Η αναγνώστριά μας Ελευθερία γράφει:
Δεν ξέρω αν κάνω καλά που σας στέλνω αλλά μιας και το πήρα απόφαση…
Είμαι 17 χρονών και μου αρέσει ένα παιδί που είναι 19. Αυτός μένει Κερατσίνι κι εγώ Πειραιά (κοντά). Βλέπετε, σ’ αυτό το παιδί έχω βρει τον εαυτό μου, την καλύτερη έκδοση μου. Και τη δημιουργεί αυτός.
Είναι ένα υπέροχο παιδί που, πραγματικά, δε θα μπορούσα να με φανταστώ χωρίς αυτόν. Ήρθε όμως η ώρα να με φανταστώ μακριά του.
Βλέπετε, αφού βγήκαμε μια φορά, πήγαμε βόλτα κι απλά με φίλησε και περάσαμε τέλεια, άρχισε μετά από δύο μέρες να μη μου μιλάει.
Νευριασμένη κάπως, του έστειλα μήνυμα για να δω τι συμβαίνει γιατί πραγματικά ανησυχούσα. Το μήνυμα που έλαβα ήταν ότι τον Απρίλιο θα πήγαινε Κεφαλλονιά κι ότι ήθελε να το σταματήσουμε, αν και ήθελε κι εκείνος πολύ.
Του ζήτησα να μιλάμε και δέχτηκε με χαρά. Μου είπε ότι αν ήθελα να βγαίναμε να του το έλεγα. Χωρίς δισταγμούς.
Κι έτσι έκανα. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν μπορώ να τον δω φιλικά.
Είναι ένα άτομο που θέλω στη ζωή μου. Θέλω την ενέργεια του στην καθημερινότητα μου. Θέλω να τον βλέπω συνέχεια (η ειρωνεία είναι ότι έρχεται κάθε μέρα κοντά στο σπίτι μου για προπόνηση μπάσκετ).
Θέλω αυτό το άτομο, όπως είναι, δικό μου.
Είναι εγωιστικό, το ξέρω. Αλλά νιώθω υπέροχα μαζί του και αναζητώ, αποτυχημένα πολλές φορές, αυτό το χαμόγελο που μου προσφέρει μ’ ένα του αστείο, μ’ ένα βλέμμα.
Είμαι άπειρη στο θέμα των σχέσεων τελικά.
Νόμιζα ότι μπορούσα να το κάνω μόνη μου αλλά τώρα που τα γράφω, καταλαβαίνω ότι έχω μεγαλύτερο πρόβλημα απ’ όσο νόμιζα.
Μια παράκληση μόνο: απαντήστε στο μήνυμα μου, έστω κι ανεπίσημα.
Έχω ανάγκη πολύ μια απάντηση.
Έχω αρχίσει να καταστρέφω τον εαυτό μου με τη σκέψη του.
Ευχαριστώ πολύ. Αναμένω.
Ο σύμβουλος ψυχικής υγείας Σπύρος Θεοδώρου απαντά:
Αγαπητή Ελευθερία,
Κατ’ αρχάς να σ’ ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που μας δείχνεις, παρά το ότι αρχικά είχες αμφιβολίες για το αν έπρεπε ή όχι να μας γράψεις. Καταλαβαίνω ότι το να γράψεις γι αυτό που σε απασχολεί πρέπει να σου ήταν δύσκολο, οπότε θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω με τον καταλληλότερο δυνατό τρόπο.
Ας ξεκινήσουμε παραδεχόμενοι ότι έχεις ενθουσιαστεί πολύ με τον άνθρωπο τον οποίο περιγράφεις, νιώθεις μαζί του ερωτευμένη και πως «σου δημιουργεί την καλύτερη έκδοσή σου».
Δεν είναι, σε καμία περίπτωση, παράλογο να αισθανόμαστε έναν άνθρωπο κοντά μας, ακόμα και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Ο ενθουσιασμός και το συναίσθημα της επιθυμίας είναι έντονα, ειδικά αν δεν έχεις ιδιαίτερα μεγάλη εμπειρία στις σχέσεις (πράγμα επίσης φυσιολογικό, αν σκεφτείς το τρυφερό της ηλικίας σου) ή ακόμα κι αν πιστεύεις ότι το άτομο που σ’ ενδιαφέρει είναι ο καταλληλότερος για σένα.
Αν και δε μου έχεις δώσει αρκετές πληροφορίες για το πώς γνωριστήκατε κι αν κάνατε κάτι παραπάνω από «περάσαμε τέλεια», φαντάζομαι ότι σου δημιουργήθηκαν ορισμένες προσδοκίες για το πώς θα μπορούσε να συνεχιστεί το «μεταξύ σας».
Δυστυχώς όμως, δε θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν, καθώς ο άνθρωπος αυτός σου είπε πως θα πρέπει να φύγει σύντομα… Εδώ, βλέπω ότι εκείνος ξεκαθάρισε από νωρίς τις προθέσεις του, και δε θέλησε να σου δώσει ελπίδες για κάτι παραπάνω, μιας και γνωρίζει πως θα χωριστείτε.
Βέβαια, δεν έκοψε τελείως την επικοινωνία μαζί σου, ούτε σου απέκλεισε το ενδεχόμενο να βγείτε, πράγμα το οποίο μόνο δυσκολότερα θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα για σένα.
Το κακό με τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι, ακόμα και να νοιαζόμαστε πραγματικά για το άλλο άτομο, το πληγώνουμε ακριβώς επειδή του δίνουμε την ελευθερία να έρχεται κοντά μας, αλλά όχι με τον τρόπο που εκείνο θέλει. Ακριβώς αυτό έκανε εκείνος.
Πόσο δίκαιο είναι αυτό για σένα; Σε καλύπτει το να βρίσκεστε αλλά να είστε πάντα «στο φιλικό»;
Κι εδώ έρχομαι σε σένα. Σε κάποιο σημείο γράφεις ότι θέλεις αυτό το άτομο, όπως είναι, δικό σου.
Τι σημαίνει «θέλω αυτό το άτομο, όπως είναι, δικό μου»; Προσπαθώ να καταλάβω τι εννοείς εδώ και παίρνω την ελευθερία να υποθέσω ότι δε θέλεις ν’ αλλάξει.
Τι είναι αυτό που θ’ αλλάξει, όμως;
Τι είναι αυτό που παίρνεις ήδη απ’ αυτό το άτομο και μπορεί να το χάσεις, αν εκείνος αλλάξει;
Επίσης, όταν λες ότι αναζητάς αυτό το χαμόγελο, εννοείς ότι το αναζητάς σε άλλους και δεν μπορείς να το βρεις; Έχεις προσπαθήσει να βρεις κάποιον άλλο μα αποτυγχάνεις;
Καταλήγοντας, δεν είναι παράλογο να έχεις σχετικά μικρή εμπειρία στο θέμα των σχέσεων. Αλήθεια, μήπως γίνεσαι λίγο αυστηρή με τον εαυτό σου και περιμένεις πολλά;
Είσαι νεαρή ακόμα, και, ακόμα και να ήσουν αρκετά μεγαλύτερη, οι σχέσεις είναι πράγματα περίπλοκα, που λίγοι μπορούν (ή τουλάχιστον δηλώνουν ότι μπορούν) να καταλάβουν.
Δώσε στον εαυτό σου χρόνο και χώρο για να καταλάβεις τι θέλεις, σκέψου λίγο τι είναι αυτό που σου προσφέρει ουσιαστικά αυτός ο άνθρωπος και προσπάθησε, αν μπορείς, να δεις τα πράγματα λίγο και από τη δική του σκοπιά.
Θα ήταν ίσως καλύτερα να τον υποστηρίξεις σ’ αυτή του την απόφαση, παρά να τον αναζητάς εγωιστικά. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να μην αισθάνεσαι έτσι, αλλά σκέψου ότι οι επιθυμίες του άλλου είναι τόσο σημαντικές όσο και οι δικές μας.
Το μόνο που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο θα βλέπεις καινούργια πράγματα, θα γνωρίζεις νέο κόσμο και θα έχεις πολλές, πολλές ευκαιρίες να ενθουσιαστείς, ακόμα και να ερωτευτείς.
Και κάποια στιγμή, θα βρεθεί κάποιος ο οποίος δε θα φύγει, μα θα παραμείνει δίπλα σου όταν το θελήσεις, επειδή θα είναι πραγματικά ουσιαστικό αυτό που θα έχετε.
Σε περίπτωση που θέλεις να έρθεις ξανά σ’ επικοινωνία μαζί μας, είσαι ευπρόσδεκτη. Ελπίζω η απάντησή μου να σε βοήθησε αρκετά.
