο κεφάλι σου για τους άντρες, γκρεμίστηκαν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Έκανε στο μυαλό σου άγριο, απόλυτο κι επιτακτικό σεξ, πριν καν, ακόμα, αγγίξει το κορμί σου.
Ναι, υπάρχουν και τέτοιου είδους αρσενικά που τους αρέσουν τα δύσκολα. Που δε γίνονται γαζέλες στη Σαβάνα. Που προτιμούν να κυνηγήσουν σαν λιοντάρια και να πεινάσουν, παρά να φάνε μια καλοζεσταμένη κονσέρβα.
Μέρες μετά τη συνεύρεσή σας, αναρωτιέσαι γιατί δε στέλνει και δεν καταλαβαίνεις τι πήγε στραβά.
Δεν ήσουν αυτή που περίμενε. Πλάσαρες τον εαυτό σου σαν ένα κομμάτι κρέας, δεν τον άφησες να σʾ ανακαλύψει σταδιακά. Παραδόθηκες άνευ όρων και προσπάθησες να πάρεις το πάνω χέρι, μʾ αποτέλεσμα να χάσει κάθε ενδιαφέρον. Έγινες κι εσύ μία απʾ τις πολλές που μπήκαν στη ζωή του.
Στην επόμενη γνωριμία που θα σʾ ενθουσιάσει, κάνε μια χάρη στον εαυτό σου: Μην αλλάζεις τους ρόλους.
Προσπάθησε να είσαι αυτή που περιμένει.
