Η αντίστροφη
μέτρηση για τα Χριστούγεννα ξεκινάει από τον Σεπτέμβριο που ανοίγουν τα
σχολεία. Όχι τόσο για το μεγάλο πολυκατάστημα με τις γνωστές
διαφημίσεις, αλλά για τα παιδιά που εκεί βρίσκουν τη μοναδική τους παρηγοριά
όταν οι άλλοι τους εύχονται «Καλό Χειμώνα».
Την εποχή που ήμασταν εμείς παιδιά, περιμέναμε εξίσου με
ανυπομονησία τη μεγάλη αυτή γιορτή, κυρίως, επειδή σταματούσαν τα σχολεία για 15
μέρες. Βγαίναμε στις γειτονιές να πούμε τα κάλαντα και με τα λεφτά που μαζεύαμε
αγοράζαμε δώρα στους άλλους ή στον εαυτό μας. Ανάλογα με το έθιμο του κάθε
σπιτιού. Τα πολλά χρήματα βέβαια τα
βγάζαμε από τους οικείους: θείους, θείες, γιαγιάδες, παππούδες που εξέφραζαν
διπλά και τριπλά την ευχαρίστησή τους για το εμείς καταφέρναμε να τραγουδάμε
χτυπώντας ταυτόχρονα το τριγωνάκι…
Τα σημερινά παιδιά νιώθουν εξίσου μια ανυπομονησία για τη
θαυματουργή αυτή γιορτή που θα τους βγάλει από τη χειμερία νάρκη τους. Όμως, δεν
το έχουν και πολύ το νόημα των Χριστουγέννων. Θα ρωτήσουν αρκετές φορές πότε θα ’ρθει ο Άγιος Βασίλης με τα δώρα, αλλά ούτε μία για το τι ακριβώς γιορτάζουμε τα
Χριστούγεννα. Συνήθως δεν θα πάνε στην εκκλησία, αλλά σε στολισμένα εμπορικά
κέντρα και χριστουγεννιάτικα χωριά για να παίξουν και να φάνε τόνους ζάχαρη.
Φυσικά
και δε θα βγουν να πούνε τα κάλαντα, γιατί οι γονείς που μένουν στις μεγαλουπόλεις
είναι πλέον τρομοκρατημένοι από τα amberalert, αυτούς που τα κλέβουν για να δωρίσουν τα
όργανά τους και από τους Τζιχαντζιστές μη σου πω. Έτσι, θα
αρκεστούν να πουν τα κάλαντα στα υπόλοιπα διαμερίσματα της πολυκατοικίας για να
μη χαθεί το έθιμο. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές δεν θα τα πούνε ούτε στους οικείους
συγγενείς γιατί μένουν μακριά και δεν έχει χρόνο η οικογένεια να τρέχει σε
επισκέψεις.
Ωστόσο, δε θα τους λείψουν διόλου τα δώρα που θα λάβουν
από τους γύρω με τα οποία -αν δεν είναι ηλεκτρονικά- θα απασχοληθούν το πολύ εφτά
λεπτά. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως τα
περισσότερα γράμματα ή e–mailπου στέλνουν τα παιδιά στον Άγιο Βασίλη
ζητάνε να τους φέρει από την παγωμένη Καισαρεία tablets, mp4,
παιχνιδομηχανές και άλλα τέτοια που φαντάζονται πως κατασκευάζουν νυχθημερόν τα
ξωτικά.
Το γιορτινό τραπέζι για τα παιδιά είναι συνήθως κάτι βαρετό
κατά το οποίο η οικοδέσποινα αγχωμένη ετοιμάζει και τους φωνάζει για να μην το
χαλάσουν.
Η αθωότητα
των Χριστουγέννων έχει πλέον μασκαρευτεί και όποιος κάνει σύγκριση με το
παρελθόν, ίσως πέσει στην παγίδα να πιστέψει πως παλιά ήταν καλύτερα.
Όμως εμείς που έχουμε παιδιά ξαναζούμε τα δικά μας Χριστούγεννα
μέσα από τις δικές τους μοναδικές εμπειρίες. Και όσο και αν πιστεύεις πως όλα έχουν αλλάξει φτάνει μια στιγμή να κοιτάξεις
τα κουρασμένα ματάκια τους να κλείνουν δίπλα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο
περιμένοντας να δουν τον Άγιο Βασίλη να κατεβαίνει από το τζάκι. Τότε, ξέρεις πως
η μαγεία ποτέ δεν χάνεται απλώς μεταλλάσσεται!
