Λέει ο Κομφούκιος:«Ο ανώτερος άνθρωπος έχει απαιτήσεις
από τον εαυτό του. Ο κατώτερος άνθρωπος έχει απαιτήσεις από τους άλλους».
Στον κόσμο που ζούμε όλοι θέλουν να αλλάξουν πρώτα οι
άλλοι, ενώ για τον εαυτό τους ούτε
λόγος. Κατηγορούμε το κράτος, τους
προϊσταμένους μας, το κυκλοφοριακό για τα προβλήματα, το άγχος, την ταλαιπωρία
που νιώθουμε.
Όμως, το να επιρρίπτεις την ευθύνη μόνο στους άλλους για
όλα τα στραβά που συμβαίνουν στη ζωή σου και να αποποιείσαι των δικών σου
ευθυνών είναι ένας καλός τρόπος να ζήσεις, χωρίς να χρειαστεί να δείξεις ποτέ
θάρρος και να έρθεις αντιμέτωπος με τις αδυναμίες σου.
Αν αποτύχουμε π.χ στη δουλειά μας το πρώτο πράγμα που
σκεφτόμαστε είναι πως φταίει ο κομπλεξικός μας προϊστάμενος. Αποτύχαμε στη
σχέση ή στο γάμο μας; Μας φταίει ο σύντροφος που επιλέξαμε. Είχε παραξενιές,
δεν υπήρχε επικοινωνία, δεν ήταν αυτό που προσδοκούσαμε.
Απέτυχε η κυβέρνηση; Φταίνε οι πολιτικοί. Δεν έκαναν αυτά
που μας υποσχέθηκαν. Αποτύχαμε στις σπουδές; Ήταν δύσκολα τα θέματα ή δεν
έπεσαν τα «sos».
Η αποτυχία είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτούμε εμείς οι
ίδιοι πρώτα. Αν για παράδειγμα απολυθήκαμε από τη δουλειά μας, δε φταίει μόνο
το αφεντικό μας. Ίσως και εμείς δεν ήμασταν παραγωγικοί ή σωστοί στις υποχρεώσεις και στα καθήκοντά
μας. Επομένως, φταίμε. Ίσως όχι 100%, αλλά φταίμε.
Απ’ την άλλη, αν ο γάμος διαλύθηκε, δεν πρέπει να
καταλογίζουμε όλες τις ευθύνες στον σύντροφό μας. Ήταν δική μας επιλογή. Τις
επιλογές μας πρέπει να τις στηρίζουμε ακόμη και αν δεν ήταν οι πιο σωστές,
γιατί ήταν δικές μας.
Το ίδιο ισχύει και για τη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε
ως χώρα, όπου φέρουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Γιατί όσο και αν θέλουμε να
βρίζουμε τους πολιτικούς και τις εκάστοτε κυβερνήσεις, ευθύνη είχαμε και εμείς
και, μάλιστα, μεγάλη, γεγονός που
φαίνεται καθαρά στην κάλπη. Εκεί όπου έρχεται η στιγμή της αλήθειας κι όλα κρίνονται.
Εκεί, όπου, εν τέλει, ψηφίζουμε ανθρώπους που η ιστορία απέδειξε πως δεν πρέπει
να τους έχουμε καμία απολύτως εμπιστοσύνη.
Το παραδέχομαι, και εγώ πέρασα από αυτήν την κατάσταση,
και το να μεταθέτεις τις ευθύνες στους άλλους είναι το πιο εύκολο. Δεν είναι,
όμως, έτσι. Θα πρέπει να καταλάβεις και να συνειδητοποιήσεις ότι κι εσύ κάπου
έφταιξες. Κάπου συνετέλεσες με τη στάση, τις ιδέες, τη συμπεριφορά σου στην
αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που επιθυμούσες, που ονειρευόσουν.
Συνεπώς, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε πως ό, τι κακό
μας συμβαίνει, εμείς οι ίδιοι το προκαλούμε. Εμείς κάναμε την επιλογή που στο
τέλος αποδείχτηκε εσφαλμένη. Δεν μας επιβάλλει κανείς τίποτα, διότι έχουμε την
ελευθερία να επιλέγουμε πράγματα, ανθρώπους, καταστάσεις , και η πραγματική
ελευθερία, σύμφωνα με τον Φρίντριχ Νίτσε, ορίζεται ως η θέληση να είμαστε
υπεύθυνοι απέναντι στον εαυτό μας.
Σίγουρα υπάρχουν και περιπτώσεις που θα αδικηθούμε. Αλλά
αυτό που έμαθα μέχρι τώρα, είναι ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Ακόμη και μία
κακή επιλογή μπορεί να σε βοηθήσει να προχωρήσεις παραπέρα.
Τέλος, είναι καιρός να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Τότε
θα αλλάξουν πολλά πράγματα στη ζωή μας. Και πρώτα από όλα οι επιλογές μας. Θα
είναι αυτές ακριβώς που μας αξίζουν.
