Απόψεις

Εύκολη λέξη το αντίο. Ειδικά όταν η τριβή, η συνήθεια κι ο εγωισμός μπαίνουν στη μέση, ξεγλιστράει σχεδόν αβίαστα απ᾽ τα χείλη. Τη στιγμή της οργής, το μόνο που θέλεις,...

Η κρυφή ιστορία της Πέννης Δημοπούλου Ένα διάστημα κυκλοφορούσε πολύ η μόδα στα μέσα μαζικής δικτύωσης, με φωτογραφίες και καταστάσεις του τύπου «εντάξει εξακολουθώ να είμαι η πριγκίπισσα του μπαμπά...

Με μια γρήγορη ματιά γύρω σου θα δεις αδικία, πόνο, ασχήμια, απανθρωπιά.  Θα δεις ανθρώπους να αδικούνται απ᾽ τα πιο μικρά κι ανούσια μέχρι τα πιο μεγάλα και ουσιώδη πράγματα....

Μια φορά και έναν καιρό δε ζούσε μια πριγκίπισσα στον πύργο της περιμένοντας το πριγκιπόπουλο να έρθει με το άσπρο του άλογο, ούτε ήρθαν εφτά νάνοι να θαυμάσουν μια Χιονάτη...

Όνειρο δεν είναι εκείνο που βλέπεις την νύχτα κι έντρομος ψάχνεις ονειροκρίτες, καζαμίες και ίντερνετ για να εξηγήσεις τα σημεία του. Αυτό είναι προϊόν των συναισθημάτων και σκέψεων που έκρυψες...

«Ευαίσθητες πέννες» τους αποκαλούν περιπαιχτικά, επειδή επέλεξαν να βγουν εκτός από αυτό τον Ένοχο Κόσμο και να ζήσουν κάπου που χρειάζεται λίγο περισσότερη φαντασία, στο κόσμο των γραμμών και του...

Όλα έχουν να κάνουν με την κοινωνία και τον κατήφορό της. Και όσο πέφτει, μονολογεί: «Μέχρι στιγμής όλα καλά...μέχρι στιγμής όλα καλά...Μέχρι στιγμής». Δεν έχει καμία σημασία πώς πέφτεις. Αλλά...

Ανοίγεις τα νυσταγμένα, και συνάμα πρησμένα, απʾ τον ύπνο μάτια σου. Η ώρα περασμένες δώδεκα το μεσημέρι. Σκεπτόμενος πως δε θέλεις νʾ αποχωριστείς το κρεβάτι σου μένεις λίγο ακόμα ξαπλωμένος....

Η πόρτα κλειστή. Το παράθυρο απέναντί της μισάνοιχτο και το μαύρο της παλτό πεταμένο δίπλα στην είσοδο. Ο ήχος από τις γόβες της ξεσκίζει το ξύλο, αλλά δεν την νοιάζει....

Πάντα με έλεγαν στραβόξυλο και αντιδραστικό γιατί, όταν δε συμφωνούσα με κάτι, άνοιγα τη στοματάρα μου κι όποιον πάρει ο χάρος. Μέχρι και σε δικαστήριο το έκανα. Η μάνα μου...