Ήταν ένα
απόγευμα κάπου στα μέσα Οκτωβρίου, όταν διάβαζα ένα άρθρο σχετικά με την κοινωφελή εργασία
και το συμπέρασμα-μάστιγα της εποχή μας, πως δεν μπορεί να γίνει τίποτα αν
εμείς οι ίδιοι δεν προσφέρουμε.
Μπορώ να σας
βρω άπειρα παραδείγματα για σοβαρά και κρίσιμα θέματα, όπου όλοι εμείς δεν
μπορούμε να φέρουμε εις πέρας χωρίς τη συμμετοχή – βοήθεια κάποιου.
Μέσα σ’ όλες
τις σκέψεις, κυριάρχησε μία. Tο χειρότερο, ίσως,
μειονέκτημα που έχουμε ως πολίτες σήμερα (την εποχή της πληροφορίας). ΔΕΝ έχουμε την πληροφορία που χρειαζόμαστε.
Για να είμαι πιο ακριβής, δεν έχουμε τη σωστή πληροφορία όταν τη χρειαζόμαστε.
Τα πράγματα,
βέβαια, είναι λίγο εύκολα όταν οι πληροφορίες αρκούνται σ’ ένα «σε ποιά
υπηρεσία πρέπει να πάω» ή «τί χαρτιά να χρειάζονται». Τι γίνεται όμως όταν
αυτές οι πληροφορίες αφορούν θέματα υγείας, όταν αφορούν συμπαράσταση, ανάδειξη
ενός προβλήματος, οικονομικά θέματα;
Και να ολοκληρώσω την εισαγωγή μου, τι
γίνεται όταν την πληροφορία αυτή τη χρειάζεται κάποιο ΑμεΑ με προβλήματα που δεν
του επιτρέπουν να ελιχτεί μέσα στο λαβύρινθο του κράτους μας;
Έτσι λοιπόν,
αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου προσπάθεια να πάρω μια συνέντευξη, από έναν φίλο,
που με έκανε να αισθανθώ περήφανος που είμαι φίλος του. Όχι για τις υπηρεσίες που παρέχει αφιλοκερδώς, όχι για το χρόνο που
«σπαταλά» μέσα στα δικά του προβλήματα, αλλά κυριότερα επειδή είναι άνθρωπος.
Έναν άνθρωπο
που ξεκίνησε μια ιδέα με μόνο σκοπό την πληροφόρηση και τη βοήθεια σ’ αυτούς
που την έχουν ανάγκη. Μια ιδέα που κατέληξε
ως βασικό εργαλείο εκείνων που δεν έχουν τον τρόπο ν’ ανακτήσουν τις
πληροφορίες που χρειάζονται σήμερα, που δεν μπορούν ν’ αναδείξουν το πρόβλημά
τους, που διαπιστώνουν πως το κράτος τους κοροϊδεύει κρύβοντας, άθελα του ή
εσκεμμένα, την τροφή της επιβίωσής τους, τη γνώση.
Με ιδιαίτερη χαρά σας
παρουσιάζω τον Ανδρέα Μπαρδάκη, διαχειριστή της σελίδας «Δωρεάν συμβουλές για
ΑμεΑ και οικονομικά αδύναμους από λογιστή».
http://logistis-amea.blogspot.gr/
https://www.facebook.com/groups/1240016732679704/
https://www.facebook.com/LOGISTISAMEA
Τι σε ώθησε σε αυτή την κίνηση, από που
εμπνεύστηκες την ιδέα;
Από διαίσθηση! Επειδή
μου αρέσει να μελετάω διάφορες οικονομικές αναλύσεις σχετικά με την παγκόσμια
ύφεση, σε επίπεδο χωρών, καθώς και της Ελλάδας, από τότε που εισήλθε στα
μνημόνια, σε συνδυασμό με τη μελέτη της φορολογικής κι ασφαλιστικής-εργατικής
νομοθεσίας. Λόγω του επαγγέλματός μου, δεν ήταν δύσκολο να προβλέψω ότι οι
παροχές για την Υγεία, την Πρόνοια και την Κοινωνική Ασφάλιση θα λάβουν
σημαντικές μειώσεις, κατά συνέπεια εις βάρος της ποιότητας στη ζωή πολλών
ατόμων με αναπηρίες (ΑμεΑ).Έτσι, σκέφτηκα ότι κάποιος πρέπει να βοηθήσει αυτούς
τους ανθρώπους. Να τους παρέχει τις πληροφορίες που δυσκολεύονται να βρουν και
να τους τις προσφέρει δωρεάν, προκειμένου να τους διευκολύνει, όσο γίνεται. Λαμβάνω
υπόψη όμως και τους οικονομικά αδύναμους, όπως τις άνεργες μονογονεϊκές
οικογένειες, διότι κι αυτά τα άτομα είναι ανήμπορα. Δε διαφέρουν πολύ από τα
ΑμεΑ.
Από πότε
έχει ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια;
Ξεκίνησα να γράφω τα πρώτα μου άρθρα το
καλοκαίρι του 2014, αλλά είχα ήδη μια “προϋπηρεσία” μερικών ετών, όταν
απαντούσα ερωτήματα σε φόρουμ αναπηρίας που δεν υπάρχει πια.
Έχεις
σπουδάσει λογιστική;
Τη λογιστική, τη διδάχτηκα για πολλά
χρόνια μέσα απ’ το επάγγελμα του βοηθού-λογιστή και της καθημερινής μελέτης των
διατάξεων. Αργότερα, πήρα την απόφαση να επιστρέψω στα θρανία σπουδάζοντας
Οικονομία-Διοίκηση σε εσπερινό ΕΠΑΛ κι έχω ως στόχο αυτό το καλοκαίρι να
συμμετέχω στις πανελλαδικές εξετάσεις για να περάσω στην ΑΣΟΕΕ. Στην καλύτερη
σχολή λογιστικής και χρηματοοικονομικής που υπάρχει στην Ελλάδα. Είμαι σίγουρος
ότι θα τα καταφέρω.
Η
προσπάθεια αυτή, όπως κάθε προσπάθεια, έχει κάποια έξοδα.
Πως τα καταφέρνεις; Έχεις άλλους πόρους;
Ένα οικονομικό κόστος είναι το κόστος του να
έχεις σύνδεση στο διαδίκτυο κι αυτή, ούτως ή άλλως. την έχω. Στο κόστος των
βιβλίων που χρειάζομαι για να βρίσκω πληροφορίες κάποιες φορές με βοηθάει ένας
φίλος. Επίσης, ο
διαδικτυακός κόμβος λογιστών-φοροτεχνικών taxheaven.gr, μου προσέφερε
δωρεάν ετήσια συνδρομή στη νομική τράπεζα πληροφοριών που διαθέτει, όμως σε
λίγες ημέρες λήγει και ντρέπομαι να τους ζητήσω ανανέωση. Είναι
δύσκολο, όταν τη μια έχεις δουλειά και την άλλη δεν έχεις. Οι εποχές έχουν
αλλάξει κι η έννοια της σταθερότητας στον επαγγελματικό τομέα έχει σχεδόν
καταργηθεί.
Το πραγματικό κόστος είναι ο χρόνος που καταναλώνω, που θυσιάζω από την
προσωπική μου ζωή. Σχεδόν δεν έχω προσωπική ζωή, αλλά για τα ΑμεΑ, χαλάλι τους!
(Σημείωση:Η
συνδρομή τελικά ανανεώθηκε από το tax-heaven χωρίς να υπάρξει καμία
παρέμβαση.)
Είσαστε ομάδα που υποστηρίζετε αυτή την ιδέα ή είσαι μόνος σου;
Ξεκίνησα ολομόναχος, πλέον όμως δεν
είμαι. Από κάποια στιγμή και μετά εμφανίστηκαν κάποιοι άνθρωποι που πίστεψαν σ’
αυτή την προσπάθεια και θέλουν να βοηθήσουν, όσο μπορούν. Πλέον, έχουμε
ανθρώπους από διάφορους επαγγελματικούς χώρους:
Τη Λίζα, που είναι το «δεξί» μου χέρι κι
αυτο-εκπαιδεύεται στα δικαιώματα των ΑμεΑ, όπως έκανα κι εγώ πριν χρόνια.
Τον Παύλο, που είναι υπάλληλος στα ΚΕ.Π.Α.
και τον ευχαριστεί να εξυπηρετεί ανθρώπους.
Τον κυρ-Πάνο, που έχει πολλές διασυνδέσεις,
την Αναστασία, την Κατερίνα, τον Αλέξανδρο, τη Βιργινία, που είναι ιατρός, την
κα Κική, που είναι εκπαιδευτικός, έχω την κα Κωνσταντίνα Κούνεβα, την
Ευρωβουλευτή που προσπαθεί να βοηθήσει με τον συνεργάτη της, τον κ. Ανέστη
Ρουκάι κι άλλους πολλούς.
Μέσα στην ομάδα μας υπάρχουν αρκετοί
υπάλληλοι, μέχρι και διευθυντές υπηρεσιών. Είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να
βοηθήσουν, όσο πιο διακριτικά γίνεται. Τώρα τελευταία καταφέραμε να τραβήξουμε
το ενδιαφέρον κάποιων δημοσιογράφων. Η κα Κατερίνα Πολύζου μας έβγαλε στον
αέρα, στη ραδιοφωνική εκπομπή της ΕΡΤ Χανίων. Ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε ο
“ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ” σε δημοσιογραφική εκπομπή. Ενδεχομένως θα
ακολουθήσει κι άλλη. Κλείνοντας, θέλω πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους μου Μαή και Νίκο Παπαγεωργίου που με
στηρίζουν σ’ όλα, καθώς και στον Κωνσταντίνο Κουλογιάννη απ’ το Taxheaven για την πολύτιμη βοήθεια και συνεργασία.
Πως σε αντιμετωπίζουν
οι δημόσιες υπηρεσίες;
Εξαρτάται. Κάποιες φορές είναι τυπικές,
άλλες φορές αδιάφορες. Πιστεύω πως αρκετές φορές χρειάζονται πίεση απ’ την
πλευρά μας. Υπάρχει η τάση να μην ανταποκρίνονται, παρά το ότι υποχρεούνται απ’
τον νόμο.
Έχεις
δημιουργήσει εχθρούς μέσω αυτής της ομάδας;
«Εχθρούς» εντός εισαγωγικών, θα έλεγα.
Δεν μπορώ να δω κανέναν άνθρωπο ως εχθρό, αλλά όταν κάνεις πολλούς φίλους είναι
λογικό κάποιοι να σε αντιπαθήσουν. Στη ζωή υπάρχουν τα δύο αντίθετα.
Πόσες
ώρες απασχολείσαι;
Πολλές! Κάποιες φορές αναγκάζομαι να κάνω
μεγάλα διαλείμματα. Αισθάνομαι ότι δε θα αντέξω αλλιώς. Η ψυχολογική πίεση
είναι τρομερή. Θέλει μεγάλα αποθέματα
ψυχικής δύναμης και σωματικής ενέργειας. Δεν υπερβάλλω.
Ποια
πιστεύεις ότι είναι σήμερα τα κυριότερα μειονεκτήματα που αφορούν τα ΑΜΕΑ;
Η έλλειψη της πληροφορίας! Δεν τη
διαπιστώνεις μόνο στους πολίτες, αλλά ακόμα και στους κρατικούς υπαλλήλους! Αν
οι πολίτες με αναπηρίες είχαν τις απαραίτητες πληροφορίες, θα ήξεραν να διεκδικήσουν
τα δικαιώματά τους. Πλέον, όμως, ζούμε την εποχή που λόγω της οικονομικής
ύφεσης, το κράτος κάνει απελπιστικές ενέργειες να περικόψει ακόμα κι ανθρώπινα
δικαιώματα.Όταν, για παράδειγμα, το Υπουργείο Οικονομικών αυθαίρετα
αντιμετωπίζει τα κοινωνικά βοηθήματα των αναπήρων ως εισοδήματα, αυτό κάνει. Ένα
δεύτερο μειονέκτημα είναι η αδιαφορία για τα ΑμεΑ εκ μέρους της Πολιτείας και
της επιστημονικής κοινότητας, των μορφωμένων ανθρώπων. Πολύ φοβάμαι ότι ήδη
συμβαίνει αυτό που είχε γράψει ο Ιωάννης Γρυπάρης μέσα από τις ΕΣΤΙΑΔΕΣ του:
«Έσβησε η άσβηστη φωτιά!»
Ποιο είναι το “motto” σου;
Το «Όλοι για έναν κι ένας για όλους» θα έλεγα πιο σωστά ότι είναι το συνθηματικό της ομάδας μας, όταν
κινητοποιούμαστε για να στέλνουμε ομαδικώς επιστολές προς τη Διοίκηση. Κοινώς
τη “βομβαρδίζουμε” με αιτήματα, προκειμένου ν’ αντιληφθεί το επείγον
μιας σοβαρής κατάστασης, κι εφόσον δεν έχουμε την υπόσταση ενός νομικού
προσώπου δεν έχουμε άλλη επιλογή απ’ το να στέλνουμε πολλές ατομικές επιστολές
με το ίδιο περιεχόμενο. Όταν
με ρωτάς για motto προφανώς εννοείς αν έχω κάποιο απόφθεγμα. Ναι,
έχω!
«Η κρίση είναι «μάστιγα» που αντιμετωπίζεται
με την κοινωνική αλληλεγγύη».
(Συνέντευξη από τον Πάνο Μανάρα για το ilov.gr, 13/10/2016)
