Ναι
είναι γεγονός. Ενοχλεί πολύ η ειλικρίνεια.
Και όχι μόνο ενοχλεί, αλλά έχει μετατραπεί
σε ελάττωμα. Σου λένε «πες μου το
μεγαλύτερο σου ελάττωμα» και αυτόματα
σκύβεις το κεφάλι και με τρεμάμενη φωνή
απαντάς «είμαι ειλικρινής».
Και
πώς να μην ντρέπεσαι που είσαι ειλικρινής,
από τη στιγμή που τις περισσότερες φορές
που χρησιμοποιείς αυτή την ιδιότητα
βρίσκεις τον μπελά σου;
Σκέψου
μόνο πόσους haters αποκτάς. Θα ενοχλήσει
και αυτό που θα πεις αλλά και το γεγονός
ότι έχεις τα κότσια να το πεις. Δεν είναι
εύκολο και σίγουρα δεν μπορούν να το
κάνουν όλοι. Κι αυτό είναι το πιο
εκνευριστικό απ’ όλα. Γιατί εσύ έχεις
το θάρρος της γνώμης σου, την ώρα που
πολλοί άλλοι σφυρίζουν αδιάφορα. Είναι
πολύ βολικό να κάνεις την πάπια γιατί
φοβάσαι τις επιπτώσεις που έχει η
ειλικρίνεια στις σχέσεις σου, στη δουλεία
σου κλπ.
Καταρχάς
δε σου επιτρέπει να προσποιηθείς κάτι
που δε νιώθεις, όπως η συμπάθεια για
παράδειγμα. Αν δε συμπαθείς κάποιον,
δεν τον συμπαθείς. Τέλος. Γιατί, δηλαδή,
πρέπει να ντυθείς το ψεύτικο χαμόγελο
και ενδιαφέρον για ένα άτομο το οποίο
σε αφήνει παγερά αδιάφορο στην καλύτερη;
«Πρέπει να είσαι διπλωμάτης. Δεν ξέρεις
ποτέ πού μπορεί να σου
χρησιμεύσει μια γνωριμία». Ναι μανούλα
μου, δεν αντιλέγω. Αλλά γιατί πρέπει να
χαλάω φαιά ουσία, με το να προσπαθώ να
παίξω τον φίλο στον δημοσιοσχεσίτη γιο
του δημάρχου, όταν είναι ένα παπάρι και
μισό; Μη σώσω και μπω ποτέ στον δήμο αν
είναι να ασχολούμαι με τον κάθε φελλό
που έτυχε να είναι γιος του μπαμπά του.
Άσε
που χαλάει σχέσεις η άτιμη. Και αναφέρομαι
κυρίως στις φιλικές. Πέφτει λίγο βαρύ
στο στομάχι να πεις στα μούτρα του άλλου
ότι έκανε μαλακία στο τάδε ζήτημα. Ακόμα
και στην περίπτωση που έχεις κάνει εσύ
το λάθος και το παραδεχτείς, πρέπει να
είσαι προετοιμασμένος γιατί πάντα
υπάρχει η πιθανότητα να μην εκτιμηθεί
η ειλικρίνεια σου. Τις περισσότερες
φορές κοιτούν το λάθος και όχι το γεγονός
ότι είχες το θάρρος να το παραδεχτείς.
Όχι
ότι στις ερωτικές σχέσεις δεν έχει τις
ίδιες επιπτώσεις. Σκέψου μόνο την στιγμή
που θα σε αναγκάσει να πεις στον δικό
σου ότι έχει γίνει αδιάφορος και σου
σπάει τα νεύρα με την μιζέρια του. Εκεί
να δεις. Θα μπει κατευθείαν σε mode
αυτοάμυνας, κι ας ξέρει ότι έχεις απόλυτο
δίκιο, και θα αρχίσουν να πέφτουν οι
προσβολές κατά ριπάς. Έτσι πάει. Η αλήθεια
έχει άσχημο πρόσωπο κι όταν την κοιτάς
κατάματα τρομάζεις.
Ακόμα
και η ειλικρίνεια απέναντι στον ίδιο
σου τον εαυτό ενοχλεί. Δεν μπορείς να
φανταστείς πόσο πολύ πονάει τους εχθρούς
σου αυτό. Είναι που τους κλέβεις τη
δουλεία. Θέλουν να σε θάψουν και δεν
έχει νόημα γιατί κράζεις εσύ ο ίδιος
πρώτος τα ελαττώματα σου. Ποιο το νόημα
να κριτικάρουν την πολυλογία σου ή τα
κιλά που σου έχουν κατσαρωθεί από πέρσι
τα Χριστούγεννα όταν πρώτος εσύ το
αναγνωρίζεις και αυτοσαρκάζεσαι; Χαμένη
υπόθεση. Προτιμούν να ασχοληθούν με
άλλες υποθέσεις που έχουν περισσότερο
ψωμί.
Το
έχουμε τερματίσει το θεματάκι με το
ψέμα. Σε αντίθεση με την αλήθεια και την
ειλικρίνεια, το ψέμα είναι εύπλαστο.
Του δίνεις εσύ το σχήμα και το μέγεθος
που θες. Η ειλικρίνεια από την άλλη,
είναι σαν να φοράς φούξια σε κηδεία. Δεν
πάει.
Αλλά
μη μασάς. Άσ’ τους να ζουν στο ψέμα τους
και κάνε το «ελάττωμα» προτέρημα.
