Καλώς ήρθατε στην πρώτη υπόθεση του Crime Diaries!
Εδώ,σε αυτή τη στήλη, θα διαβάσετε και θα μάθετε ιστορίες και λεπτομέρειες για γνωστά αλλά και άγνωστα εγκλήματα όχι μόνο από την Ελλάδα,αλλά από όλο τον κόσμο. Αν είστε ευαίσθητοι σε τέτοια θέματα, παρακαλούμε πολύ να μην συνεχίσετε στην ανάγνωση των άρθρων. Όσοι αποφασίσετε να μείνετε,κρατηθείτε γέρα, γιατί αυτή η στήλη…σκοτώνει!
Στα Τρίκαλα, «στα δυο στενά», δεν περπατούν μόνο σκιές, αλλά και μύθοι. Ανάμεσά τους, ένας από τους πιο θρυλικούς – και σκοτεινούς – είναι αυτός του Σακαφλιά: μιας φυσιογνωμίας που ενώ αρχικά ήταν άγνωστη, έγινε αθάνατη μέσα από τη μουσική του Τσιτσάνη και τη ζωντανή αφήγηση του ρεμπέτη Μπαγιαντέρα. Ποιος όμως ήταν πραγματικά ο Σακαφλιάς; Και τι ακριβώς συνέβη σε εκείνο το φονικό στα Τρίκαλα;
Ο Σακαφλιάς,το πραγματικό όνομα του οποίου δεν το ξέρουμε με ακρίβεια καθώς οι μαρτυρίες γύρω από το έγκλημα διαφέρουν,γεννήθηκε στην Αθήνα περίπου το 1899 και ήταν από νεαρή ηλικία μπλέγμένος με τον υπόκοσμο.Καταδικασμένος για κλοπές,απάτες και νταλαβέρια με τις “γυναίκες της αμαρτίας” όπως αναφέρει στη μαρτυρία του ο ρεμπέτης Δημήτρης Γκόγκος ή αλλιώς Μπαγιαντέρας.
“Μόνο με γυναίκες της αμαρτίας είχε σχέσεις αυτός, και μόνο εκεί παρίστανε τον μάγκα και το κουτσαβάκι.Ήταν όμορφος άντρας, σωστός άγγελος,αλλά πολύ θρασύς και πολύ προκλητικός.Βέβαια εκεί που του πέρναγε και του πέρναγε μόνο στις γυναίκες του υποκόσμο.Ήταν και κλέφτης, παράνομος από τα παιδικά του χρόνια,με πολλές καταδικασμένες αποφάσεις στο ενεργητικό του …”
Το 1926 ο Σακφλιάς ή Σαρκαφλιάς ή Σακαβλιάς όπως αναφέρουν οι μαρτυρίες, μπήκε στη φυλακή σε ηλικία 27 ετών,χωρίς να έχουμε την ακριβή αιτία που βρέθηκε στη φυλακή.Άλλοι αναφέρουν από σωματεμπόριο κι άλλοι από κλοπή,ενώ δεν ήταν λίγες οι φήμες που τον ήθελαν να εκτιεί ποινή για φόνο. Όπως και να’χει το σίγουρο είναι πως δεν ήταν η πρώτη του φορά στη “στενή”. Φυλακίζεται στις φυλακές Τρικάλων, όπου μοστράρεται για αρχιμαφιόζος και με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και φιλοδοξεί να ‘ανέβει’ στην φυλακή.
Λίγους μήνες πριν έρθει ο Σακαφλιάς στις φυλακές, στα πενήντα του χρόνια, καταδικάζεται σε ισόβια ο Αντωνίτσης, ένας παλιός βαρυποινίτης από τον Βόλο με Αυστριακή καταγωγή. Όταν έφτασε στις φυλακές, άρχισε να ΄στρώνει΄ παιχνίδια, μπαρμπούτι, ραμί και άλλα.
“Έστρωνε κουβέρτα, τράβαγε το βιδάνιο*από τους κατάδικους που έπαιζαν πάρα πολύ μπαρμπούτι. Δέσποζε στα παιχνίδια ο Αντωνίτσης και μάλιστα χωρίς να έχει μπελάδες, γιατί δεν ήταν και κανένας τυχαίος. Παλιός μάγκας, γεροντόμαγκας τότε, με αρκετές επιτυχίες στο χώρο της μαγκιάς. Με ένα καλό όνομα στον κόσμο του κουρμπετιού που δεν ήταν εύκολο να μη σε υπολογίζουν οι άλλοι…”
Ο Αντωνίτσης υπήρξε πρόσωπο σεβαστό εντός των φυλακών,από όλους τους κατάδικους, παρά τα χρόνια του.
Ο Σακαφλιάς,που φυλακίστηκε λίγο αργότερα, είδε την επιτυχία του Αντωνίτση στο βιδάνιο καθώς και τα κέρδη που έφερε αυτό και βάλθηκε να του πάρει τη δουλειά.Τον προκαλούσε δημοσίως, τον έβριζε και παρέβαινε συνεχώς την ώρα των στοιχημάτων.
“Φούντωσε το μυαλό του και σκέφτηκε οτι πρέπει να κάνει πέρα τον Αντωνίτση για να τραβάει αυτός το βιδάνιο.Επειδή το παιδί είχε μάθει να τα παίρνει από τις γυναίκες,νόμιζε οτι μπορούσε να τα παίρνει κι από τον γέροντα και πιο πολύ από τους κατάδικους.Παιδικά,κουτά μυαλά…Δεν ήξερε τους νόμους του υποκόσμου,τους κανόνες της μαγκιάς,που έλεγαν πως για να έχεις δύναμη να κάνεις τον μπαρμπουτιέρη στη φυλακή,έπρεπε να σε έχουν ακουστά τουλάχιστον οι μισοί κατάδικοι και μάλιστα το όνομα σου να τους προκαλεί και φόβο και θαυμασμό….”
Τα πειράγματα και οι προκλήσεις γίνονταν όλο και εντονότερα, αλλά ο Αντωνίτσης δεν έδινε σημασία.Απέφευγε τους καβγάδες και τις φασαρίες γιατί δεν τον συνέφερε κάτι τέτοιο,εξαιτίας της βαρύτατης ποινής του.
Ωστόσο κι η ανοχή της προσβολής έχει κι αυτή τα ορία της,ειδικά όταν είναι μπροστά σε άλλους κρατούμενους. Αυτό δεν είναι κάτι που στη φυλακή ξεπερνιέται εύκολα κι ειδικά όταν αυτή η προσβολή προέρχεται από κάποιον ψευτόμαγκα..
Όσο ο Αντωνίτσης δεν αντιδρούσε, ο Σακαφλιάς έπαιρνε περισσότερο θάρρος νομίζοντας πως ο γέρος φοβάται.Έβαλε μεγαλύτερο πείσμα να τον ρεζιλέψει και περίμενε την μεγάλη ευκαιρία. Και την βρήκε..χωρίς να ξέρει πως σφράγιζε την ίδια του τη μοίρα.
Κάποια μέρα, σε ένα παιχνίδι που ο Αντωνίτσης κρατούσε πάλι το βιδάνιο,ο Σακαφλιάς διατάζει τον γέροντα να φύγει για να κάνει αυτός τον μπαρμπουτιέρη.Ο Αντωνίτσης τον απομακρύνει με ευγενικό τρόπο για να μη δώσει συνέχεια, και τότε ο Σακαφλιάς τον κλωτσάει και τον πετάει κάτω μπροστά σε άλλους κατάδικους που βρίσκονταν εκεί. Σε ένα σύστημα τιμής όπως αυτό των φυλακών, αυτή η ενέργεια ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη η οποία δεν άργησε να έρθει.
Μερικές μέρες μετά ο Αντωνίτσης αγόρασε λίγες μαρίδες και ένα τηγάνι και πήγε σε ένα πλυσταριό που υπήρχεσ τη φυλακή για να τις τηγανίσει δήθεν.Στην πραγματικότητα, έβγαλε την ουρά από το τηγάνι,δηλαδή το χερούλι και κάθισε στο πλυσταριό ακονίζοντας το με τις ώρες,μέχρι που έγινε κοφτερό σα ξυράφι. Λίγο αργότερα, φώναξε τον Σακαφλιά να φάει μαζί του λίγες μαρίδες. Ο Σακαφλιάς τον είχε δει με τα ψάρια και οτ τηγάνι και έτσι το μυαλό του δεν πήγε στο πονηρό. Σκέφτηκε οτι ο γέρος τελικά φοβήθηκε και ήθελε να τον καλοπιάσει.Πλησίασε για να φάει μαρίδες ,αλλά ο Αντωνίτσης τον μαχαίρωσε εν ψυχρώ τόσο βάναυσα που οι πηγές λένε πως τα όργανα του είχαν βγεί έξω από το σώμα. Οι αφηγήσεις μιλούν για τουλάχιστον 17 μαχαιριές.
“Τ’ άντερα του βγήκαν έξω. Ήταν σαν σφαγή. Και κανείς δεν αντέδρασε. Ήξεραν πως το άξιζε..” θα πει ο Μπαγιαντέρας στην αφήγησή του.
Εκεί, στο μικρό καμαράκι που ήταν το πλυσταριό, εκεί που τελείωνε ο διάδρομος των κελιών, εκεί έγινε το φονικό που έμεινε στην ιστορία. Αυτό το μικρό διαδρομάκι έξω από το πλυσταριό είναι τα δυο στενά που αναφέρει ο Τσιτσάνης στο τραγούδι του “Στα Τρίκαλα στα δυο στενά”. ΄Στενή΄ ονόμαζαν οι μάγκες της εποχής τη φυλακή και ΄στενά΄ τους διαδρόμους των φυλακών.
Η πόλη των Τρικάλων δεν έχει στενά κι ουδέποτε έγινε τέτοιο έγκλημα.
Το γεγονός διαδόθηκε σαν θρύλος μέσα στις φυλακές, συνοδευόμενο από αυθόρμητα στιχάκια. Ένα από αυτά ήταν:
«Αντωνίτση κερατά,
που σκότωσες τον Σακαφλιά»
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Βασίλης Τσιτσάνης, μαθαίνοντας για την ιστορία, συνέθεσε το γνωστό ζεϊμπέκικο:
«Στα Τρίκαλα στα δυο στενά,
σκοτώσανε τον Σακαφλιά…»
Το τραγούδι μετέτρεψε έναν καταδικασμένο σε μουσικό θρύλο. Από τότε, ο Σακαφλιάς έγινε κάτι παραπάνω από εγκληματίας: έγινε σύμβολο της μαγκιάς, του περιθωρίου και της απόγνωσης -ενός κόσμου που αυτοδιοικούταν με τους δικούς του κανόνες.
ΠΗΓΕΣ:
- Χατζηδούλης,Κ.(1979). “Βασίλης Τσιτσάνης”.Αθήνα:Νεφέλη
- Podcast “Αληθινά Εγκληματα”(2023), Ο φόνος του Σακαβλιά στα Τρίκαλα στα δυο στενά,Lifo.gr (https://www.lifo.gr/podcasts/alithina-egklimata/o-fonos-toy-sakablia-sta-trikala-sta-dyo-stena)
*βιδάνιο:(αργκό) το ποσοστό από τα κέρδη χαρτοπαιχτικών παιχνιδιών που παρακρατούνται από κάποιον (τσιρίμπαση, λέσχη, καφενείο κ.λπ.)
