Όνειρο. Μια λεξούλα τόση δα και
μια σημασία μεγαλύτερη από την ανθρώπινη υπόσταση και σκέψη.
Κινητήριος δύναμη για οτιδήποτε
κάνουμε στη ζωή μας, αφορμή για τις μεγαλύτερες δημιουργίες μας, αλλά κι
υπενθύμιση στις εντονότερες δυστυχίες μας.
Από παιδιά ακόμη μας θέτεται ένας
στόχος. Σε κάποια ηλικία μια καραμέλα, σε άλλη ένα καινούργιο παιχνίδι, άλλοτε
μια έξοδος και αργότερα μια καλύτερη ζωή. Κι εμείς όπως και οι προηγούμενοι από
εμάς, αλλά και οι επόμενοι κάνουμε τα πάντα για να τον πετύχουμε.
Όμως το όνειρο δεν παίρνει σάρκα
πάντοτε. Υπάρχουν κι εκείνες οι φορές που είναι απλώς σκόνη. Λαμπερή,
αστραφτερή μεν , αλλά σκόνη. Και τότε, κάπου κατεβάζεις τα αυτιά, δακρύζεις,
απογοητεύεσαι κατεβάζεις το κεφάλι και μένεις εκεί.
Φυσικά ,κάπως έτσι επιβεβαιώνεις
τους ανθρώπους που νομίζουν πως καλύτερα είναι να μη στοχεύεις ποτέ και
πουθενά. Ναι, υπάρχει κι αυτή η μειονότητα των ανθρώπων, που δυστυχώς είτε δεν
είχαν ποτέ τη τύχη και την τιμή από την ίδια τη ζωή να έχουν ένα όνειρο, είτε
βολεύτηκαν σε αυτά τα λίγα που τους έδωσε και δεν είχαν ποτέ την ανάγκη για
τίποτα παραπάνω.
Δεν ξέρω αν πρέπει να τους λυπηθώ
ή να τους αγνοήσω, αλλά σε αυτούς θα επανέλθουμε αργότερα.
Τα όνειρα, οι στόχοι, οι
φιλοδοξίες , πείτε τα όπως θέλετε, είναι σαν αυτές τις μικρές λιχουδιές που μας
έδιναν οι γονείς μας ,μετά από μια δύσκολη κατάσταση που φέραμε εις πέρας. Υπάρχουν για να μας πεισμώνουν, να μας
διδάσκουν και να μας συντροφεύουν στη πορεία μας.
Είναι εκείνα ,για τα οποία
υπερηφανεύεσαι και γίνεσαι νάρκισσος και εγωιστής, σίγουρος πως θα τα πετύχεις.
Και καλά κάνεις. Τα όνειρα έτσι θέλουν. Πρέπει να είσαι γερός και να πατάς με
σταθερά βήματα, για να αντέξεις το κυνηγητό που χρειάζεται μαζί τους.
Πρέπει να έχεις ανάσες, πολλές
ανάσες για να μπορέσεις να τους δώσεις να αναπνεύσουν. Πρέπει να έχεις πολλές
οπτικές στο βλέμμα σου για να μπορέσεις να τους δώσεις κατευθυντήριες γραμμές.
Μα πάνω από όλα πρέπει να έχεις καρδιά, για να τα ζωντανέψεις. Να τους δώσεις
το παλμό σου και να ζουν για εσένα, από εσένα.
Δεν πιστεύω σε κάρμα ή στη τύχη.
Πιστεύω μόνο στο «εγώ» και στο «εμείς». Στην ανθρώπινη δύναμη που όλοι κρύβουμε
και σε αυτό το ανθρώπινο όργανο που αποκαλούμε εγκέφαλο. Μα περισσότερο από όλα
πιστεύω στην ψυχή, γιατί χωρίς αυτή τίποτα δε θα είχε νόημα, αλλά ούτε και
σκοπό. Άλλωστε αυτή είναι η τροφή του ονείρου. Από αυτή ζει κι αυτή το εξυψώνει
αργότερα!
Η ψυχή είναι η μη αναλώσιμη
μπαταρία μας, φυσικά και θα συνεχίζεις να υπάρχεις σε αυτή τη ζωή, αλλά απλώς
θα υπάρχεις, αν σου αρκεί, τότε με κάλυψες. Είναι αμαρτία όμως, να σου αρκεί
μόνο αυτό.
Πρέπει, διψάς για κάτι
περισσότερο από το τώρα και το πριν. Τι νόημα έχει η ζωή σου αν δε καίγεσαι για
κάτι; Αν δεν υπερασπίζεσαι τα όνειρά σου κι αν δε παθιάζεσαι για αυτά;
Κι όσο για αυτούς που θα βρεθούν
στο δρόμο σου και θα σου πουν πως δε μπορείς ή δεν αξίζει να παλέψεις, κοίτα
τους για να θυμάσαι τη φάτσα τους όταν θα σε βλέπουν να κάθεσαι στη κορυφή και
να έχεις αυτό το κάτι που ποτέ δε κατάφεραν να έχουν αυτοί. Ζήσε με την ελπίδα
και το πείσμα πως θα το καταφέρεις.
Ό,τι ονειρεύεσαι με ανοιχτά τα
μάτια, να είσαι σίγουρος πως θα γίνεται πραγματικότητα! Να το θυμάσαι.
