Το
κινητό πλέον, για τους περισότερους,
είναι ένας κόσμος ολόκληρος. Δεν περιέχει
μόνο αριθμούς τηλεφώνων αλλά τις
φωτογραφίες σου, την κοινωνική σου ζωή,
το πρόγραμμα σου, applications
που
σου λένε από το πόσα βήματα έκανες σήμερα
και πόσες θερμίδες έκαψες, μέχρι τον
πιο σύντομο δρόμο για να πας Αιγάλεω,
είναι το ρολόι και το κομπιουτεράκι
σου. Και φυσικά περιέχει τα μηνύματά
σου και διάφορα πράγματα που έχουν γίνει
αναπόσπαστα μέρη της ζωής σου όπως το
facebook
και
το snapchat.
Είναι
φυσικό, λοιπόν, αυτή η ατελείωτη πηγή
πληροφοριών και χρωματιστών εικονιδίων
να προκαλεί το ενδιαφέρον των γύρω σου
και δη του συντρόφου σου και το αντίστροφο.
Μπορεί
να είναι μια γενική περιέργεια -θέλεις
απλά να δεις σε ποιο επίπεδο είναι στο
Candy Crush. Πόσες φορές τον παίρνει τηλέφωνο
η μαμά του. Πόσες selfie
και
φωτογραφίες της μηχανής του έχει; Αυτή
η «απλή» περιέργεια είναι αθώα και
ανώδυνη.
Σε
μια σχέση, όμως, έχεις μπει στον πειρασμό
να κοιτάξεις το κινητό του συντρόφου
σου, όταν δεν έχεις το σαφές ελεύθερο
να το κάνεις; Πότε; Στην αρχή, στη μέση
ή προς το τέλος; Το τέλος που νιώθεις να
έρχεται ή το αναπόφευκτο αν όντως το
έκανες αυτό που σκεφτόσουν;
Και
γιατί είναι λάθος να μπεις στον πειρασμό
και να το κάνεις; Επειδή το κινητό και
τα μηνύματα που περιέχει είναι προσωπικά
και απόρρητα – είναι το ίδιο με το
ημερολόγιό που κρατούσε κανείς μια φορά
και έναν καιρό; – ακόμα και αν δεν έχουν
καυτά και ενοχοποιητικά στοιχεία ή
επειδή ακριβώς έχουν μυστικά που δεν
πρέπει να ανακαλύψεις;
Κοιτάς το
κινητό του συντρόφου σου και, αν ναι,
ποιό είδος περιέργειας σε κινεί να το
κάνεις;
Υπάρχουν
εκείνοι που δε θέλουν να ψάξουν γιατί
έχουν εμπιστοσύνη στον άνθρωπό τους.
Το κινητό είναι είναι απλά ένα… τηλέφωνο,
και γιατί να ασχολείσαι μ’ αυτό όταν
μπορείς να κάνεις άλλα πράγματα; Αν ο
σύντροφος σου δεν έχει το κινητό κολλημένο
στο χέρι, αν δεν το παίρνει μαζί του
εμμονικά παντού και πάντα («μπορεί να
με πάρουν από τη δουλειά!» -Κάτσε,
χρυσό μου, τι δουλειά κανεις πια, που αν
δεν είσαι διαθέσιμος κάθε δευτερόλεπτο
της μέρας θα χαθεί το πανελλήνιο;), αν
δε συμβαίνουν, λοιπόν, όλα αυτά, αλλά
είναι στο στυλ «πού άφησα πάλι το
τηλέφωνο;», γιατί να το ψάξεις;
Υπάρχουν
και εκείνοι που δε θέλουν να ψάξουν
γιατί δε θέλουν να ξέρουν ή που θέλουν
να ψάξουν αλλά φοβούνται τι θα βρουν.
Μπορεί να σε τρώει η περιέργεια, μπορεί
να έχεις τις υποψίες σου και να βλέπεις
το ταίρι σου να δέχεται τηλέφωνα και να
βγαίνει στο μπαλκόνι «έχει καλύτερο
σήμα» ή να λέει «θα σε πάρω εγώ μετά»,
αλλά είσαι έτοιμος για το τι μπορεί να
προκύψει; Πόσα έχεις επενδύσει σε αυτή
τη σχέση; Μπορείς να διακινδυνεύσεις
να τα χάσεις; Η άγνοια λένε, είναι ευλογία.
Άντε, ας του κολλήσει η ξεπέτα, ας
φλερτάρει λίγο, στο τέλος όμως σε σένα
θα γυρίσει. Έχετε παιδί/σπίτι/δώσει λόγο
μαζί. Μπόρα είναι, θα περάσει. Δεν
πιστεύεις ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι;
Δυστυχώς υπάρχουν. Είναι συνήθως λίγο
πιο μεγάλοι σε ηλικία. Μην τους κρίνεις.
Προσπάθησε μόνο εσύ να μη βρεθείς ποτέ
να νιώσεις ένα τέτοιο φόβο…
Η
χειρότερη κατηγορία είναι ίσως η
μεγαλύτερη. Είναι εκείνοι που θέλουν
να ψάξουν αλλά φοβούνται μην τους
πιάσουν. Τους λείπει και η ασφάλεια και
τα κότσια. Είναι εκείνοι που σε μια άλλη
εποχή θα μύριζαν τα ρούχα για ξένο άρωμα
(πιο εύκολο αν και λιγότερο αποτελεσματικό)
ή θα κοίταζαν τις τσέπες για αποδείξεις
από αγορές δώρων, τα οποία δεν έλαβαν
οι ίδιοι. Ένα έχω μόνο να πω σ’ αυτούς.
Αν
θέλει να στην κάνει και να μη το μάθεις,
θα το κάνει. Θα το κάνει με ένα δεύτερο
κινητό, άλλο προφίλ στο facebook,
την ύπαρξη των οποίων δεν ξέρεις καν.
Και θα είναι προσεκτικός – θα κλείσει
το facebook,
θα σβήσει τα ενοχοποιητικά μηνύματα.
Αλλά
και να μην έχει δεύτερο κινητό («ποιος
να τρέχει με το καρτοκινητό τώρα;»),
πάλι δε σώθηκες, άμα ψάξεις. Τί θα κάνεις
όταν (αν) βρεις ότι ο
«Βαγγέλης-συνεργείο»
γράφει «στο
ίδιο μέρος αύριο; καρδούλα-καρδούλα-καρδούλα»;
Ή ότι ο «συνάδελφος» Κώστας στέλνει
συνέχεια emoticons
και
smilies;
Θα αρχίσεις τα δράματα; «Τι
είναι αυτά, Τάκη, πες μου γιατί θα
πεθάνω!»,
ή θα αρχίσεις να βρίσκεις κι άλλες
ευκαιρίες να ξαναψάξεις, για να
σιγουρευτείς και να εξακριβώσεις;
Γιατί
κάποιος ή κάποια που ξενοκοιτάζει
κρατάει τα αποδεικτικά στοιχεία; Είναι
γιατί δεν τον ενδιαφέρει αρκετά να τα
κρύψει; Η’ επειδή δεν έχεις δικαίωμα
να σκαλίζεις τα προσωπικά του πράγματα
και άμα το κάνεις είναι ένας εύκολος
τρόπος να διαλύσει και επίσημα αυτό που
είχε ήδη διαλύσει με τα μυστικά και τη
μυστικοπάθεια.
Εσύ
πόσο ελεύθερο αφήνεις το κινητό σου ή
το facebook;
Αφήνεις το σύντροφό σου να το δει; Τι δε
θες να δούμε και γιατί; Έχεις δυο μέτρα
και δυο σταθμά; Ναι, μπορεί εγω να
ψιλό-φλερτάρω αλλά εγώ ξέρω τι κάνω,
αυτόν δεν εμπιστεύομαι! Ή το καλύτερο
«μωρέ
τον δικό μου τον εμπιστεύομαι. Την κάθε
σουρλουλού εκεί έξω δεν…»
Σ’ αυτή την περίπτωση η συμβουλή μου
είναι να βρεις έναν ενήλικα, που ξέρει
τι θέλει και δεν ειναι σαν πεντάχρονο
που θα πάει σε όποια σουρλουλού του
δώσει γλειφιτζούρι.
Τελικά
είναι αποδεκτό να ψάξεις; Εγώ σε συμβουλεύω
να ψάξεις!
Όχι
το κινητό του, αλλά κάποιον του οποίου
το κινητό να μη θέλεις να ψάξεις ή κάποιον
που να μην έχει θέμα, όχι να ψάξεις
ανιχνευτικά, αλλά να πάρεις το κινητό
του και να το κάνεις ό, τι γουστάρεις, γιατί γουστάρει εσένα περισσότερο από
το κινητό του!
